ความโหยหาหญิงสาวผู้นั้น ทำให้เขาย้อนถึงช่วงเวลาที่สร้างขึ้นมาด้วยกัน และแม้เขาจะผิดต่อนางไปบ้าง หากทั้งหมดก็ทำเพื่อความอยู่รอดของตน หาไม่แล้วฝ่ายขุนนางกังฉิน คงโยนความผิดให้เขา จนถูกโทษประหารเจ็ดชั่วโคตร
“เจ้าทำงานให้แม่ทัพปู้นานเพียงใดแล้ว”
ชายหนุ่มถาม และฟ่านอวี้เหยาไม่ได้ตอบ นางเพียงค้อมศีรษะให้เขา และแสดงท่าทางขอตัวจากอีกฝ่าย
“แม่นาง ข้าไม่คิดรังเกียจเจ้า และเมื่อครู่เห็นคนที่อ่อนแอถูกรังแกไม่ได้”
เซียวเจี้ยนอี้ยังไม่ได้ทันได้คำตอบจากสตรีที่เขาประคองไว้ เสียงแว้ดแหวของถี่หลันพลันแผดลั่น
“ใต้เท้าเจี่ยงน้อย ส่งนังแพศยามาให้ข้าเดี๋ยวนี้ ข้าจะเลาะฟัน และตัดลิ้นมันเสีย จากนั้นก็ควักลูกตา กรีดหน้า แล้วตัดหูมันออก จะได้อัปลักษณ์ ทั้งบ้าใบ้”
“องค์หญิงแปด สตรีนางนี้รับใช้ในค่ายทหารของแม่ทัพปู้ นางย่อมไม่ใช่สิ่งของไร้ค่าที่ท่านจะทำสิ่งใดได้ตามใจตน อีกอย่างทุกคนล้วนหวงชีวิตตน ท่านอย่า
