Madilim sa loob ng kwarto ni Yvonne dahil hindi nakabukas ang mga ilaw. Naliliwanagan lamang ito ng kaunti dahil sa sinag ng buwan na tumatagos mula sa bintana.
Nakakabingi ang katahimikan sa loob ng kwarto. Nakaupo si Yvonne sa gilid ng kanyang kama habang tinitingnan ang wedding ring na nasa ibabaw ng nakabukas niyang kanang palad.
Maya-maya ay humugot nang malalim na hininga si Yvonne. Naalala niya ‘yung sinabi sa kanya ni Kelvin kanina.
“Hindi ko isu-suggest na kalimutan siya kaagad at ang mga alaala niyo kasi mahirap ‘yun. Ang gawin mo lang, mag-move forward at maging masaya na harapin ang bagong buhay na iyong tinatahak ngayon. Pinili mong tahakin ang napili mong landas ng nag-iisa kaya dapat, panindigan mo ‘yun ng taas-noo.”
Napangiti nang tipid si Yvonne.
“Iyon naman ang ginag
