ชายหนุ่มทั้งหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ต่างกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากบางคนเผลอทำจอกเหล้าหลุดมือ แต่พระองค์เพียงมองผ่านอย่างด้วยท่าทีนิ่งเฉย แม้จะพยายามแย้มโอษฐ์ให้ก็ตามที
“หม่อมฉันหวังใจว่าพระองค์จะชื่นชอบของขวัญที่หม่อมฉันถวายให้เพคะ” เจ้าหญิงฟิลิเซียทรงเอ่ยปนหอบน้อยๆ เมื่อการร่ายรำสิ้นสุดลง
“เราขอบใจยิ่งนักเจ้าหญิงฟิลิเซีย” พระองค์พยักพระพักตร์และยื่นพระหัตถ์ไปให้เจ้าหญิงเพื่อเชิญมาประทับข้างๆ พระองค์ “ควรเป็นเราที่มอบของขวัญให้ท่าน”
“ของขวัญใดก็มิล่ำค่าเท่ากับ...” ฟิลิเซียแสร้งยิ้มอย่างเอียงอายในคำพูดของตนเอง
“ท่านเหนื่อยมามากควรไปพักผ่อน” พระองค์ทรงลุกขึ้นยืนในอุ้งพระหัตถ์มีมือน้อยๆ ที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของเจ้าหญิงฟิลิเซียอยู่ “เราจะไปส่งท่านที่ห้องบรรทม”
เจ้าหญิงฟิลิเซียทรงปลาบปลื้มนัก นับว่าการร่ายรำของเธอได้ผลยิ่งแม้ว่าจะต้อง
