(Charity POV)
Tuwang tuwa ako ng dumalaw sa akin si Andres. Ilang buwan din magmula ng huli kaming nagkita at nagkausap. Nadestino daw siya sa malayo kaya walang signal sa lugar kung saan ang kampo nila. At yung mangyaring pagdukot sa kanila ng mga rebelde. Buti na lamang hindi sila pinatay. Karamihan kasi ng dinudukot ng mga rebelde ay pinapatay nila.
" Salamat naman Andres na nasa mabuti ka ng kalagayan. Alam mo bang nag-alala ako ng mapanod ko sa T.V. ang balitang nakidnap kayo ng mga Abu Sayyaf." sabi ko. Yinakap ko siya.
" Hindi ko pa ora kaya buhay pa ang kaguwapuhan ko." birong sabi nito. Hinampas ko siya sa kanyang braso.
" Ikaw talaga nakuha mo pang magbiro. Aba delikado ang mga taong iyon. Wala ng diyos ang mga grupong iyon. Kahit nga sarili nilang kababayan pinapatay nila. P
