กระทั่งฝ่ามือของพี่ชายตบใบหน้าน้องสาวไปหนึ่งที
ฝ่ายถี่หลันไม่อยากเชื่อว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ นางตกใจ และดวงตาแดงก่ำ แม้แรงมือขององค์ชายสี่ไม่อาจทำให้นางเจ็บมากนัก แต่ถี่หลันอับอายยิ่ง
ขณะเดียวกัน คนตัวสูงใหญ่ที่มีกลิ่นสุราท่วมตัว ย่างสามขุนเข้ามาในลานกว้าง สายตาคมกริบมองไปยังร่างบอบบางที่ซุกซบอยู่ในอ้อมอกเซียวเจี้ยนอี้
ยามนั้นยากเหลือเกินที่จะระงับอารมณ์ไว้ได้
ฟ่านอวี้เหยาย่อมรู้ว่าบุรุษผู้นั้นคือเจ้าบ่าวของนางที่ยังไม่ได้เข้าหอ ส่วนอีกฝ่ายคงระแคะระคายมิน้อย แม้ฟ่านอวี้เหยาจะอำพรางตนเองด้วยการเขียนหน้า และใส่หน้ากาก แต่สตรีเช่นนาง ขึ้นชื่อว่าเป็นของเขา ดังนั้นฟ่านอวี้เหยาจึงไม่ต่างจากการที่นางกำลังสวมหมวกเขียวให้แก่ปู้หว่านถิง
“บัดซบ คณิกาสิบเอ็ด...”
น้ำเสียงปู้หว่านถิงเข้มการเรียกนางเช่นนั้น เพราะไม่ต้องการให้ใครรู้ชื่อแซ่ของนาง
“หึๆ ๆ นางคือสิบเอ็ด ทำหน้าที่แทนคนเก่า ซึ่งถูก
