“ข้าไม่ได้อยากทำร้ายเจ้านะ”
อังค์เนสบอกกับเจ้างูเห่าตัวใหญ่ที่ส่ายหัวไปมา ดวงตาของเธอจ้องเขม็งเหมือนจะพูดคุยก่อนจะยื่นมือที่จับไม้ขอเกี่ยวล่อไปมา เมื่อแน่ใจแล้วก็ใช้ไม้ขอในมือเคาะหัวมันเบาๆ แล้วค่อยๆ กดมันจนมันหมอบลงไปกับพื้น อังค์เนสปราดเข้าไปจับหัวมันฮิคกิหยิบถาดทองเหลืองขนาดพอดีปากเจ้างูเห่าโชคร้ายเข้ามาหา หญิงสาวจับปากงูกดลงกับขอบถาดจนพิษงูไหลออกมาจนหมดแล้วเธอจึงปล่อยมันกลับไปอยู่ในตะกร้าดังเดิม
“อย่างน้อยก็อีกสองอาทิตย์กว่ามันจะสร้างพิษขึ้นมาได้อีกหน” อังค์เนสพึมพำกับตนเองแต่เมื่อรู้สึกตัวว่ามีสายตาหลายคู่จ้องมองอยู่ก็อดยิ้มแหยไม่ได้ ก็เธอเสียดายนี่จะให้ฆ่างูพิษที่หายากโดยที่ยังไม่ได้รีดเอาพิษออกมาใช้ประโยชน์ได้อย่างไรกัน
“ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ อังค์เนส” เซราเนียตบมือเบาๆ เหมือนดูโชว์ที่ถูกใจ “ข้าต้องขอบคุณเจ้ามากที่ช่วยชีวิตข้า”
“ทำไมต้องขอบคุณนาง” เจ้าหญิงฟิลิเซียส่งเส
