“ฝันดีทางนี้”
“ฉันนึกว่าแกกลับไปแล้ว” ฝันดีเดินเข้าไปหาเพื่อนสาวที่หลบอยู่ตรงพุ่มไม้มุมมืด ตอนแรกเธอเข้าใจว่าใยไหมกลับไปแล้ว ทว่าเพื่อนยังอยู่
“จะให้ฉันกลับได้ยังไงเธอหายไปทั้งคนนะยัยบ้าฉันก็ต้องเป็นห่วงสิ เมื่อกี้ตอนที่ฉันเดินหาเธออยู่ ๆ ก็มีผู้ชายสองคนที่หน้าเหมือนกันเด๊ะน่าจะเป็นแฝดมั้งบอกกับฉันว่านายให้ไปส่ง แต่ฉันก็ แอบหนีออกมาได้ แต่เหมือนว่าพวกนั้นยังตามหาฉันอยู่” ถึงว่าทำไมเพื่อนเธอถึงมาแอบอยู่ตรงนี้ มืดก็มืดไหนจะยุงอีก ฝันดีมองซ้ายมองขวาเมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่เธอจึงเอื้อมมือไปดึงเพื่อนให้ออกมา แต่ในขณะที่กำลังจะพากันเดินออกไปก็ได้มีร่างสูงของสองหนุ่มบอดี้การ์ดเข้ามาขวางเอาไว้เสียก่อน
“ไง” อคินส่งยิ้มทักทายใยไหม รอยยิ้มของเขามันชวนขนลุกแปลก ๆ ทำใยไหมไม่อยากมองจึงเบือนหน้าหนี พอเลื่อนสายตาไปอีกทางก็พบกับเจ้าของสายตานิ่งน่ากลัวกว่าเดิม วาคินมองมาที่เธอด้วยสายตาเยือกเย็นยากจะคาดเด
