ปรารถนามายาลวง

บทที่2ชายแปลกหน้ากับค่ำคืนหวามๆ

จาคอบขยับเข้าไปใกล้เป้าหมายอีกนิดและมีการเปลี่ยนแปลงขึ้นอีกหลายอย่าง เพราะไอ้หนุ่มกลุ่มที่เข้ามาทาบเธอก่อนหน้านี้ พวกมันต่างขยับตัวลุกขึ้นยืนพรึบพั่บ แต่ก็รีๆ รอๆ เมื่อจาคอบรูปร่างใหญ่โต แถมหน้าเถื่อนๆ รกครึ้มไปด้วยหนวดเครา แลดูน่าเกรงขาม

“ไป! ไปให้พ้น อย่าคิดว่าพิชจะยอมแพ้ คอยดูนะ พิชจะหาคนที่ดีกว่าภรพให้ดู” พิชชาวีร์ก่นด่าภรพ ครั้งหนึ่งเธอเคยรู้สึกดีๆ กับเขา แต่มันจบลงเพราะเธอไม่ได้ปล่อยตัวเหมือนสาวๆ ที่เข้ามาพัวพันกับภรพ เธอจึงถูกทิ้ง เขาหันไปสานสัมพันธ์กับแพรวตาเพื่อนสนิทของเธอแทน

“มีอะไรให้ช่วยไหมคนสวย?” เสียงทุ้มๆ เอ่ยถามข้างตัว

“ใคร? พิชไม่รู้จักคุณ!” เธอรีบทรงตัวนั่งตรงๆ ถึงแม้ร่างกายจะไม่พร้อมก็พยายามสุดฤทธิ์

จาคอบยกยิ้มมุมปาก เขาคืบคลานเข้าไปใกล้ๆ อีกหนึ่งฝ่ามือ...

ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายเจิดจ้าท่ามกลางบรรยากาศมึนมัว พิชชาวีร์เขม้นมอง ดวงตาเธอหรี่ปรือเกือบจะปิดลงรอมร่อ มีจำนวนแอลกอฮอล์ในเส้นเลือดเกินกว่าที่ตัวเองกำหนดไว้ เธอมึนเมาและกำลังสับสน? จนมองเห็นผู้ชายแปลกหน้าตรงหน้าเป็นเทพบุตรสุดหล่อ นัยน์ตาสีฟ้าสดเป็นประกาย มันชวนให้หลงใหลและคล้อยตาม สติอันน้อยนิดรางเลือน ก่อนจะวูบดับลงไปแบบปิดสวิตช์...

บทที่2ชายแปลกหน้ากับค่ำคืนหวามๆ

“โอ๊ะ!” จาคอบเกือบถลาเข้าไปรับไม่ทัน จู่ๆ ผู้หญิงแปลกหน้าแสนสวยก็ฟุบฮวบลงมาดื้อๆ

“ผู้หญิงคนนี้พวกเราเจอก่อน!!!” ชายหนุ่มผอมแห้งสามคนถลันเข้ามายืนจังก้า เขาส่งเสียงขุ่นเขียวและโอบล้อมจาคอบเอาไว้ ชายหนุ่มกระชับร่างอวบอุ่นในอ้อมแขนแน่นขึ้น เขาปรายตาประเมินกำลังของทุกๆ คน พร้อมที่จะลงมือและคงสามารถล้มทั้งหมดภายในเวลา3นาที เมื่อดูแล้วไม่มีใครน่ากลัวสักคน “แล้วไง! พวกนายเจอก่อน แต่เธอไม่สนพวกนายนี่นา แล้วเวลานี้ใครเจอก่อนไม่สำคัญ เท่ากับว่าตอนนี้เธออยู่ในอ้อมแขนของฉัน!” จาคอบเอ่ยเสียงนิ่งๆ เขาหรี่เปลือกตาลง กวาดมองไอ้หนุ่มวัยละอ่อนแบบไม่กริ่งเกรง

“เห้ย! พูดหมาๆ แบบนี้ได้ไงวะไอ้ฝรั่งกระจอก ที่นี่ประเทศไทยนะโว้ยอย่ามาทำเป็นกร่าง เดี๋ยวจะเจ็บตัวฟรี!”

“อื้อหึ! ใช่ไทยแลนด์ ฉันยืนอยู่บนประเทศไทย แต่ทำไมฉันต้องกลัวคำขู่ของพวกนายด้วยล่ะ” จาคอบเอนตัวหญิงสาวให้พิงพนักเก้าอี้ เขาค่อยๆ ลุกขึ้นยืนพร้อมกับขยับตัวเตรียมความพร้อม หากถูกล้อมคงต้องป้องกันตัวเอง

“จัดการไอ้ฝรั่งขี้นกนี่ให้ยับเลยว่ะ หมูเขาจะหาม...ดันเสือกเอาคานเข้ามาสอด กระทืบแม่งให้จมตีน!” ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นหัวโจก เขาตะโกนสั่งเพื่อน ขยับตัวพรึ่บพั่บเตรียมจะเข้าตะลุมบอน แต่ก็ต้องถอยกลับ ถอยกรูดไม่เป็นกระบวนท่า เมื่อจาคอบควักอาวุธคู่กายขึ้นมาจากซอกเอว มัจจุราชสีเงินวาวระยับ มันสะท้อนกับแสงไฟวิบวับ ชายหนุ่มยกอาวุธคู่กายเล็งปลายกระบอกปืนไปที่กลุ่มหนุ่มๆ ผอมแห้ง เขาไม่ได้คิดจะใช้มันแค่อยากขู่ ไม่อยากให้เรื่องลุกลามไปไกลเกินกว่าอำนาจที่เขามี

“โห! แค่นี้ต้องใช้ปืน พี่ชายอยากเอาอีนี่ก็เอาไปเลย! พวกฉันหาจับเหยื่อคนใหม่ก็ได้ ไปล่ะไม่อยากมีเรื่อง” พวกมันทั้งหมดฉากหลบวิถีกระสุนกันอลหม่าน สภาวะตึงเครียดก็กลับสู่สภาพเดิม จาคอบเก็บอาวุธประจำตัวเก็บไว้ที่ซอกรักแร้เหมือนเดิม ชายหนุ่มส่ายหน้ามองผู้หญิงต้นเรื่องนิ่งๆ เธอเมาหมดสติ จนไม่รู้ว่าเกือบจะหมดอนาคตหากตกไปอยู่ในกำมือของหนุ่มเดนตายพวกนั้น แต่ใช่ว่าเธอจะปลอดภัย!!! เมื่อเธอกำลังจะตกอยู่ในห้วงอันตรายที่สุด เพราะเขาก็เป็นชายหนุ่มทั่วๆ ไปที่ไร้ศีลธรรมเฉกเช่นผู้ทรงศีล เขาไม่อาจรับรองได้หากมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างกัน ก็ต้องไปต่อว่าพระพรหมเอาเอง ที่ชักพาให้เธอมาเจอกับผู้ชายเถื่อนๆ เช่นเขา

“พี่ๆ ใครจะจ่ายค่าเครื่องดื่ม” บาร์เทนเดอร์หนุ่มถามเบาๆ เมื่อมันเป็นหน้าที่รับผิดชอบของเขา

“คิดที่ฉันเลยก็ได้” ชายหนุ่มส่งบัตรเครดิตให้พนักงาน และประคองพิชชาวีร์ขึ้นมาในอ้อมแขน บาร์เทนเดอร์หนุ่มรีบรูดการ์ดกดจำนวนเงินค่าใช้จ่ายทั้งหมด ก่อนจะรีบส่งคืนให้กับจาคอบ เมื่อเขารู้ว่าค่ำคืนนี้คงเป็นสวรรค์ชั้นฟ้าของชายหนุ่มเลยเมื่อเขาเก็บได้ผู้หญิงสวยโสภาไว้ในอ้อมแขน

“โชคดีพี่ เบาๆ ล่ะ คุณผู้หญิงดูไม่ค่อยกร้านโลกเท่าไหร่” คำแนะนำเหมือนจะหวังดี แต่มันแฝงแววเหยียดๆ ตามติดมาด้วย เพราะไม่มีผู้หญิงดีๆ ที่ไหน มาดื่มเหล้าเพียงลำพังในที่ที่ แสนจะอันตรายกับสวัสดิภาพของตัวเอง จาคอบยกยิ้มมุมปากเขาพอจะรู้ว่าเธอดูอ่อนเดียงสา มันเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนี้นะ? มันจึงทำให้เธอมาอยู่ที่นี่ในเวลานี้ กับสภาพที่ไม่น่าดูเท่าไหร่

ชายหนุ่มคว้ากระเป๋าสะพายของพิชชาวีร์ขึ้นมาคล้องไว้ที่หัวไหล่ เขาช้อนอุ้มเรือนกายโปร่งระหงไว้ในวงแขน เหมือนว่าเธอเบาแสนเบา ก่อนจะเดินผ่านกลุ่มหนุ่มๆ ไปโดยที่ไม่มีใครกล้าคัดค้าน สายตาหลายคู่มองตามจาคอบไป มีทั้งยินดีและอิจฉาที่ชายหนุ่มได้ผู้หญิงอวบอัดไปอุ่นเตียงในค่ำคืนนี้

ตามสัญชาตญาณ จาคอบกดรีโมทรถยนต์ในกระเป๋าสะพายของพิชชาวีร์ไปเรื่อยๆ เขาไม่รู้ว่าเธอใช้ยานพาหนะชนิดไหน? จนกระทั่งเสียงสัญญาณปลดล็อกดังขึ้นไม่ไกลจากตัวเท่าไหร่ เขาเหลียวมองหาและเบิกตาโตๆ “โห! รถสปอร์ตเลยนะแม่คู๊ณ แสดงว่าไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา” เสียงทุ้มๆ เอ่ยขึ้นเบาๆ เขานึกทึ่งในใจ เพราะไม่ว่าจะเป็นองค์ประกอบเรื่องเครื่องแต่งกายหรือว่ารถยนต์หรูๆ บ่งบอกถึงฐานะของผู้ใช้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มบรรจงวางพิชชาวีร์ที่เบาะด้านข้างคนขับ เขาเสือกตัวเข้าไปภายในรถยนต์คันหรู เปิดกระเป๋าสะพายไหล่ของเจ้าหล่อนเพื่อค้นหาข้อมูลเบื้องต้น

“นางสาวพิชชาวีร์ ตรีทิพย์ โอ! นามสกุลดังเสียด้วย ทำไมถึงมาเมาในร้านเหล้าข้างทางนะ” จาคอบเก็บเอกสารส่วนตัวของพิชชาวีร์ลงในกระเป๋าสะพายใบเดิม เข้าขับเคลื่อนรถยนต์ยี่ห้อหรูรูปทรงโฉบเฉี่ยวไปบนถนนที่เกือบๆ จะไร้ยวดยาน เพราะเวลาล่วงเข้าสู่วันใหม่มามากกว่าสองชั่วโมง

“คนสวย...ไปนอนที่ห้องผมก่อนนะ ผมฝืนตาไม่ไหวแล้ว เหมื่อยตาจะแย่ ก็อดนอนมากกว่า30ชั่วโมง สายๆ ผมจะไปส่งคุณถึงบ้านเลย” ชายหนุ่มเหยียบคันเร่งเขาพายานพาหนะความเร็วสูง ไปตามเส้นทางคุ้นเคยมุ่งสู่บ้านเช่าขนาดกะทัดรัดที่เขาอาศัยซุกตัวนอนมากว่า3เดือน ในการเฝ้าจับตาดูผู้ก่อการร้ายกลุ่มหนึ่ง ในเวลานี้ภารกิจของเขาสำเร็จลงด้วยดี เมื่อสามารถหาหลักฐานเข้าจับกุมกลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มนั้น พร้อมกับส่งมอบตัวให้กับเจ้าหน้าที่ผู้เกี่ยวข้องรับผิดชอบต่อไป เพราะฉะนั้นช่วงนี้เขาเลยว่าง จึงออกมาหาเครื่องดื่มดีกรีแรงๆ กลั้วคอ ก่อนที่จะกลับไปนอนพักผ่อนยาวๆ

“อืม...” เสียงครางเบาๆ ดังขึ้น จาคอบชะงักมือที่กำลังเช็ดเส้นผมเปียกๆ บนศีรษะ เขาเขม้นมองต้นกำเนิดเสียงก่อนจะอ้าปากค้าง เมื่อคนบนเตียงดึงทึ้งเสื้อผ้าบนร่างกายจนมันหลุดลุ่ยไม่เป็นระเบียบ ริมฝีปากฉ่ำวาว ขยับบ่นพึมพำงึมงำ มือเล็กๆ พยายามดึงเสื้อผ้ารัดรึงบนตัวออกไปโดยไม่รู้ว่ากำลังมีผู้ชายคนหนึ่งจับตามองแบบไม่กะพริบ

แม่เจ้า! ใครว่าวีนัสงดงามที่สุดในสามโลก จาคอบขอเถียงหัวชนฝา เมื่อประติมากรรมสวรรค์สร้างหรือจะมางามเท่าแม่สาวไฮโซแสนสวย ที่นอนกึ่งโป้กึ่งเปลือยอยู่บนเตียงเล็กๆ เก่าๆ โทรมๆ ของเขาในเวลานี้ ผิวของหล่อนขาวลออ ทรวดทรงอวบอิ่มยวนตา แม้จะมีบราเซียสีอ่อนปกปิดเอาไว้ แต่จาคอบก็สามารถจินตนาการได้ถึงความงดงามของมันใต้อาภรณ์ชิ้นนั้นได้อย่างดี

ปุ! ชายหนุ่มเหลียวมองตามเศษซากเสื้อผ้าที่พิชชาวีร์โยนผ่านเขาไปแบบเฉียดฉิว ลมหายใจเริ่มเดือดระอุ หน้าอกแกร่งกระเพื่อมไหว เมื่อชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ๆ เพื่อลดทอนความรุ่มร้อนที่กำลังวิ่งพล่านอยู่ในตัว ดวงตาสีฟ้าขุ่นจ้องมองยกทรงสีอ่อนๆ บนพื้นเหมือนจะวิเคราะห์ให้ออกว่าเนื้อผ้านั้นผลิตมาจากที่ไหน ตัดเย็บโดยช่างฝีมือฉกาจฉกรรจ์หรือเปล่า? ลูกไม้นุ่มนิ่มสั่งตรงจากฝรั่งเศสไหมนะ? หมดกัน!!! จาคอบครวญครางในใจ ความอดทนของเขากำลังจะขาดผึ่งต้องโทษการปฏิบัติภารกิจครั้งนี้ใช่ไหม ที่ทำให้เขาห่างไกลการมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง มันจึงทำให้ความอดทนอดกลั้นที่เคยมีมันเหือดหายไปจนหมดสิ้น