กริ๊ง...เสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ตอนตีห้าครึ่งปลุกให้มุกรู้สึกตัวตื่น ก่อนเจ้าตัวจะเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาอย่างแม่นยำโดยที่ไม่ต้องลืมตาขึ้นมามองด้วยซ้ำ ซึ่งในขณะเดียวกันเสียงนาฬิกาปลุกเรือนนั้นก็ปลุกให้อีกคนที่ยังคงอยู่ในสายตื่นขึ้นมาด้วย ทำให้ไทจิได้มองภาพสาวน้อยขี้เซาเป็นภาพแรกในเช้าวันนี้
‘ถ้าหนูจะตั้งนาฬิกาปลุกแล้วปิดมันโดยไม่ลืมตาแบบนี้ ไม่ต้องตั้งดีกว่านะครับ’ ไทจินอนยิ้มมองมุกที่เด้งตัวขึ้นมาจากหมอน มองซ้ายมองขวาหาต้นเสียง ก่อนจะก้มลงมาเห็นไทจิที่มองเธอกลับมาผ่านหน้าจอ
“งื้อ...อย่ามองมุกตอนนี้นะ” มุกซุกหน้าลงกับหมอนหนีไทจิที่เอาแต่นอนยิ้มมองกลับมา
‘น่ารักดีออก สาวน้อยขี้เซา นอนต่อมั้ยครับ เดี๋ยวพี่เรียกอีกทีตอนหกโมง’ มุกส่ายหน้าอยู่กับหมอนพร้อมตะโกนตอบปฏิเสธกลับมา
“ทำไมพี่ไทจิตื่นเช้าจังคะ มีงานเช้าหรอ” มุกยังคงตะโกนถามโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาจากหมอน
‘หนูลุกมาคุยดีดีครับ เดี๋ยวหายใจไ
