“เคๆ ค่ะ จบก็จบ ถ้างั้นก็ตามช่ามาเลยค่ะ”
ทันทีที่รถจอด คนหิวก็วิ่งตัวปลิวไปเลือกโต๊ะที่ไกลจากรถเข็นสุด ถึงจะหิวแต่ก็ไม่วายหันไปมองเจ้านาย ที่เดินตามมาด้วยท่าทีไม่ใคร่จะเต็มใจนัก มีโรเบิร์ตเดินเคียงข้างมาด้วย แต่ตอนนี้ไม่สนอะไรทั้งนั้น และทันทีที่เจ้าของร้านเอาเมนูมาให้
“เอาผัดผักบุ้งไฟแดง ผัดคะน้าหมูกรอบ ยำไข่เยี่ยวม้า สามสั้นทอดน้ำปลา ต้มยำโป๊ะแตก กุ้งอบวุ้นเส้น ปลาหมึกผัดไข่เค็ม ข้าวสวยโถหนึ่ง โค้กเย็นๆ มาก่อนเลยนะคะ ของช่ามีแค่นี้ค่ะ คุณดนตร์จะเอาอะไรคะ?”
เจ้านายมองมือบาง ยื่นเมนูมาให้แล้วได้แต่ส่ายหน้า เพราะที่ร่ายมานี่ เขาว่ากินไปถึงเช้าก็คงไม่หมดแล้ว
“แค่นี้ก่อนค่ะ เร็วที่สุดเลยนะคะพี่ หิวมากค่ะ”
คนหิวยื่นเมนูไปให้เจ้าของร้าน แล้วก็นั่งดมกลิ่นอาหารจากโต๊ะข้างๆ ไป ท้องก็ร้องไป
“ไม่ยักรู้นะว่าตัวเล็กๆ อย่างคุณจะกินจุขนาดนี้”
เพราะคะเนรอบเอวแล้วน่าจะอยู่ระหว่างยี่สิบนิดๆ เท่านั้
