ปรารถนามายาลวง

บทที่2ชายแปลกหน้ากับค่ำคืนหวามๆ..

“ต้องโทษตัวเองนะพิช คุณหาเรื่องเองแท้ๆ” ชายหนุ่มทรุดนั่งข้างเตียงหมิ่นๆ จนที่นอนหนายุบวาบตามน้ำหนักตัวของเขา ปลายนิ้วแข็งแรงเกลี่ยไล้ไปตามสีข้างระหว่างช่วงเอวอ่อนช้อย จนไปจรดที่สะโพกผายตึงแน่นที่มีเพียงบีกินนี้สีดำสนิทปกปิดความงามพิสุทธิ์เอาไว้ เป็นเสื้อผ้าชิ้นเดียวที่ยังคงค้างอยู่บนร่างกายงดงาม พิชชาวีร์กำลังตกอยู่ในห้วงฝัน มุมปากได้รูปยกยิ้ม พร้อมกับครางเสียงแผ่วๆ จาคอบเอนกายลงนอนเคียงข้าง เขาปล่อยให้ผ้าเช็ดตัวหลุดออกไปจากร่างกาย ผิวเนื้อเย็นฉ่ำเพราะพึ่งจะอาบน้ำอาบท่ามาเสร็จหมาดๆ ไอเย็นๆ แผ่กระจายจนพิชชาวีร์รับรู้ เธอขยับตัวเขาหาความเย็นโดยอัตโนมัติ จนบั้นท้ายตึงแน่นเสียดสีกับแก่นกายร้อนระอุ จาคอบกัดกรามกรอดๆ ดวงตาสีฟ้าขุ่นมัว มันเต็มไปด้วยเปลวไฟร้อนแรงของอารมณ์หนุ่มกลัดมัน!!!

“อืม...” ริมฝีปากอิ่มสีกุหลาบหวานฉ่ำเผยออ้า เธอปล่อยเสียงครางหวานๆ ออกมาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อความรุ่มร้อนเบียดส่ายอยู่กับสะโพกอ่อนช้อย ร่างกายร้อนระอุวูบๆ วาบๆ จาคอบชะโงกตัวขึ้นคร่อมร่างอวบอัดเอาไว้ เขาจ้องมองความงามกลางแสงไฟสว่างจ้า ผิวขาวสว่างแยงนัยน์ตาจนพร่ามัว ทรวงอกอิ่มชูช่อลอยยั่วยวนจนสุดที่จะหักห้ามใจ ฝ่ามือร้อนๆ ยกขึ้นโอบประคองเต้าทรวงหนั่นแน่น เพียงแรกสัมผัสร่างกายสาวก็สั่นระริก ปลายนิ้วแกร่งร้อนไล้ปานวงถันสีหวานเหมือนกลีบกุหลาบแรกผลิ จนมันแข็งตัวตั้งชูชันรับสัมผัสร้อนๆ พิชชาวีร์เผยอริมฝีปากเธอปล่อยเสียงครางหวานๆ หลุดรอดออกมาโดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ แอ่นตัวโค้งขึ้นเหมือนกับว่าอยากให้ชายหนุ่มกระทำมากกว่าลูบๆ คลำๆ มุมปากแกร่งบิดโค้ง เขายกยิ้มด้วยความพอใจ ก่อนจะลดตัวลงต่ำ อ้าปากร้อนๆ งับจะหงอยถันสีฉ่ำหวานเข้าไปในอุ้งปาก ปลายลิ้นสากระคายตวัดซ้าย วนขวาเกี่ยวกระหวัดร้อยรัดเต้าทรวงฉ่ำหวาน เขาดื่มกินความหวานฉ่ำแบบไม่ลืมหูลืมตา พิชชาวีร์เกร็งตัวแน่น เธอขยุ้มผืนผ้าใต้ผ้ามือไว้แน่น ร่ำๆ จะฉีกกระชากมันเลยด้วยซ้ำเมื่อชายหนุ่มยังคงฟอนเฟ้นหน้าอกอวบๆ ของเธออยู่ไม่วางวาย

“อื้อ!” เสียงหวานๆ เหมือนแมวเหมียวกำลังออดอ้อนเจ้านาย ความรู้สึกภายในปั่นป่วน ช่องท้องร้อนวูบๆ วาบๆ มันหวิวไหว ไม่เป็นตัวของตัวเอง ลอยล่องอยู่ในห้วงอวกาศเคว้งคว้างและหวิวไหว

จาคอบพรมจุมพิตบนผิวกายของพิชชาวีร์เกือบทุกตารางนิ้ว ชายหนุ่มกดริมฝีปากเม้มผิวกายนวลเนียน ทิ้งร่องรอยไว้เป็นประจักษ์พยานในการมีความสัมพันธ์ระหว่างกัน อย่างที่ไม่เคยทำกับใคร! เขารู้เพียงแค่ว่าอยากจะกลืนกินพิชชาวีร์ เก็บกักเธอเอาไว้ในอก เมื่อความหอมหวานละมุนละไมถูกอกถูกใจจนยากที่จะเปรียบเปรย

“อ๊า...” เพียงปลายลิ้นร้อนชื้นตวัดเหนือแอ่งสะดือบุ๋มๆ เธอก็ครางครวญเสียงระโหย ชายหนุ่มกระตุกขอบบิกินนี่ตัวเล็กจ้อย รูดมันลงมาตามเรียวขาเรียวยาว ก่อนจะโยนทิ้งไปแบบไม่ไยดี เนินเนื้ออวบอัดเบียดชิดกันแน่น เป็นประติมากรรมอีกชิ้นที่พระผู้เป็นเจ้าปั้นแต่งอย่างเต็มความสามารถ เมื่อมันงดงาม! ชวนหลงใหล ความนุ่มเนียนชวนให้สัมผัสและดอมดม เรียวขาเรียวยาวขยับแยกห่างออกจากกันแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว เหมือนจะเชิญชวนอีกฝ่ายกลายๆ

“คุณเป็นใคร?” พิชชาวีร์หรี่ตาปรือๆ เธอมองใครคนหนึ่งที่กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ระหว่างขาและมันทำให้เธอซ่านเสียว จาคอบปาดน้ำค้างบนปากหนาๆ ชายหนุ่มผงกศีรษะขึ้นมา เขามองสบนัยน์ตาหรี่ปรือของพิชชาวีร์ พร้อมกับส่งสายตาวาววับให้เธอ มุมปากหนาๆ กดยิ้มอ่อนๆ “เทวดา ผมเป็นเทวดามาเพื่อมอบความสุขให้คุณโดยเฉพาะ” เสียงทุ้มกังวานตอบแบบชัดถ้อยชัดคำ

“เทวดาหรือ? พิชกำลังต้องการพระองค์อยู่พอดี” เธอเอ่ยเสียงละเมอ ร่างกายเต้นยุบยับเมื่อมีบางสิ่งแปลกปลอมแทรกหายมาในกึ่งกลางร่างกาย “ท่านกำลังทำอะไรคะ?” เธอบิดตัวเป็นเกลียวคลื่นสะโพกผายแอ่นหยัด

“มอบความสุขให้คุณไงพิช ผมจะปัดเป่าความเศร้าออกไปจากใจคุณ” จาคอบหยัดกายขึ้น จนหน้าคมคายเสมอดวงหน้าหวานฉ่ำ ชายหนุ่มกดจุมพิตที่เนินหน้าผากโหนกนูนแผ่วๆ ริมฝีปากของเทวดารูปหล่อทั้งนุ่มและอุ่นจนพิชชาวีร์เคลิบเคลิ้ม เธอเผลอสบนัยน์ตาสีฟ้าขุ่น และหลงเวียนว่ายอยู่ในกระแสสายตาคู่นั้น จนลืมแม้กระทั่งว่าเขาเป็นคนแปลกหน้า หาใช่เทวดาเหมือนที่แอบอ้าง

ปลายนิ้วแข็งร้อนขยับทำหน้าที่อย่างต่อเนื่อง เขาขยับเข้าถอนออก จากที่คับแน่นก็เริ่มคล่องขึ้น

“ผมอยากจูบคุณ ได้ไหม? พิช!” เสียงแหบพร่าเอ่ยถาม เขากดหน้าผากตัวเองแนบหน้าผากโหนกนูน

“ถ้าเทวดาจูบพิช แล้วพิชจะขอพรได้ไหมคะ?”

“ได้สิคนสวย คุณจะสมหวังทุกสิ่งที่ปรารถนา” เสียงกระซิบตอบกลับมา พิชชาวีร์เปิดยิ้มสดใส ก่อนจะพริ้มเปลือกตาหลับลง เธออธิษฐานในใจขอให้ความเลวร้ายหายใจจากชีวิตเสียที ขอผู้ชายแสนดีสักคนเข้ามาในชีวิต เธอจะได้ลืมความเจ็บปวดจากรักครั้งเก่าๆ ให้หมดจากใจ

ริมฝีปากอุ่นร้อนแนบลงมาบนกลีบปากหวานฉ่ำ จาคอบบดขยี้กลีบปากหวานละไมอย่างดุเดือด เขาแย้มกลีบปากนุ่มนิ่ม สอดเรียวลิ้นร้อนชื้นของตัวเองเข้าไปแทนที่ ส่งผ่านความรุ่มร้อนของตัวเองให้พิชชาวีร์จนเธอมึนเมา เสียงกระอึกกระอักผ่านริมฝีปากที่ถูกปิดทับ ชายหนุ่มขยุ้มบั้นท้ายงามงอนเต็มอุ้งมือหนาๆ เขาปลุกความรู้สึกรุ่มร้อนภายในตัวของหญิงสาวให้มันลุกเพลิด เริงร่ากับสัมผัสร้อนเร่า ไอพิศวาสลอยตลบอบอวล พิชชาวีร์เริ่มครางกระเส่า เธอหัวหมุนเคว้งคว้าง อยากจะกระชากร่างหนาๆ ของเทวดาสุดหล่อให้แนบชิดกับตัวเองมากขึ้น ผิวกายเต้นยุบยับ มันกระสันเสียวซาบซ่านโหยหาอะไรบางอย่างที่ลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ และพยายามกระเสือกกระสนไปให้ถึงตรงนั้น ดวงตาหรี่ปรือเต็มไปด้วยความต้องการ จาคอบชักปลายนิ้วออกมาจากแอ่งน้ำหวาน ง่ามนิ้วเขาเต็มไปด้วยหยดน้ำเป็นประกายวาววับ ร่างสูงใหญ่เบียดตัวตนใหญ่อลังการกับเนินนางเปียกชุ่ม จนคนใต้ร่างครางเสียงระโหย เมื่อความหวามซ่านทรวงห่างหายไป เธอหยัดลำตัวขึ้นเบียดกับแผงอกตึงแน่น กางปลายนิ้วขยุ้มบั้นเอวสอบ กดให้แนบชิดกับลำตัวอ่อนบางมากยิ่งขึ้น อยากได้ความรู้สึกสุดแสนซาบซ่านกลับคืนมาอีกสักครั้ง...

จาคอบจรดแก่นกายแข็งตึงเหนือแอ่งน้ำชุ่มชื้น เขาเสียดสีสัดส่วนอลังการกับพื้นที่ชุ่มน้ำค้างหวาน เพื่อเตรียมความพร้อมให้กับคนใต้ร่างที่อาจจะไม่คุ้นเคย เป็นเพราะกลีบผกาเบียดชิดกันจนแน่น เหมือนกับว่ามันไม่เคยมีแมลงตัวผู้ตัวไหนได้เข้ามายังดินแดนมหัศจรรย์แห่งนี้ และยังไม่มีใครได้ดื่มด่ำกับรสชาติหวานหอมซ่านทรวง

“เทวดา...พิช...พิช” พิชชาวีร์ครางเสียงแหบปร่า เธอเบียดลำตัวสวนใส่เมื่อชายหนุ่มถอยออกไปห่างๆ

“จาคอบ ที่รักเรียกผมว่าจาคอบ” ชายหนุ่มตอบเสียงแหบพร่าไม่แพ้กัน เขาพยายามหักห้ามความรู้สึกดิบเถื่อนอย่างที่สุด เมื่อคนใต้ร่างน่าจะบริสุทธิ์ผุดผ่องสะอาดเอี่ยมมากกว่าที่คาดไว้

“จาคอบ พิช...”

“ผมรู้ที่รัก ใจเย็นๆ ขอเวลาให้คุณเตรียมตัวหน่อย ทนอีกนิดครับที่รัก!” ชายหนุ่มกัดฟันแน่น เขาค่อยๆ กดลำตัวใหญ่โตลงไปในสัดส่วนยวนตา เหงื่อมากมายไหลปร่าเต็มแผ่นหลัง มันไหลออกมาจากรูขุมขน เมื่อความร้อนที่วิ่งวนอยู่ในกระแสเลือดมันมีมากมายนับทวีคูณ

พิชชาวีร์กระสับกระส่ายเธออยากได้อะไรบางอย่างมาดับความรู้สึกที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้ มือเล็กๆ เกาะเกี่ยวบ่ากว้างแอ่นหยัดลำตัวขึ้นเบียดกับสิ่งแปลกปลอมที่กำลังบุกเข้ามาในส่วนสัดลี้ลับที่ยังไม่เคยมีบุรุษผู้ใดได้บุกเข้าไปถึง

“อ้ายย...เจ็บ จาคอบ พิชเจ็บ” ความเจ็บปวดเหมือนถูกฉีกทึ้ง เธอกรีดร้องเสียงแหลม จากที่เคยเบียดตัวเข้าหา กลับกลายเป็นว่าเธอกลับผลักไสสุดฤทธิ์

“ชู่ว์! อย่า ดิ้น พิช ใจเย็นๆ ครั้งแรกของคุณก็แบบนี้แหละ ทำใจสบายๆ เชื่อผมนะครับ” ชายหนุ่มกระซิบปลอบโยน เขาหยุดตัวเองนิ่งๆ เม็ดเหงื่อผุดเต็มหน้าผากกว้าง ดวงตาสีฟ้าขุ่นมัว และพยายามที่สุดที่จะฝังตัวเข้าไปในร่างกายอ่อนนุ่มให้มากกว่าเดิม

“แต่...”