“แต่พระสนมอังค์เนสเป็นคนโปรดขององค์ฟาโรห์เนเฟอร์คาเรมากเพคะ” เซราเนียเอ่ยเบาๆ ด้วยท่าทีขลาดๆ
“นางมีอะไรดี” เจ้าหญิงเฟลิเซียทำเสียงขึ้นจมูก “รูปร่างก็เล็กไม่อวบอิ่มแถมผิวก็ขาวซีดที่สำคัญนางยังมีงูพิษอีกต่างหาก”
“ฟาโรห์พระองค์ก่อนก็ทรงสวรรคตเพราะต้องพิษงู” เซราเนียกล่าวเสริม
“ข้าก็ได้ยินเช่นนั้น” เจ้าหญิงเฟลิเซียครุ่นคิด “ข้าจะต้องกำจัดสนมเพี้ยนๆ คนนั้นซะ นางเป็นตัวอันตรายของอียิปต์”
“ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง อียิปต์คงเป็นหนี้บุญคุณเจ้าหญิงอย่างมาก”
เจ้าหญิงเฟลิเซียทรงแย้มโอษฐ์อย่างรู้สึกเหนือกว้างเมื่อเห็นเซราเนียยอมก้มหัวให้อย่างง่ายดาย ท่าทางของเซราเนียเองก็ดูเงอะงะไร้พิษสงอยู่แล้ว ได้ยินว่าเธอเป็นบุตรีของเสนาบดีคงรู้ฐานะของตนเองดีว่าแข่งบารมีกับเจ้าหญิงแห่งลิเบียไม่ได้
“เรากลับตำหนักกันเถอะดาเน่...ข้าคิดว่าเรามีอะไรต้องคิดอีกเยอะ!”
“เพคะเจ้าหญิงเฟลิเซีย”
เซราเนียยอบตั
