Remember Me This Way

Meet Again

Laura pov

    " What the..."

 Diko alam anong meron kay destiny at ang babae nato ang magiging  susunod na patient  ko ngayon. Fourth year college and now a physical therapist and im here sa harap niya. Aside from being a therapist isa din akong swimming instructor by the way at ngayon back sa scene di ako makapaniwala na ang first kiss ko ang magiging patient ko. The heck ang akward pala ng feeling. Nasaan na yung professionalism ko sabi ko sa sarili ko compose Laura. Im in trouble dagdag ko pa. Alam kong napansin ni kuya Jay ang lahat kaya nung makaalis kami sa harapan ng bagong patient ko tinanong ako ni kuya kung magkakilala kami ayaw ko na maglihim sinabi ko kay kuya lahat at medyo naintrigue ako sa sinabi ni kuya "your in trouble sister" habang ngumiti.

      Dahil sa kailangan ko ng profile sa bagong patient ko binalikan ko siya aside sa binigay ni kuya Jay na profile is may kailangan pa akong itanong sa kanya.

    Lumapit ako and  I thought she will be nice to me pero she wasnt. I feel dismay and irritated talking to her. Parang di niya maalala that I was that woman saved her wala siyang feeling pag kausap mo siya. Maybe because she's still in pain accepting her situation pero sabi naman ni kuya there's a possibility that she can walk again. But why ganyan ganyan siya. Bakit diko nakikita ang exitement na magtherapy na siya.

Well kailangan niya baguhin yun pag naging patient ko siya. After ako mg profile she told me if sa house niya gawin ang therapy so sinabi ko itatanong ko pa sa doctor then i'll tell her nalang kung papayag. Iniwan ko siya at pumunta akong clinic/ office ni kuya.

 Tinanong ko si kuya  about my new patient.

"Kuya why me? Bakit siya ang binigay mo sakin? Parang medyo maldita."

"Why you? kasi i know she's a perfect job for you."

"But she's a little bit cold iba siya sa mga naging patient ko dati na may mga eagerness na makalakad ulit pero siya parang  ....  I dont like her na nadissapoint nako sa first kiss ko. Sa iba mo na siya erefer."

"Hays alam mo naman maay klase klase mga patient diba, may pinagdadaanan lang yung tao kaya please understand her. Okay?Tsaka  I know kaya mo ehandle yun."

" I don't know alam mo naman may pagkabugnutin din ako pag ganyan na willing magpagamot baka marefer ko siya sa iba" 

"No your not. Kaya nga kita kinuha dahil sa lahat ng kakilala kong therapist ikaw yung pinakadeterminado. Oo minsan maldita but sis I know you can help her. Alam ko ikaw kailangan niya para makalakad siya uli.And besides i think she likes you",biro ng kapatid

"Hahaha... your crazy."

Iniwan ko si kuya upang e ready ang sarili ko sa susunod na mga araw. Alam kung mapapasubo ako sa patient ko..pumayag si kuya na sa house na gawin ang therapy.

First day ng work:

    Pagdating ko sa address na binigay, agad bumungad sa akin ang malaking bahay binuksan ako ng guard at pinapasok i saw her agad sa veranda nila. Parang ang layo ng iniisip niya. Nilapitan ko siya upang bumati. 

"Good morning Miss Hizon". 

"Just call me Emily or Ems you can call me any of that", sagot niya.

      Napabuntong hininga ako sa approach niya. Mataray talaga siya. Pero di rin ako naging nice hindi porket patient ko siya ay magiging easy ako sa kanya no, isa lang ang purpose ko to make her walk again wala akong time masyado sa emotional issues niya kasi di naman ako pscologist or what.

 "Okey Ems. Im your therapist at bago ako mag umpisa gusto ko lang malaman mo na i care my job and my patient so important ang communication natin dalawa. I don't care what are your issues i  just just need your determination and willingness kung gusto makalakad if di mo feel at marami ka pang burden I can refer you to my friend psycologist para matulungan ka. Okey? "

Tinaas niya ang kilay at sumagot sakin " And why kailangan mo pa ipaalala about determination?, do i look like im joking here. Sitting this bullshit wheelchair all day di makakilos without help of others. Then sasabihin mo yan".

 At first medyo nainis talaga ako sa sagot niya but when I look at her again nakaramdam ako bigla ng awa kay Emily at although nandun yung irita. Pero I need her to realize that yes her life now sucks but wala na kaming magagawa is to have therapy para makalakad siya ulit.

"Okay i get it Emily, your life sucks  now but andiyan na yan. Ang hiling ko lang is maging possitive ka sa gagawin natin. Magtulungan tayo hindi yung magbatuhan tayo ng tantrums I here to help you."

Alam kong naiirita siya sakin pero she needs to hear that. 

"Why your so cold ?kahit alam mong malaki ang chance na makakalakad ka pa. Tumingin kasa paligid marami ang di nabibigyan ng chance unlike you."

Ems pov

      Tama ba itong naririnig ko nilelecturan ako ng therapist ko. Di daw siya pscologist pero the way she talks parang ganun din naman mas bagay nga siguro siyang tawagin ganun kaysa sa physical therapist. Ano ba naman tong nirefer sakin ng doctor ko para naman siya din cold. But when i look in her eyes nakikita ko ang sincerity niya. Maybe shes right masyado lang ata akong affected sa break up namin ni Lenard. Maybe time na to na sarili ko muna ang iisisipin ko.

"So whats the deal miss therapist?" ,sabi ko sa kanya.

       Nagulat ako ng pumunta siya sa likod ng wheelchair at hinawakan ang shoulder ko at sinabing "life is full of colors Ems so live with it. Be possitive always there's a reason to smile. Im here to help you."

   Parang nahipnotized ako sa mga sinabi niya.

Laura pov

      After namin mag usap ni Emily naging ok naman ang ending kahit papano my naiintindihan siya sa mga sinabi ko. Natapos narin ako magset up ng aparatus para sa therapy niya. Maya maya pumunta na siya sakin at dina kasama ang yaya niya dahil electronic naman ang wheel chair. First i examine her legs to feet. Then i help her to stand . Nung una mahahalata mo na takot siya pero sinabi ko sa kanya na kailangan niya magtiwala sakin.

Ginawa na namin ang unang step sa theraphy alam kong mahirap to pero gagawin ko lahat para makalakad siya. Hindi naging madali ang unang araw my times na sinasabi niyang susuko na siya pero pag nagsasalita na ako nabubuhayan naman din siya ng loob.

Medyo napagod ako sa unang session  pauwi nako ng  naalala ko ang nangyari sa bahay ni Emily. I felt her tama nga si kuya Jay halata na may pinagdadaanan siya. Sa dami kasi ng naging patient ko at sa awa ng Diyos lahat naman ay my improvement ky Emily or Ems talaga ako naging so much concern. Not because mahirap ang pag-asa niyang makalakad but parang kinakain na siya ng burden na dala niy.  Parang gusto ko siya ehug kanina. 

      After  session diretso ako ng house kailangan ko kausapin si mama. Nakarating ako ng bahay nakita ko si mama sa sala lalapit na sana ako pero umalis siya. Masakit para sakin ang ganito until now mag 2 years di parin niya matanggap pero wala akong magagawa kundi respetohin ano man ang decision ni mama pero sana hindi niya hingin sakin na baguhin ko sarili ko o epray over ako kasi if ever mangyari I will leave her. Ayaw ko nang itago ang sarili ko. Tapos na ako sa ilang taon na nasa closet ako.

      Kinabukasan habang nasa biyahe ako at nastuck sa traffic biglang my kumatok sa window ng  kotse ko d. Nakita ko ang bata my dalang mga rosas "maam bili na po kayo" . Gusto ko tumangi pero naawa ako sa bata. Bahala na kanino ko ibigay. Bumili ako ng isa at binigyan ko ng 500 ang bata sabi niya wala daw siya panukli barya nalang daw150 lng ang bulaklak. Sabi ko sa kanya na ngpasalamat ng sobra ang bata. Pagkaalis sabay sabing. 

"Happy Valentines."

          My gosh diko namalayan February 14 pala ngayon diko na namamalayan ang araw. Matagal n rin kasi akong hindi nagkalove life.

Dumating ako sa bahay ni Emily hindi ko siya nakita sa terrace nila so pumunta ako sa therapy room. I saw her there. Iniexercise niya ang paa niya at parang nagulat siya ng makita ako muntik siyang mahulog sa bench buti nalang at madali akong nakatakbo para saluhin siya. Nagkatagpo ang mga mata namin dalawa. Parang may magnet na nagdidikit sa aming mga mata. Hanggang bumalik ako sa ulirat and i help her. Nagpasalamat siya. Dahil sa ngmadali akong saluhin siya nagkalat ang gamit ko at napansin niya ang bulaklak nag iba ang mukha niya pagkakuha ko ng flower. Di ko alam ano nangyari sakin at inabot ko ang bulakalak at sinabing "happy valentines",nashock siya sa sinabi ko at nashock din ako sa ginawa ko.

 " I think galing yang flower sa asawa mo why you give it to me." Nagulat ako sa sinabi niya asawa what is she talking about?

 " Asawa? Im not married" sabi ko. 

"Ahm maybe sa boyfriend mo",sabi niya sakin.

Natawa ako. 

"Im single miss Hizon .I just bought this flower sa bata sa kalye without knowing valentines day pala."

"Then why you gave it to me?"

Diko rin masagot ang tanong niya bakit nga ba sa kanya? Naghanap nalang ako ng reason 

"Wala akong mapagbigyan baka malanta lang yan so ikaw una nakita ko kaya sayo nalang. At kung nag aalala kung may meaning bout sa flower na yan dont worry im professional Miss hizon dont take it to much personally. Okey?"