บทที่ 1 คุณหนูโฮโซ VS คนงานโลโซ

1776 Words
Hi สวัสดีประเทศไทย "แดดที่นี่ ก็ยังเหมือนเดิมสินะ" "ฉันเรียนจบปริญญาตรี จากฝรั่งเศส " ที่จริงฉันกะจะอยู่ที่นั่นต่ออีกสัก 2 ปี แต่มีเหตุด่วนให้ต้องกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเนื่องด้วยโดนคุณแม่สุดที่รักขู่ว่า ถ้าไม่กลับจะตัดออกจากกองมรดกได้ไงคะ ทำกับลูกสาวคนสวยคนเดียวของบ้านแบบนี้ "แล้วคนอย่างพิ้งกี้จะยอมหรอคะ"ลูกคุณหนูผู้รักความสบายแบบฉัน มันจะโดนเทไม่ได้ค่ะ ฉันเลยต้องกลับ แถมท่านบอกว่า จะส่งฉันไปเป็นผู้จัดการไร่ แค่ได้ยินคำว่าไร่ ฉันก็จะเป็นลมแล้วค่ะ แม่บอกว่าเป็นไร่ของเพื่อนสนิท อากาศดี ไร่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา คนที่นั่นเป็นคนดี มีน้ำใจ ต่อเพื่อนมนุษย์ แม่ฉันบรรยายไว้อย่างดิบดี "แต่ แต่ แต่" ตั้งแต่ฉันลงเครื่องมาจะครึ่ง ชม.ละ ฉันยังไม่เห็นใครเลย กระเป๋าเสื้อผ้าของฉัน สามใบใหญ่ๆ หนักค่ะหนัก (แต่ไม่ได้ถือค่ะ) แล้วจะบ่นเพื่อ? "เอ่อคุณพิ้งกี้หรือเปล่าครับ" ชายวัยกลางคนเดืนมาถามเธอ " ใช่ค่ะ " " ผมชื่อ ชินนะครับเป็นคนขับรถ ของไร่พร้อมรัก " "ค่ะนั่นกระเป๋าของฉันค่ะถือให้ด้วยแล้วรถอยู่ไหนคะ" "ตามผมมาทางนี้เลยครับ" ลุงชินคนขับรถของไร่ได้รับคำสั่งให้มารับผู้จัดการไร่คนใหม่ "รถคันไหนคะ" มีรถหรูจอดอยู่หลายคันเธอเลยถาม "คันนี้ครับ" ลุงชินชี้ไปที่รถคันหนึ่ง " คันนี้หรอคะ " เธอชี้และพูดขึ้น " ใช่ครับ " "รถกระบะ เนี่ยนะคะพิ้งกี้ไม่เคยนั่งหรอกค่ะ" " นี่เป็นรถที่ดีที่สุดในไร่แล้วนะครับถ้าคุณพิ้งกี้ไม่เคยนั่งก็ต้องลองเคยแล้วละครับ" เธอได้แต่กลอกตามองบนแล้วก้าวขึ้นรถไป ทางด้าน พจน์ กำลังขุดมันอยู่กับคนงานในไร่ "ลูกพี่ได้ข่าวว่าวันนี้จะมีผู้จัดการไร่คนใหม่มาหรอ " ปักเป้าถาม " อืมน่าจะใช่ " "ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะ " เสียงของลูกกบ " เดี๋ยวมาถึงก็เห็นป่ะจะถามทำแมวอะไรกันนักหนาขุดซะทีซิมัน ขุดแต่เผือกอยู่นั่นแหละ" "โห..ลูกพี่หลอกด่าพวกผมป่ะวะ" " เปล๊า " " หึ เสียงสูงขนาดนี้ " " ถ้าวันนี้ขุดไม่หมดห้ามกลับ " ได้ไงลูกพี่ " ปักเป้าท้วง" " ก็มัวแต่เล่นน้ำลายอยู่ขุดมันไม่ต้องใช้ปาก ให้ใช้มือเข้าใจ๊ " " ครับลูกพี่ " สองหนุ่มประสานเสียงกันตอบ จากนั้นทั้งสามคนก็ขุดมันต่ออันที่จริงไม่ได้มีแค่สามคนหรอกคนงานมีเกือบร้อยคน เพราะมันเกือบสามสิบกว่าสิบไร่ นี่แหละที่เค้าเรียกว่าหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินไม่นานรถกระบะสี่ประตู ก็มาจอดหน้าไร่ "ไร่พร้อมรัก" พิ้งกี้ทำเสียงพึมพำเบาๆ อ่านชื่อป้ายของไร่ก่อนลงจากรถเธอยื่นเท้าและก้าวลงมารองเท้าสีเขียวส้นเข็มแหลมเปี๊ยว สูงสามนิ้ว ที่มาพร้อมกับหมวกใบใหญ่ปีกกว้างสีขาวที่ใหญ่เกือบเท่าร่มไหนจะชุดเดรสเปิดไหล่ สีเหลืองแป๊ดที่มันไม่เข้ากับรองเท้าเอาซะเลยแถมแว่นกันแดดอีกอันที่ใหญ่เกือบเท่าหน้า "โอ้ว..มายก๊อด" ปักเป้าอุทาน " นางแบบที่ไหนจะมาถ่ายรูปที่ไร่เราว๊ะเนี่ย " ลูกกบพูดออกมาด้วยความตื่นเต้นเพราะที่ไร่ไม่ค่อยมีผู้หญิงเท่าไหร่ พจน์ได้แต่ส่ายหัวให้กับการแต่งตัวมาไร่ของแม่คุณสีสันคัลเลอร์ฟูซะเหลือเกินเขาได้แต่คิดในใจในขณะที่เธอกำลังจะเอามือน้อยๆคว้ากระเป๋านั้นเองลมเกิดพัดแรงขึ้นมา ทำให้หมวกที่เธอใส่อยู่ปลิวลอยไปตกอยู่ตรงหน้าของพจน์พิ้งกี้ร้องเรียกเขาทันที " นี่นายเก็บหมวกให้หน่อยสินี่นาย นายคนนั้นน่ะเก็บหมวกให้ฉันหน่อย " " นี่นาย นาย นายได้ยินที่ฉันพูดมั๊ยยโอ้ยหูหนวกหรอฮ๊ะ " เธอพูดด้วยน้ำเสียงติดโมโหแล้วจึงเดินพุ่งตรงไปหาพจน์ด้วยความเร็วแต่แล้วพื้นดินที่มันไม่เรียบเลยทำให้ส้นรองเท้าของเธอหักแล้วเธอก็เสียการทรงตัว ทันใดนั้นเธอก็หลับตาปี๋ เพราะคิดว่าหน้าจะคะมำลงดินแล้ แต่ แต่ แต่ในขณะที่เธอลืมตาขึ้นนั้นก็มีใครบางคนจับเธอไว้ด้วยความที่เธอไม่ชอบดินเธอเลยพูดโพร่งออกไปทันที " นี่นายเอามือสกปรกของนายออกไปเลยนะ ไม่ต้องมาจับฉันเลอะแล้วนี่เห็นมั๊ย " พจน์ได้ยินดังนั้นก็ปล่อยเธอลง " ตุ๊บ! อ้าย ไอ้คนบ้าปล่อยฉันทำไมฉันเจ็บนะ " เธอแว้ดใส่เขาอย่างลืมตัว " อ้าวก็คุณบอกไม่ให้ผมจับ " " อ้ายยย ไอ้ ไอ้ ไอ้ " " ไอ้อะไรครับคุณผู้หญิง " "ไอ้โรคจิต ไอ้คนไม่มีน้ำใจ ไอ้ ไอ้ ไอ้ " " ผมโรคจิตตรงไหนผมทำงานอยู่ดีๆ คุณเดินทะเล่อทะล่าเข้ามาเองนะครับผมอุตส่ารับคุณไว้ขอบคุณสักคำก็ไม่มีแถมมาว่าผมอีก " " อ้ายย..ไอ้คนงานฝากไว้ก่อนเถอะฉันเอาคืนนายแน่ " ลุกให้ขึ้นก่อนเถอะครับผมจะมีน้ำใจอีกครั้งแล้วกัน " ว่าจบเขาก็ดึงเธอขึ้นอีกครั้งแต่ด้วยความที่เธอไม่ได้ตั้งตัวทำให้เธอเซในขณะที่เขาจะรับเธออีกรอบแต่ แต่..มือเขาดันจับโดนหน้าอกของเธอเข้าเต็มเปา " กรี๊ดด.. กรี๊ดดด นี่นายมาแต๊ะอั๋งฉันทำไมห๊ะไอ้คนบ้า " " คุณเซมาโดนผมเองนะครับ" แต่เมื่อเธอตั้งตัวได้ก็สะบัดฝ่ามือบางเข้าไปที่หน้าเขาอย่าแรงจนทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกใจและยกมือขึ้นปิดปากกันเป็นแถว พจน์เอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มเพราะไม่เคยมีใคร ตบหน้าเขามาก่อนเธอกล้าดียังไงจากนั้น พจน์จับหน้าเธอให้เข้าหาแล้วบดจูบไปทันทีแบบแรง ๆ " อื้อ..อ่อย...เอี๋ยว..อี้ " เมื่อจูบจนพอใจก็ปล่อยออกเธอทำท่าจะตบเขาอีกครั้งแต่เขาพูดขึ้นซะก่อน "คุณตบผมจูบนะ เอาซี้แลกกัน" " อ้ายยยยเป็นแค่คนงานกล้าดียังไงมาทำกับฉันแบบนี้ฝากไว้ก่อนเถอะ " " กรี๊ดด " เธอกรี๊ดเพื่อระบายอารมณ์จากนั้นก็เดินสะบัดก้นออกไปทันที พจน์ได้แต่ยิ้มมุมปากแล้วคิดในใจผู้หญิงอะไร ปากร้ายจริงๆแต่ก็นุ่มเหมือนกันแฮะแถมปากก็หวานอีกด้วย " โหลูกพี่รอยแม่นางทั้งห้าเต็มๆ มือหนักไม่ใช่เล่นเลยนะมาวันแรกก็โดนซะแล้ว ต๊ายแล้วต๊ายแล้วอะไรกันหว่า " " ผมว่าลูกพี่เจอคู่ปรับเข้าให้แล้ว " ปักเป้าพูดเสริมอีกคน " หึหึ" เขาแค่ทำเสียงในลำคอแล้วก้าวเท้ายาวๆกลับไปทำงานของตัวเองต่อเวลาก็ล่วงเลยผ่านไปจนถึงเวลาเลิกงานชายหนุ่มก็ขับรถกลับเข้าบ้านไปเหมือนทุกวัน " อ้าวคุณพจน์ " เสียงของป้าใจแม่บ้านสูงวัยที่เขาเคารพรัก " ว่าไงครับป้า " " วันนี้ตาชินไปรับหนูพิ้งกี้มาค่ะได้ข่าวว่าเธอจะมาเป็นผู้จัดการไร่คนใหม่ " " ผมรู้แล้วครับว่าแต่เขาอยู่ห้องไหน " " ถัดจากห้องคุณพจน์ไปสองห้องค่ะ " " ครับงั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนเหนียวตัวจะแย่ "จากนั้นพจน์ก็แยกตัวขึ้นไปเมื่อเขาอาบน้ำเสร็จกำลังจะเช็ดผมก็ได้ยินเสียงกรี๊ดแว่วๆ จึงเดินตามเสียงไป " ห้องยัยคุณหนูโฮโซนี่เอง " พจน์พึมพำเบาๆ แล้วยกมือขึ้นเพื่อเคาะประตู ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก.. " เอ่อ..อ้าว..ไอ้โรคจิตนายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วทำไมไม่แต่งตัวให้ดีเล่า " " ตัวคุณเองเถอะแต่งดีนักหรอบราก็ไม่ใส่ คุณคิดจะยั่วผมหรอ " " อ้ายยไอ้โรคจิตก็ฉันจะนอนใครจะไปคิดว่าจะมีเรื่องเล่า " " เมื่อกี้ผมได้ยินเสียงคุณ " "คืออจิ้งจกอ่ะสิฉันกลัวมันแล้วอยู่ดีดีมันมองหน้าแล้วก็กะดิกหางใส่แล้วมันก็กระโดลงมาเกาะที่อ่างน้ำฉันตกใจก็เลยร้องเสียงดังไปนิดเดียวเอง " " เฮ่ออ " พจน์ได้แต่ถอนหายใจ " มาวันแรกก็สร้างเรื่องไม่หยุดหย่อน " " นี่นายว่าฉันอีกแล้วนะ ไอ้ " "ไอ้อะไรพูดดีๆ นะถ้าด่าผมอีกผมจูบคุณแน่นอน " พิ้งกี้รีบหุบปากแทบไม่ทันแล้วเอามือปิดปากไว้แน่น " นายไปได้แล้วฉันจะนอน " เธอปิดประตูใส่เขาทันทีที่พูดจบ " คนอะไรร้ายกาจจริงๆ " พูดจบก็เดินกลับห้องตัวเองไป " อ้ายย..ไอ้คนบ้ามายังไงเสื้อก็ไม่ใส่ซิกแพคแน่นๆ เป็นแค่คนงานทำไมต้องหล่อขนาดนี้ด้วยแล้วทำไมใจต้องเต้นแรงด้วยเนี่ยอย่าหลงกลไอ้คนบ้ากามนะยัยพิ้งกี้ " " อดทนไว้มาวันแรกแกก็เสียจูบแรกไปแล้ว แถมเสียนมให้จับฟรีอีกโอ้ยยยตาย ตาย " พิ้งกี้เอาหมอนขึ้นมาอุดปากแล้วกรี๊ดดด...เพื่อระบายอารมณ์ ท่องไว้อดทน อดทนแต่เมื่อคิดถึงบดจู เร่าร้อนเมื่อตอนบ่าย ทำเอาพิ้งกี้หน้าร้อนผ่าว " อีตาบ้าไอ้โรคจิตโอ้ยยยออกไปจากหัวฉันได้แล้วโว้ย " พึมพำเสร็จแล้วก็เข้านอน แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับ พลิกไปพลิกมาอยู่บนที่นอน คิดถึงแต่ภาพที่ถูกจูบคิดถึงแต่ตอนที่โดนจับนม " โอ้ยย..เมื่อไหร่ฉันจะหลับเนี่ยยแล้วฉันต้องเจอกับนายนั่นอีกนานแค่ไหนกันน " ทางด้านพจน์ " ผู้หญิงอะไรไม่ระวังตัวเลยเดินออกมาเปิดประตูได้ถ้าเป็นโจรปล้นสวาท มันคงจะปล้ำไปแล้ว " เมื่อคิดถึงเธอก็ดันไปคิดถึงอกกลมโตที่ผ่านมือเขามาแล้วครั้งหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจโครตนิ่มโครตหอมพจน์ยิ้มมุมปากแล้วพึมพำเบาๆ " เจอกันอีกแน่ยัยปากนุ่ม " อะไรยังไง เจอกันวันแรก ตบจูบแล้วหนึ่งง พี่พจน์จะตกหลุม รักน้องหรือเปล่าน๊าาา
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD