Midnight Rendezvous | Imperio De Luna Trilogy 1 | Completed

Chapter Five

-Addie's POV-

Hindi ko alam kung paano na naman ako napapayag ni JD na sumama sa kanya ulit ngayon. Malakas talaga ang convincing power niya o curious lang ako sa ginagawa niya. I was seating not so far and I can still see and hear what he's doing and saying in front of the camera. Doon na napunta ang atensyon ko at natagpuan ko na lang ang sarili ko na lumakad papunta pwesto nila. I stand right behind his cameraman whose giving him cue and instructions were to stand.

From there, I saw Cielo wiped off JD's sweat while Valeria's handing him the menu. Ngayon lang ako naka-witness ng behind the scenes ng mga vloggers. Ngayon lang din naman kasi ako umiba ng plano at kasalanan iyon ni JD. I grew up creating plans and do what I wrote their. Namana ko yata iyon kay mommy na dating wedding coordinator. Only JD made me go against what I already planned for my Denmark trip.

Its my second day there and I haven't travelled the rest of Copenhagen because I was stock with a stranger oozing with s*x appeal. Oh God Addie erased that on your mind! Hindi ka maaring mabiktima ng isang katulad ni JD. You came in Denmark a single lady, you'll leave a single lady. That's it at walang excess baggage na dapat iuuwi sa Pilipinas. Inalis ko ang atensyon ko sa camera na nasa harap at muling nilibot iyon sa paligid ng kinaroroonan namin. It's an open park at the heart of Copenhagen and only several people were passing by. Cold wind embraced me made me shivers a bit.

Mostly mga busy na tao pa na may kausap sa telepono o 'di kaya naman ay may kasamang kausap habang mabilis na naglalakad ang dumasaan doon. Walang pakialam sa paligid at tipikal na iyon sa mga abalang tao. Naagaw ng isang matanda na nakatayo hindi kalayuan sa amin ang aking atensyon. I saw him holding the back of his head and almost faint down. Mabilis ko siya nilapitan at tiningnan ang pulse rate ng matanda. His heart beats shallow and almost lost conciousness. I lay him down and do some fast stroke test. I asked him to smile to see if the other side was dropping. Sinunod kong ipataas ang isang kamay niya at pinagsalita siya. I tried everything I can so that he won't sleep. Delikado kasi kapag nakatulog ang pasyenteng may sintomas ng stroke.

"Ano nangyari?" tanong na siyang pumukaw sa akin.

"He's experiencing symptoms of stroke. Please call 911." Utos ko kay JD na sinunod naman nito agad. "Mister, you have to stay with me. You can't sleep." Pagka-usap ko sa pasyente na nagre-response naman sa mga sinasabi ko.

"Kausapin mo lang siya. Emergency response team will be here in a minute," wika ni JD sa akin.

Napatingin ako sa kanya bago binaling ang atensyon sa pasyente. Hindi iyon ang unang beses na na-involve ako sa emergency situations. Halos araw araw yata involve ako sa gano'n dahil palagi ako sa emergency ward at kung minsan ako pa ang sumama sa mga response team. Challenge kasi iyon para sa akin at alam ni daddy ang mga pinaggagawa ko. I continue talking to my patient until an ambulance came. Kinausap ko ang medical practioner na bumaba galing sa ambulance at sinabing kailangan na madala ang pasyente agad sa ospital.

"Sasama ako sa kanila," I said to JD. Hindi naman ito kumontra at kinuha din ang gamit saka sumunod sa akin. "pati ikaw? Paano yung shoot mo?"

"We can re-schedule it so don't worry."

Mabilis nito inutusan ang response team na umalis na doon. JD talked to them in Danish language. May binanggit itong pangalan ng ospital na may neurology department. Kabisado niya talaga ang lahat sa lugar na iyon ultimo ospital sa sobrang kinataka ko na. Pero hindi importante iyon ngayon dahil may pasyenteng kailangan mailigtas na kasama namin. I can asked him later for now my focused will be on the patient.

As we both wait outside the operating room, prayers keep on repeating in my head. Nakaupo ako sa bench malapit sa operating room door habang si JD nakatayo lang sa tapat ko. Nakasuksok ang kamay nito sa magbilang bulsa ng suot nitong pantalon at panaka nakang tumingin din sa operating room door. Tatanungin ko na ba siya? Baka kagaguhan lang ang isagot niya sa akin at maimbyerna lang ako. Alam ko naman at sinabi niya kagabi na palagi siya sa Copenhagen kaya saulo na niya ang pasikot sikot doon.

"Pa-weird ng pa-weird ang date natin, Addie. Now were stock here in the hospital." Biglang sabi nito na kinataas ng isang kilay ko. See? Kaya ayokong kausapin ang tukmol na 'to. Pulos palipad hangin ang alam.

"We're not on a date. Sumama ako kasi curious ako sa ginagawa niyo at hindi ko naman din ginusto na dito tayo mauwi. Doctor's response na siguro kapag may emergency situation."

"Right you're doctor. Why did I forget that?" Syempre wala ka naman ginawa kung 'di magpalipad ng hangin. Sinabi ko naman sa kanya na neurologist ako at pupusta ako na baka hindi niya din natatandaan iyon. "Ano nga ulit especiality mo?" See again? Tama ako sa mga hula ko tungkol dito kay JD.

Tumayo ako ng may lumabas na doctor sa operating room na direchong lumapit kay JD. Nagkamay ang dalawa na dinaig pa ang handshake ng mga parte ng isang kilalang fraternity sa bansa.

"Ayos na ang pasyente at naligtas ko na ang buhay niya kasi ako Dr. Mendez." Mayabang din kaya magkaibigan sila ni JD.

"Oo na ikaw na magaling. Salamat bro sa pagtanggap ng emergency patient na 'yon." Nadinig kong wika ni JD sa nagpakilalang si Dr. Mendez. "We can continue our date now I guess."

Tumingin siya sa akin na sinagot ko naman agad ng irap. Tinalikuran ko siya at tuloy tuloy na nagmartsa paalis doon. Ayos na daw ang pasyente at sigurado naman akong tinawagan na ng ospital ang pamilya nito. My job there was already done. Hindi naman ako nagbakasyon pati sa bansang ito para umasikaso ng mga emergency cases. Kailangan ko magpagpag ng stress ngayon dahil kung hindi ko gagawin baka sa mental institution na ako bisitahin ni daddy. Buong buhay ko ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong pagbagot sa ginagawa ko. Its not that I don't want to be a doctor anymore. Parang may kulang lang sa akin na hindi ko matukoy kung ano.

Someone called my name and when I turned my back I saw JD running towards where I'am standing. My heart beats fast and a lot of intrusive thoughts came across my mind. What was this kind of feelings? Why am I find JD attractive all of a sudden? Bakit wala ang pakiramdam na ito sa medical books na inaaral ko? Does my brains develops an emotions that only JD can define?

Ang gulo Addie at ang kalat niya!