Chapter 7
เลขาฝึกหัด (1)
"เรามาทำอะไรที่นี่...บ้าไปแล้ว"
เสียงคุยกับตัวเองดังอยู่ในพอร์ชเคย์แมนดำดุดัน มันจอดนิ่งแอบอยู่ข้างรั้วมาได้พักใหญ่เพื่อรอดักใครบางคนที่จะเดินออกมาจากรั้วบ้านหลังนั้น...เขาไม่อยากเชื่อตัวเอง เธอเก่ง...เก่งที่ลากให้เขาต้องตามมาเคลียร์ถึงที่ได้ ในความโกรธนั้นมีความไม่สบายใจซ่อนอยู่ลึกๆ จนไม่อาจปล่อยผ่าน และเขาจะจัดการคนอวดดีที่บังอาจหนีกลับโดยไม่บอกกล่าว เขาจะหาเรื่องให้หล่อนย้ายมาเป็นเลขาส่วนตัวเพื่อใช้งานเสียให้เข็ด คนเสียหน้าอย่างแรงคิดแผนการเอาไว้เพื่อเอาคืน โทษฐานจากการให้เขาเดือดร้อนวิ่งตามมาคุยกันให้เคลียร์
"ออกมาแล้วเรอะ ยัยตัวดี!"
ชายหนุ่มเข่นเสียงรอดไรฟันเมื่อเห็นเป้าหมายเดินออกมาจากประตูรั้ว...ชั่ววินาทีที่กำลังจะไขกุญแจเพื่อล็อคประตู สุดที่รักใจหายวาบ เมื่อหางตาคล้ายจะเห็นรถยนต์คุ้นๆ จอดอยู่ไม่ไกล เสียงบีบแตรทำให้ล็อคกุญแจไปมือสั่นไป หล่อนแกล้งไม่ได้
