ภาพโลงศพตั้งอยู่ในศาลากับสาวน้อยร่างเล็ก ที่มีแววตาเศร้าหม่นอยู่ตลอดเวลานั่งเคียงข้างไม่ยอมหนีห่างไปไกล ใครเล่าจะรู้ใครเล่าจะมาแบ่งเบาความทุกข์ระทม ความขมขื่นที่มีในใจของสาวน้อยได้บ้างในยามนี้ ตั้งแต่เกิดมาเธอจำความได้ก็ไม่มีใครเลยนอกจากมารดา ที่คอยโอบอุ้มให้เธอมีชีวิตที่ดี แม้จะอยู่ในที่อโคจรเช่นนั้น มารดาก็ไม่เคยทำให้เธอมีปมด้อยในชาติกำเนิดเลยแม้แต่น้อย บัดนี้สิ้นแม่แล้วหนามาเรียมน้อยเธอจะหันหน้าไปพึ่งใครได้หนอ เขมิกาชื่อนี้จะติดตรึงในดวงใจ ยากที่จะหาใครมาเปรียบเปรย มารดาผู้ยอมสละชีวิตของตน เพื่อให้ลูกน้อยมีชีวิตที่ดีแม้ตัวต้องตายวายชีวี มารดาคนนี้ก็ยอมพลีให้ลูกน้อย เพื่อดวงใจของแม่ มาเรียมเมื่อสิ้นแม่แล้ว ขอให้เจ้าเติบโตอยู่ต่ออย่าได้กังวลไปเลยลูกจ๋า แม่จะคอยมองเจ้าจากบนฟ้าไม่ห่างหายแม้เพียงเสี้ยววินาที ดลธีของแม่อย่าได้กลัวไปเลยลูกยา นั่นคือสิ่งที่แม่เขมิกาต้องการให้มาเรียมนั้นสู้ เพื่
