สยบรักเจ้าชายน้ำแข็ง

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของขนมที่จะได้ใช้ชีวิตนักศึกษาในรั้วของมหาลัยเอกชนชื่อดัง เลยทำให้เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับเพราะตื่นเต้นบวกกับเธอเพิ่งจะย้ายมานอนที่คอนโดวันแรกด้วยเลยทำให้เช้านี้เธอตื่นสายกว่าปกติ พอมองดูนาฬิกาที่บ่งบอกว่าเลยเวลาที่นัดกับเพื่อนไว้แล้ว ทำให้เธอต้องรีบเป็นการด่วน เธอมีเพื่อนสนิทสองคน คนแรกฝ้ายสาวสวยหมวยหน้าหวาน แต่นิสัยออกห้าว ๆ ตรงข้ามกับหน้าตา ส่วนอีกคนสาวสวยสุดเซ็กซี่เอมมี่ที่กายเป็นชายแต่ใจเป็นหญิงพวกเธอสอบติดมหาลัยเดียวกันและคณะเดียวกันคือคณะวิศวกรรมสาขาสถาปัตย์ ขนมที่โบกมือเรียกเพื่อนสนิททั้งสองทันทีที่เห็นก่อนจะรีบวิ่งไปหาเพื่อนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าคณะ “ฝ้าย เอมมี่!!!” “อย่าวิ่งยายขนม” ทั้งสองที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อของตนเองก็หันไปมองแต่ยังไม่ทันที่ฝ้ายเพื่อนสนิทของขนมจะพูดจบ ขนมสาวน้อยน่ารักของพวกเธอก็ล้มลงไปกองอยู่กับพื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉายาจอมซุ่มซ่ามไม่ได้มาโดยบังเอิญแต่ได้มาเพราะนิสัยของเจ้าตัวล้วน ๆ “โอ๊ยยย...... เจ็บ” ตุ๊บบบ เสียงล้มที่ดังสนั่นจนทำให้คนที่อยู่รอบ ๆ บริเวณนั้นหันไปมองที่มาพร้อมกับเสียงร้องโอดครวญของร่างเล็กที่ลงไปกองอยู่กับพื้น “ว่าแล้วไม่ผิดจากที่คิดจริง ๆ ไม่เคยจำจริง ๆ เลยนะแกว่าตัวเองซุ่มซ่ามแค่ไหนยังจะวิ่งมาอีก” เป็นฝ้ายที่ส่ายหัวให้เพื่อนอย่างเบื่อหน่ายพร้อมกับเดินไปบ่นไปประคองเพื่อนให้ลุกขึ้นยืนและพาเดินกลับมาที่โต๊ะ “ก็มันสายแล้วเลยรีบนิ” “แล้วเป็นไงได้แผลถลอกไปทั้งตัวอีกแล้วเอายามาจะทาให้” ขนมหยิบยาในกระเป๋าสะพายที่พกติดตัวอยู่ตลอดเวลายื่นให้ฝ้ายที่มีหน้าที่ทายาให้เธอเป็นประจำ “โอ๊ย... เจ็บ ๆ ๆ เบา ๆ หน่อยสิ ขนมเจ็บนะฝ้าย” “เจ็บแต่ไม่เคยจำ” “ก็ใครอยากจะล้มละ อายก็อายมีแต่คนมอง” “ก็หัดจำซะบ้างสิว่าตัวเองนะซุ่มซ่ามแค่ไหนรู้จักระวังบ้างสิยะ” เอมมี่ที่นั่งอยู่ด้วยอดไม่ได้ที่พูดขึ้นมาบ้าง “ไปกันเถอะ ได้เวลาขึ้นเรียนแล้ว” หลังจากที่ทายาให้ขนมเสร็จฝ้ายก็พูดชวนเพื่อเมื่อถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว ก่อนทั้งหมดพากันเดินขึ้นอาคารเรียนไป “เค/เค” วันนี้วันแรกของการเรียนอาจารย์ยังได้ไม่สอนอะไรก็แค่เข้ามาแนะนำตัวว่าตัวเองคืออาจารย์ที่ปรึกษาของห้องและทำความรู้จักกับนักเรียนทุกคน ก่อนจะปล่อยให้นักเรียนไปเตรียมตัวเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องของคณะ “เห้อ...... ไปหาอะไรกินกัน หิวแล้ว” ขนมพูดขึ้นมาหลังจากที่อาจารย์เดินออกไปจากห้องแล้ว “งั้นไปกินที่โรงอาหารคณะแล้วกันนะ” “ไปกันเลย” ขนมผู้อารมณ์ดีตลอดเวลาพูดขึ้นพร้อมกับเดินนำเพื่อน ๆ ไปยังโรงอาหารทันที เมื่อมาถึงก็มองด้วยความสงสัยไม่ได้ว่าทำไมโรงอาหารของคณะวิศวะถึงมีผู้หญิงเยอะมากทั้งที่นักศึกษาส่วนใหญ่ของคณะนี้เป็นผู้ชายแต่ก็เลิกสนใจเรื่องคนก่อนจะหันไปไปสนใจของกิน “พวกแกจะกินอะไร ขนมอยากกันราดทะเลหน้ากับชานม” “ขนมแกนั่งรออยู่นี่เดี๋ยวพวกฉันไปซื้อมาให้ถ้าให้แกไปซื้อเองคงจะไม่ได้กิน” ฝ้ายเป็นคนบอกขนมก่อนที่ตัวเองกับเอมมี่จะเดินไปซื้อน้ำและอาหาร “ได้” ทั้งสามพากันออกมาจากโรงอาหารหลังกินข้าวเสร็จแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะเพื่อรอเวลาเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องของคณะ ที่เขาว่าโหดกว่าทุกคณะแค่คิดก็สยองแล้ว เมื่อถึงเวลานัดทำกิจกรรมรุ่นน้องปีหนึ่งก็ต่างทยอยเดินมาเข้ารวมตัวกันที่ลานกิจกรรมของคณะ รวมทั้งพวกของขนมด้วยเมื่อมาถึงก็รายงานตัวแจ้งชื่อเพื่อรับป้ายจากนั้นก็นั่งลงตามสาขาของตนเอง เมื่อถึงเวลาก็มีรุ่นพี่เดินเรียงแถวขึ้นไปบนเวที ทำให้นักศึกษาสาวปีหนึ่งที่นั่งอยู่ต่างพากันกรี๊ดกร๊าดออกมาเสียงดังเพราะความหล่อของแต่ละคนนั้นกินกันไม่ลงเลย ก่อนทุกเสียงจะเงียบลงเมื่อรุ่นพี่คนหนึ่งตะโกนออกมาเสียงดังจนทำให้ขนมนั่งอยู่สะดุ้งตกใจจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมอง “เงียบ!!! พวกคุณไม่มีรู้จักมารยาทกันหรือไงครับ ถึงได้เสียงดังกันแบบนี้” “สวัสดีครับ” เมื่อรุ่นพี่คนแรกพูดจบคนที่สองก็พูดต่อ “.......” ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ นอกจากความเงียบเท่านั้น “พวกคุณไม่มีมารยาทเหรอครับ พวกผมทักทายแต่ทำไมพวกคุณไม่ทักทายตอบครับ” “สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ” “พวกคุณคนตั้งเยอะมีเสียงกันแค่นี้เองเหรอครับเบากว่าเสียงผมคนเดียวซะอีก” “สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ” รุ่นน้องทุกคนพากันพูดเสียงดังขึ้น “ดีมาก” หลังจากนั้นรุ่นพี่ที่เขาเรียกว่าพี่ว๊ากก็เริ่มแนะนำตัวเองที่ละคนจนครบก่อนจะบอกให้รุ่นน้องลุกขึ้นยืนแนะนำตัวเองที่ละคนจนครบทุกคนเหมือนกัน พอแนะนำตัวเสร็จรุ่นพี่ที่เป็นพี่ว๊ากก็ลงจากเวทีไปปล่อยให้รุ่นพี่คนอื่นขึ้นมาพูดถึงรายละเอียดของการรับน้องให้ทุกคนฟัง ก่อนจะปล่อยเลิกเพราะวันนี้เป็นวันแรกจึงยังไม่มีอะไรมาก เมื่อรุ่นพี่บอกเลิกแล้วทุกคนก็พากันทยอยเดินออกจากลานกิจกรรม ไม่เว้นแม้แต่พวกขนมที่กำลังเดินออกมาเหมือนกันระหว่างที่ทั้งสามคนเดินอยู่นั้นฝ้ายก็พูดขึ้น “วันนี้ไปไหนกันหรือเปล่า” “ไม่ขนมอยากกลับบ้านไปนอน” “ตลอด แกนี่ง่วงได้ตลอดเวลา” “แล้วแกจะไปไหนเอมมี่” “ฉันก็ไปหาผู้ของฉันสิย่ะ แล้วแกละฝ้ายจะไปไหน” “ฉันก็กลับบ้าน แต่ต้องแวะไปส่งยายขนมที่คอนโดก่อน” “เออ งั้นก็แยกกันตรงนี้แหละ เจอกันพรุ่งนี้นะ” “บาย/บาย” เมื่อแยกกันแล้วฝ้ายก็ขับรถมาส่งขนมที่คอนโดก่อนเพราะอยู่ใกล้มหาลัยกว่า ก่อนที่เธอจะขับรถกลับคอนโดของตัวเองฝ้ายพักอยู่กันคนละคอนโดกับขนม ฝ้ายอยู่คอนโดถัดไปอีกไม่ไกลจากคอนโดเธอมากนัก ขนมมาพักที่คอนโดเพราะว่าใกล้กับมหาลัยมากกว่าบ้านเธอและอีกอย่างเธอขับรถไม่เป็นเนื่องจากนิสัยส่วนตัวของเธอที่เป็นคนซุ่มซ่ามจนทำให้ที่ทุกคนที่บ้านห้ามไม่ให้เธอขับรถเด็ดขาด ฉะนั้นเวลาไปไหนมาก็จะมีคนที่บ้านคนไปหรือคนขับรถไม่ก็เป็นฝ้ายที่เป็นคนพาไปแทนเพราะสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก หรือแม้แต่การทำอาหารที่บ้านก็แทบไม่อยากให้เธอเพราะเธอทำทีไรก็จะมีแผลทุกครั้งไปแต่ก็ใช่ว่าเธอจะทำไม่เป็นเลยก็พอทำเป็นบ้างแค่บางอย่าง