ตราบาปบริสุทธิ์

ชายหนุ่ม

แม้จะล้มก็ต้องลุกเพราะบางครั้งก็ไม่มีใครฉุดเราต้องลุกขึ้นเองให้ได้ เช้าของวันใหม่ขณะที่มาเรียมกำลังนั่งรถมาโรงเรียนกับแม่ลัลนา เด็กสาวก็พอจะเดาได้ว่าทางโรงเรียนคงจะแจ้งเรื่องเมื่อวานให้กับมารดาของเธอได้รับทราบแล้ว เพราะแม่ลัลนามักมองมาที่เธอหลายครั้ง คงไม่กล้าถามว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

"แม่นาคงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วใช่ไหมคะ” มาเรียมเอ่ยถามออกมา แต่สายตาของเธอกลับมองทอดไปยังถนนตรงหน้าอย่างไร้จุดหมาย คงเป็นเพราะว่าสาเหตุการที่เธอชกหน้าชนัญนั้น มาจากการที่เพื่อนสาวกล่าวดูถูกมารดาของเธอ ไม่ว่าแม่คนนั้นจะเป็นแม่ลัลนาหรือแม่เขมิกาก็ตามใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาพูดดูถูกมารดา ที่เลี้ยงดูเธอ เพราะตั้งแต่เล็กจนโตแม่ทั้งสองได้ดูแลเธอเป็นอย่างดี การที่เธอปกป้องผู้เป็นมารดาด้วยการใช้กำลังนั้น มาเรียมรู้ดีว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แต่ถ้าใครรู้จักมาเรียมจริงๆ จะรู้ว่าเธอเป็นคนที่เก็บอารมณ์ได้ดีคนหนึ่งเลยทีเดียว แสดงว่าสิ่งที่เธอโต้ตอบกลับไปนั้นคงเป็นเรื่องที่เหลืออดจริงๆ

“มาเรียมมีอะไรจะบอกแม่ไหมมันเกิดอะไรขึ้น”

"อย่าบอกเรื่องนี้กับแม่เขมได้ไหมคะ มาเรียมกลัวว่าแม่จะไม่สบายใจ"

"โอเคเรื่องนี้เรารู้กันสองคน"

เมื่อลัลนารับปาก มาเรียมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้กับแม่ลัลนาฟัง ซึ่งลัลนาไม่โทษในสิ่งที่มาเรียมได้ทำลงไปเลยสักนิด เพราะบางครั้งคำพูดบางประโยคมันก็ไม่ต่างอะไรจากมีดอาบยาพิษ มันทั้งคมและมีพิษร้ายแรงจนสามารถฆ่าคนได้โดยไม่ต้องลงมือ

ทั้งสองตรงมาที่ห้องปกครอง ผู้หญิงสวยท่าทางมีความมั่นใจสูงเดินเข้ามาคู่กับหญิงสาวขาวน่ารักดูมีเสน่ห์ แต่แววตาของเธอกลับแฝงไปด้วยความเศร้าหม่น ทั้งสองเดินเข้ามาในห้องปกครอง โดยมีทุกคนรออยู่แล้วหนึ่งในนั้นคือติณณ์ ลัลนาและมาเรียมยกมือไหว้ทุกคนก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้

"เรื่องราวทั้งหมดผมได้แจ้งให้กับทางผู้ปกครองได้ทราบแล้วนะครับ ถึงพฤติกรรมที่มาเรียมได้ทำต่อชนัญ การทะเลาะวิวาทในโรงเรียนถือว่าเป็นเรื่องที่ร้ายแรงสามารถไล่ออกได้” ผู้อำนวยการเริ่มพูดออกมาตามความเป็นจริง เพราะกฎของที่นี่ระบุเอาไว้อย่างชัดเจน ในเรื่องทะเลาะวิวาท

"แต่เด็กเพิ่งทำผิดครั้งแรกผมว่าแค่ทำทัณฑ์บนไว้ก็พอมั้งครับท่าน ผอ ออ" ชยันต์รีบพูดแทรกขึ้นทันที

"คุณพ่อเข้าข้างยัยนี่เหรอคะ นัญเป็นลูกคุณพ่อนะคะ นัญคือผู้ถูกกระทำ ยัยปิศาจนี่! ชกหน้านัญหลักฐานอยู่ที่ใบหน้า พยานก็มีทั้งโรงเรียนแล้วก็ยังจะไปเข้าข้างมันอีกเหรอคะ" ชนัญรีบโวยวายออกมา เมื่อเห็นบิดาเข้าข้างมาเรียม

"นัญลูกไม่ควรเรียกคนอื่นว่ามัน สิ่งที่นัญกำลังพูดไม่น่ารักเลยนะลูก" ชยันต์เอ็ดลูกสาวออกไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่ชนัญก็ไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่บิดาพูดเลยสักนิด แถมเธอยังสะบัดหน้ากรอกตามองบนอีกต่างหาก ซึ่งชยันต์พอจะเดาได้คนอย่างมาเรียมเท่าที่เขารู้จักมาตั้งแต่เล็กจนโต เธอไม่มีวันทำร้ายใครก่อน ถ้าหากคนคนนั้น ไม่ทำอะไรให้เธอต้องหมดความอดทนเอามากๆ หรือไม่ก็ถูกพาดพิงถึงมารดาเธอจึงทนไม่ได้แบบนี้

"มาเรียมมีอะไรจะแก้ตัวไหม ทำไมหนูถึงชกหน้าหนูชนัญ" ผู้อำนวยการหันมาถามเด็กสาวตรงหน้าเพราะเขาเองก็รู้จักมาเรียมดี ถ้าไม่สุดวิสัยจริงๆ เธอคงไม่ชกชนัญแน่ๆ

"ไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะ"

"แต่ที่หนูเล่าให้แม่ฟังชนัญเป็นคนเริ่มก่อนนะ” ลัลนาพูดขึ้นมา เมื่อเธอทนเห็นลูกสาวอีกคนของชยันต์ใส่ร้ายมาเรียมแบบนั้นไม่ได้

"สันดานไพร่ไม่ควรเอามาใช้ที่โรงเรียน เธอควรจะสอนลูกนะ ไม่ใช่ให้ท้ายแบบนี้ ที่นี่เขาใช้สมองมากกว่ากำลัง!” คำพูดของแชมเปญช่างย้อนแย้งกับคะแนนสอบของลูกเธอเสียจริง เธอจะรู้ไหมนะว่าผลการเรียนของมาเรียมได้เกรดสี่ทุกวิชา แถมคะแนนที่เธอทำได้ก็เกือบเต็มร้อยทั้งหมด

ติณณ์ที่นั่งฟังอยู่เขารู้สึกงงกับมาเรียม คนอะไรยอมรับทุกอย่างทั้งที่ไม่ได้เริ่มก่อน เธอไม่เถียงสักคำหน้าตาที่เฉยชาไร้ความรู้สึกใดๆ นั้น มันยากที่เขาจะคาดเดาได้

"ผมอยากให้ทุกคนดูคลิปนี่” เขาส่งโทรศัพท์มือถือให้กับผู้อำนวยการ ภาพทุกอย่างโลดแล่นอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่เชื่อมต่อกับสมาร์ตโฟน สิ่งที่ชนัญทำนั้นเธอเป็นคนเริ่มก่อนทั้งหมด รวมทั้งการฉีกหนังสือแล้วกระทืบซ้ำ แม้มันจะไม่ร้ายแรงแต่เธอก็ไม่ควรกระทำเป็นอย่างยิ่ง

ชยันต์เมื่อเห็นภาพนี้แล้วเขามองไปที่ชนัญอย่างตำหนิกับสิ่งที่ลูกสาวกระทำ ซึ่งมันไม่งามเลยสักนิดไม่สมกับที่เป็นลูกหลานตระกูลผู้ดีเก่าแก่ หากใครรู้คงอายเขาไปทั่ว

ภาพทั้งหมดมาเรียมนิ่งเฉยมาโดยตลอด ไม่ว่าชนัญจะยั่วโมโหเธออย่างไรก็ตาม แต่มีช่วงหนึ่งขณะที่ชนัญตะเบ็งต่อว่ามาเรียมอะไรด้วยถ้อยคำอะไรสักอย่าง เพราะในคลิปไม่มีเสียงมีเพียงภาพเท่านั้น เนื่องจากติณณ์ได้ถ่ายไว้ในระยะที่ไกล แต่ภาพคนชัดลึกจนทำให้ทุกคนเหมือนกับอยู่ในเหตุการณ์จริง เพียงแค่ไม่ได้ยินเสียง จากนั้นไม่นานในภาพมาเรียมก็ได้ลุกขึ้นเดินเข้าไปชกหน้าของชนัญหนึ่งที ก่อนที่เธอจะก้มลงไปเก็บหนังสือที่ขาดทิ้งถังขยะแล้วเดินออกไป

เมื่อดูคลิปจบทุกคนเห็นชอบให้ทำแค่ทัณฑ์บนไว้ รวมทั้งชนัญด้วย สร้างความไม่พอใจให้กับแชมเปญและลูกสาวของเธอเป็นอย่างมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ คนที่ดีใจที่สุดหนึ่งในนั้นคือชยันต์ เขาดีใจที่มาเรียมไม่โดนไล่ออก แม้พักหลังมานี่เธอจะไม่พูดคุยกับเขาเหมือนตอนเด็กๆ ชยันต์พอจะเข้าใจ มาเรียมโตเป็นสาวแล้วคงจะระวังเนื้อระวังตัว ซึ่งมันเป็นสิ่งดีสำหรับหญิงสาวในการหลีกเลี่ยงอยู่กับชายแปลกหน้า แม้ว่าจะรู้จักมานาน แต่สำหรับมาเรียมแล้วเขาก็เป็นแค่คนแปลกหน้าสำหรับเธออยู่ดี

หลังจากออกมาจากห้องปกครอง มาเรียมยังคงตั้งคำถามขึ้นมาในใจของเธอ ชายหนุ่มคนนั้นเขาเป็นใคร ทำไมถึงได้ช่วยเธอ มาเรียมได้เพียงแค่คิดเท่านั้น เพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่จะอยากรู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน เธอยกมือไหว้ทุกคนรวมทั้งชายหนุ่มด้วย มาเรียมกล่าวขอบคุณเขาด้วยใบหน้าเรียบเฉยก่อนจะเดินออกไป

การสอบปลายภาคได้ผ่านพ้นไป เทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายสำหรับมาเรียม เพราะเธออยู่ชั้นมัธยมปีที่หกแล้ว การสอบครั้งนี้เป็นการวัดผลการเรียนครั้งสุดท้าย ในระดับมัธยมปลาย ซึ่งมาเรียมด้วยเกรดเฉลี่ยสี่จุดศูนย์ศูนย์ ซึ่งตั้งแต่เรียนชั้นประถมศึกษาปีที่หนึ่ง จวบจนปัจจุบันเกรดของเธอไม่เคยตกเลยสักครั้ง สร้างความภูมิใจและปีติยินดีให้กับเขมิกาผู้เป็นมารดาอย่างเหลือล้น..

ในความสมบูรณ์แบบและเพอร์เฟกต์นั้น จะมีใครบ้างจะมาเข้าใจถึงปมที่เธอเก็บเอาไว้ การแสดงออกภายนอกที่ดูแข็งแกร่งและเฉยชา แต่ภายในใจของเธอมันกลับอ่อนแอเสียจนบอกใครไม่ได้ นอกจากเก็บมันไว้ในใจเพียงคนเดียวตลอดมา การที่เด็กคนหนึ่งโตมาในสถานที่แบบนี้ แน่นอนแม้ว่าเธอจะถูกอบรมมาอย่างดีแต่ก็ไม่อาจลบปมที่มีได้