“พ่ะย่ะค่ะ” คาเรียลตอบ “อีกไม่นานคงถึงโอเอซิสเราคงได้พักและกินอาหารที่นั่น”
“ข้าเป็นห่วงฮิคกิ” อังค์เนสแสดงสีหน้ากังวลแต่ไลน์ร่ากลับโบกมือไหวๆ
“ไม่ต้องห่วงหรอกเพคะ หม่อมฉันเอาตะกร้าใส่ขนมปังวางไว้ให้ข้างๆ เขาแล้ว”
อังค์เนสอดหัวเราะออกมาไม่ได้ แม้ว่าไลน์ร่าจะทำหน้าไม่ค่อยถูกชะตากับฮิคกินักแต่เธอก็ห่วงใยเขาเสมอ
ขบวนคาราวานเดินทางได้อีกไม่นานก็ถึงจุดพัก เมื่อรถม้าจอดนิ่งสนิทดีแล้ว ฮึคกิก็รีบกระโดดลงมารับอังค์เนสและคนอื่นๆ ลงจากรถเทียมม้า
“ขะ...ข้า...ข้าจะเตรียมที่พักให้”
“ขอบใจฮิคกิ” อังค์เนสยิ้มแล้วมองไปที่มุมหนึ่งของโอเอซิสมีร่มเงาไม้น่านั่งพัก
“เดี๋ยวข้าจะเตรียมอาหารเองท่านหญิงกับท่านคาเรียลเชิญพักผ่อนก่อนเถิด”
คาเรียลเดินนำอังค์เนสมาที่ใต้ร่มไม้ เมื่ออังค์เนสหาที่นั่งที่ตอไม้ที่ตายแล้วเรียบร้อยเขาก็ยื่นถุงหนังบรรจุน้ำส่งให้
“ขอบคุณ” เธอรับมาจิบเพียงนิ
