เมื่อเขมิกาออกจากโรงพยาบาล เธอได้หยุดงานเกือบสองเดือนเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ค่อยโผล่ออกมาคุยกับมาเรียมสักเท่าไร เพราะไม่อยากให้ลูกเห็นสภาพของตัวเองที่ข้อมือและข้อเท้ายังมีรอยช้ำอยู่อย่างเห็นได้ชัด เพราะไม่อยากให้ลูกมีปมอะไรในใจมากไปกว่านี้
ตั้งแต่พูดคุยกับติณณ์วันนั้น มาเรียมก็ไม่เสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่มอีกเลย เธอขอทำงานช่วยเชฟในครัว เหตุผลของเธอคือไม่อยากเจอติณณ์ เมื่อหญิงสาวเผยความอ่อนแอให้เขาเห็นมันคือจุดอ่อนที่เธออยากเก็บซ่อนเอาไว้ ภายใต้ความแข็งแกร่งจึงเลี่ยงที่จะเจอเขา
วันแรกของการเปิดเทอม มาเรียมนั่งแท็กซี่มาเอง เพราะเธอโตแล้วไม่ต้องให้แม่ลัลนามาส่งเหมือนสมัยเรียนมัธยม มาเรียมเลือกเรียนสถาปัตยกรรมศาสตร์เป็นศาสตร์ที่ว่าด้วยการออกแบบกายภาพด้านต่างๆ ตามที่มารดาต้องการ เมื่อเธอก้าวเท้าเหยียบย่างเข้ามาในมหาวิทยาลัยผู้คนมากมายเดินกันพลุกพล่าน มาเรียมอ่านป้ายก่อนจะเดินไปตามลูกศรยังคณะท
