บทที่ 11 ขอโทษ
ไม่ทันได้เดินเข้าคอนโด ก็เจอคนใจร้ายยืนดักรออยู่ข้างหน้าแถมยังทำเสียงไม่พอใจใส่กันอีก
“ลิตา!!!”ฉันไม่สนใจเขาแล้วรีบเดินเข้าคอนโดไปแต่กลับโดนเขา เดินเข้ามาดักตรงหน้า
“ลิตา!!! ไม่ได้ยินที่ผมเรียกเหรอ!!!!”
“ได้ยินค่ะ ”
“แล้วทำไมยังไม่หยุด”
“แล้วทำไมฉันต้องหยุด”
“หนิลิตา คุณหยุดประชดฉันสักทีได้ไหม”
“ฉันไม่ได้ประชดคุณ”
“แล้วคุณเป็นอะไรของคุณ”
“?”ฉันไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ เขาไม่รู้ตัวจริงๆเหรอว่าตัวเองอะไรผิด อยากจะบ้าจริงๆ
“ทำไหมมองหน้าผมแบบนั้น”
“นี่คุณไม่รู้ตัวจริงๆเหรอคุณกรคุณ!!!!”
“โอเคผมขอโทษ”
“ขอโทษฉันทำไม!!!!”
“ที่ผมทำแบบนั้นผมมีเหตุผล”เหตุผลอะไร ฉันไม่เห็นมันจะมีเหตุผลอะไรเลย
“เหตุผลอะไร!!!! ฉันยังหาเหตุผลไม่ได้เลย อ่อมีสิ ฉันลืมไปคุณไม่แคร์อยู่แล้วหนิ ยังไงคุณก็เลือกพวกเธอ!!!!”
“ลิตา!!!! มันจะมากเกินไปแล้ว”
“หึ...”
“ถ้ายังเป็นคนไม่มีเหตุผลแบบนี้ฉ
