สุดหัวใจนายตัวร้าย

ซุ่มซ่าม

ดวงยิหวา...

"ใช่ พี่เห็นเรามาทำงานก่อนเวลาทุกวันเลย วอยยังไงก็เพิ่มเงินให้น้องหน่อยนะ" พี่มดหันไปบอกพี่วอย

"อื้ม มันแน่นอนอยู่แล้ว เด็กขยันแบบนี้พี่สองคนช่วยเต็มที่"

"ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไรไม่ต้องให้หวาเพิ่มก็ได้แค่ที่พี่ให้หวามาก็มากพอแล้ว"

"ไม่ได้พี่ไม่ชอบเอาเปรียบใคร เอาเป็นว่าพี่จะคิดตามจำนวนเวลาที่เรามาทำงานจริงก็แล้วกัน โอเคนะ"

"ขอบคุณค่ะพี่วอยพี่มด พี่สองคนดีกับหวามากจริงๆ"

"เพราะเราเป็นคนดีไงพวกพี่ถึงอยากช่วย"

"หวาดีใจที่ได้รู้จักกับพี่ทั้งสองคน^^"

"พี่ก็ดีใจเหมือนกันที่มีน้องสาวที่น่ารักแบบเรา^^"

"งั้นเดี๋ยวหวาจะได้โทรบอกพ่อกับแม่ว่าไม่ต้องโอนเงินมาให้หวาแล้วเพราะหวาหาเงินเองได้แล้ว^^"

"เป็นเด็กดีจริงๆนะเราอ่ะ"

"หวาสงสารพ่อกับแม่ค่ะ พ่อกับแม่ทำนารายได้ก็น้อย ยังจะต้องมาส่งเงินให้หวาใช้อีก"

"เพราะท่านเป็นห่วงหวารักหวาไงท่านคงไม่อยากให้หวาลำบาก แต่ก็ดีแล้วที่หวารู้จักคิดหาเงินไม่เอาแต่พึ่งพาพ่อแม่"

"ถ้างั้นหวาขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ"

"จ๊ะ^^"

หลังจากนั้นฉันก็มาช่วยพี่ๆในบาร์เช็ดแก้วจัดเตรียมของต่างๆเพราะร้านใกล้จะเปิดแล้ว ซึ่งอยากจะบอกว่าบาร์ของพี่วอยลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นวัยรุ่นซะมากกว่าและคุ้นหน้าคุ้นตาหลายคนเพราะเป็นนักศึกษาในมหาลัย หนึ่งในนั้นก็คือพี่แบล็ครุ่นพี่ปีสี่คณะวิศวะที่ฉันแอบปลื้มตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้า ถามว่าเคยคุยกับเขาไหมไม่เคยเลยค่ะไม่เคยเข้าไปใกล้เขาเลยด้วยซ้ำได้แค่แอบดูอยู่ไกลๆซึ่งพี่แบล็คก็มาที่นี่บ่อยๆเหมือนกัน ส่วนใหญ่เขาจะมากับกลุ่มเพื่อนแล้วก็มีสาวๆมาด้วยแต่ละครั้งที่มาก็ไม่ซ้ำหน้าเลยสักคน

"วันนี้วันเกิดไอ้แบล็คเพื่อนพี่หวาคงรู้จักอยู่ พี่อยากให้หวาไปช่วยดูแลโต๊ะมัน"

"เอ่อ จะดีเหรอคะ คือหวาไม่กล้าเข้าไปใกล้พี่เค้าเลย" ฉันสารภาพกับพี่วอยไปตรงๆเพราะฉันกลัวไปทำซุ่มซ่ามใส่พี่เขาด้วยความเขิน คือถ้าฉันชอบใครแล้วฉันมักจะประหม่า

"ทำไม อย่าบอกนะว่าเขินมันอ่ะ"

"พี่วอย><" ฉันสารภาพไปตามตรง

"ผ้าเช็ดโต๊ะ??"

"เอ่อ ค่ะ หวาขอโทษค่ะ หวาไม่ได้ตั้งใจ พี่แบล็คอย่าโกรธหวาเลยนะคะ"

"พี่?? เธอมีสิทธิ์อะไรถึงมาเรียกฉันว่าพี่"

"เอ่อออ"

"มีอะไรกันวะไอ้แบล็ค" พี่วอยกับพี่มดรีบเข้ามาดูเหตุการณ์ส่วนฉันก็ทำได้แค่ก้มหน้ากำผ้าเช็ดโต๊ะไว้ในมืออย่างรู้สึกผิด

"ก็เด็กเสิร์ฟร้านมึงอ่ะดิซุ่มซ่ามทำเหล้าหกใส่กู แม่งเอ้ยเสื้อกูตัวเป็นหมื่นใครจะรับผิดชอบ"

"น้องมันไม่ได้ตั้งใจหรอก"

"ไม่ได้ตั้งใจหรือซุ้มซ่าม" ฉันเงยหน้าขึ้นมาหมายจะขอโทษเขาอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งทำให้เราสองคนสบตากันอย่างไม่ตั้งใจเพราะเขาจ้องหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว

"เดี๋ยวนี้ร้านมึงมึงรับเด็กเข้ามาทำงานมึงไม่เช็คก่อนเหรอวะ"

"มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ"

"แม่งหน้าตาบ้านนอกชิบหาย เสียชื่อร้านมึงหมด"