“ศาไปด้วย”
ตีรณาชะงักช้อนตักข้าวก่อนที่จะส่งเข้าปากกับคำพูดของน้องสาวซึ่งนั่งตรงข้ามในโต๊ะกินข้าว เช้าวันนี้สมาชิกนั่งทานข้าวเช้าพร้อมหน้าพร้อมตา เพราะต่างมีงานที่ไม่เร่งรีบนัก ก่อนหันมามองชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ เธอเห็นเขาชะงักไปเล็กน้อยเช่นกัน ก่อนจะเป็นคนถามเพื่อความแน่ใจ
“ศาจะไปกับผมหรือ”
“ใช่ ไปด้วย”
“เอ่อ ศารู้ไหมผมไปไหน คือมันไกล ร้อน แล้วก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยนะ”
เขาเดาว่าญาณิศารู้ว่าเวลานี้เขากำลังทำอะไรอยู่ เพราะครอบครัวนี้ไม่มีความลับต่อกัน หญิงสาวที่นั่งข้างเขาอาจเล่าให้ฟังแล้วว่าเขาทำอะไรอยู่ คำตอบที่ได้คือรู้และอยากไป เป็นอันว่าไม่มีเรื่องต้องถามต่อ เขาได้แต่ชายตามองตีรณาคนหวงน้องสาวที่ไม่ค่อยปล่อยให้ญาณิศาไปไหนมาไหนสองต่อสองกับเขา แต่ตีรณาก็ไม่ได้พูดอะไร เธอเริ่มรับประทานอาหารเช้าคือข้าวต้มรสชาติดีแต่ท่าทางการกินเหมือนจะฝืดคอ เช่นเดียวกับเขา ถ้าตีรณาห้ามน้องสักคำเขาคงมีข้อ
