เพราะเหตุการณ์อุกอาจเมื่อคืน ทำให้เช้านี้ทั้งหวงสือหลิวและถานเทียนสวี่ไม่อาจมองหน้ากันเหมือนเดิมได้ รอจนถานเทียนสวี่ออกไปทำงานข้างนอกแล้ว หวงสือหลิวจึงหายใจหายคอได้คล่องขึ้น
“ท่านแม่” เฉ่าเหมยเห็นหวงสือหลิวกำลังเขียนอะไรบางอย่างอยู่บนโต๊ะจึงพยายามจะปีนขึ้นมาดู “นี่อะไร”
“แผนในอนาคตของแม่เองจ๊ะ”
“แผน? อา-นา-คด”
หวงสือหลิวหยิกแก้มเด็กน้อยอย่างเอ็นดู “ไว้เหมยเหม่ยโตอีกหน่อย แม่จะเล่าให้ฟังนะ”
ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูทางด้านนอกลานเรือนพลันดังขึ้น หวงสือหลิวจึงอุ้มเฉ่าเหมยขึ้นและเดินออกไปดูที่ด้านนอก ประตูใหญ่สูงเพียงเอว รั้วทำจากซีกไม้ไผ่มัดรวมกัน หญิงสาวจึงมองเห็นบุรุษสามคนยืนโบกไม้โบกมือ ส่งเสียงเรียกนางราวกับสนิทสนมกันมานาน
“แม่นางสือหลิว! ไม่เจอกันเสียนาน ข้าคิดถึงท่านนัก”
“แม่นางสือหลิว ข้าเตรียมสุราเลิศรสมาด้วย มาดื่มด้วยกันเถิด”
หวงสือหลิวเอียงคอทำหน้างง “พวกเจ้าเป็นใคร”
ชายสามค
