บทที่ 1 คุณหนูโฮโซ VS คนงานโลโซ
1776 Words
Hi สวัสดีประเทศไทย
"แดดที่นี่ ก็ยังเหมือนเดิมสินะ"
"ฉันเรียนจบปริญญาตรี จากฝรั่งเศส "
ที่จริงฉันกะจะอยู่ที่นั่นต่ออีกสัก 2 ปี แต่มีเหตุด่วนให้ต้องกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเนื่องด้วยโดนคุณแม่สุดที่รักขู่ว่า
ถ้าไม่กลับจะตัดออกจากกองมรดกได้ไงคะ ทำกับลูกสาวคนสวยคนเดียวของบ้านแบบนี้
"แล้วคนอย่างพิ้งกี้จะยอมหรอคะ"ลูกคุณหนูผู้รักความสบายแบบฉัน มันจะโดนเทไม่ได้ค่ะ ฉันเลยต้องกลับ
แถมท่านบอกว่า จะส่งฉันไปเป็นผู้จัดการไร่ แค่ได้ยินคำว่าไร่ ฉันก็จะเป็นลมแล้วค่ะ แม่บอกว่าเป็นไร่ของเพื่อนสนิท อากาศดี ไร่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา คนที่นั่นเป็นคนดี มีน้ำใจ ต่อเพื่อนมนุษย์ แม่ฉันบรรยายไว้อย่างดิบดี
"แต่ แต่ แต่"
ตั้งแต่ฉันลงเครื่องมาจะครึ่ง ชม.ละ ฉันยังไม่เห็นใครเลย กระเป๋าเสื้อผ้าของฉัน สามใบใหญ่ๆ หนักค่ะหนัก (แต่ไม่ได้ถือค่ะ) แล้วจะบ่นเพื่อ?
"เอ่อคุณพิ้งกี้หรือเปล่าครับ" ชายวัยกลางคนเดืนมาถามเธอ
" ใช่ค่ะ "
" ผมชื่อ ชินนะครับเป็นคนขับรถ ของไร่พร้อมรัก "
"ค่ะนั่นกระเป๋าของฉันค่ะถือให้ด้วยแล้วรถอยู่ไหนคะ"
"ตามผมมาทางนี้เลยครับ" ลุงชินคนขับรถของไร่ได้รับคำสั่งให้มารับผู้จัดการไร่คนใหม่
"รถคันไหนคะ" มีรถหรูจอดอยู่หลายคันเธอเลยถาม
"คันนี้ครับ" ลุงชินชี้ไปที่รถคันหนึ่ง
" คันนี้หรอคะ " เธอชี้และพูดขึ้น
" ใช่ครับ "
"รถกระบะ เนี่ยนะคะพิ้งกี้ไม่เคยนั่งหรอกค่ะ"
" นี่เป็นรถที่ดีที่สุดในไร่แล้วนะครับถ้าคุณพิ้งกี้ไม่เคยนั่งก็ต้องลองเคยแล้วละครับ" เธอได้แต่กลอกตามองบนแล้วก้าวขึ้นรถไป
ทางด้าน พจน์
กำลังขุดมันอยู่กับคนงานในไร่
"ลูกพี่ได้ข่าวว่าวันนี้จะมีผู้จัดการไร่คนใหม่มาหรอ " ปักเป้าถาม
" อืมน่าจะใช่ "
"ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะ " เสียงของลูกกบ
" เดี๋ยวมาถึงก็เห็นป่ะจะถามทำแมวอะไรกันนักหนาขุดซะทีซิมัน ขุดแต่เผือกอยู่นั่นแหละ"
"โห..ลูกพี่หลอกด่าพวกผมป่ะวะ"
" เปล๊า "
" หึ เสียงสูงขนาดนี้ "
" ถ้าวันนี้ขุดไม่หมดห้ามกลับ
" ได้ไงลูกพี่ " ปักเป้าท้วง"
" ก็มัวแต่เล่นน้ำลายอยู่ขุดมันไม่ต้องใช้ปาก ให้ใช้มือเข้าใจ๊ "
" ครับลูกพี่ " สองหนุ่มประสานเสียงกันตอบ
จากนั้นทั้งสามคนก็ขุดมันต่ออันที่จริงไม่ได้มีแค่สามคนหรอกคนงานมีเกือบร้อยคน เพราะมันเกือบสามสิบกว่าสิบไร่ นี่แหละที่เค้าเรียกว่าหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินไม่นานรถกระบะสี่ประตู ก็มาจอดหน้าไร่
"ไร่พร้อมรัก" พิ้งกี้ทำเสียงพึมพำเบาๆ อ่านชื่อป้ายของไร่ก่อนลงจากรถเธอยื่นเท้าและก้าวลงมารองเท้าสีเขียวส้นเข็มแหลมเปี๊ยว
สูงสามนิ้ว
ที่มาพร้อมกับหมวกใบใหญ่ปีกกว้างสีขาวที่ใหญ่เกือบเท่าร่มไหนจะชุดเดรสเปิดไหล่ สีเหลืองแป๊ดที่มันไม่เข้ากับรองเท้าเอาซะเลยแถมแว่นกันแดดอีกอันที่ใหญ่เกือบเท่าหน้า
"โอ้ว..มายก๊อด" ปักเป้าอุทาน
" นางแบบที่ไหนจะมาถ่ายรูปที่ไร่เราว๊ะเนี่ย " ลูกกบพูดออกมาด้วยความตื่นเต้นเพราะที่ไร่ไม่ค่อยมีผู้หญิงเท่าไหร่
พจน์ได้แต่ส่ายหัวให้กับการแต่งตัวมาไร่ของแม่คุณสีสันคัลเลอร์ฟูซะเหลือเกินเขาได้แต่คิดในใจในขณะที่เธอกำลังจะเอามือน้อยๆคว้ากระเป๋านั้นเองลมเกิดพัดแรงขึ้นมา
ทำให้หมวกที่เธอใส่อยู่ปลิวลอยไปตกอยู่ตรงหน้าของพจน์พิ้งกี้ร้องเรียกเขาทันที
" นี่นายเก็บหมวกให้หน่อยสินี่นาย นายคนนั้นน่ะเก็บหมวกให้ฉันหน่อย "
" นี่นาย นาย นายได้ยินที่ฉันพูดมั๊ยยโอ้ยหูหนวกหรอฮ๊ะ "
เธอพูดด้วยน้ำเสียงติดโมโหแล้วจึงเดินพุ่งตรงไปหาพจน์ด้วยความเร็วแต่แล้วพื้นดินที่มันไม่เรียบเลยทำให้ส้นรองเท้าของเธอหักแล้วเธอก็เสียการทรงตัว
ทันใดนั้นเธอก็หลับตาปี๋ เพราะคิดว่าหน้าจะคะมำลงดินแล้ แต่ แต่ แต่ในขณะที่เธอลืมตาขึ้นนั้นก็มีใครบางคนจับเธอไว้ด้วยความที่เธอไม่ชอบดินเธอเลยพูดโพร่งออกไปทันที
" นี่นายเอามือสกปรกของนายออกไปเลยนะ ไม่ต้องมาจับฉันเลอะแล้วนี่เห็นมั๊ย " พจน์ได้ยินดังนั้นก็ปล่อยเธอลง
" ตุ๊บ! อ้าย ไอ้คนบ้าปล่อยฉันทำไมฉันเจ็บนะ " เธอแว้ดใส่เขาอย่างลืมตัว
" อ้าวก็คุณบอกไม่ให้ผมจับ "
" อ้ายยย ไอ้ ไอ้ ไอ้ "
" ไอ้อะไรครับคุณผู้หญิง "
"ไอ้โรคจิต ไอ้คนไม่มีน้ำใจ ไอ้ ไอ้ ไอ้ "
" ผมโรคจิตตรงไหนผมทำงานอยู่ดีๆ คุณเดินทะเล่อทะล่าเข้ามาเองนะครับผมอุตส่ารับคุณไว้ขอบคุณสักคำก็ไม่มีแถมมาว่าผมอีก "
" อ้ายย..ไอ้คนงานฝากไว้ก่อนเถอะฉันเอาคืนนายแน่ "
ลุกให้ขึ้นก่อนเถอะครับผมจะมีน้ำใจอีกครั้งแล้วกัน "
ว่าจบเขาก็ดึงเธอขึ้นอีกครั้งแต่ด้วยความที่เธอไม่ได้ตั้งตัวทำให้เธอเซในขณะที่เขาจะรับเธออีกรอบแต่ แต่..มือเขาดันจับโดนหน้าอกของเธอเข้าเต็มเปา
" กรี๊ดด.. กรี๊ดดด นี่นายมาแต๊ะอั๋งฉันทำไมห๊ะไอ้คนบ้า "
" คุณเซมาโดนผมเองนะครับ"
แต่เมื่อเธอตั้งตัวได้ก็สะบัดฝ่ามือบางเข้าไปที่หน้าเขาอย่าแรงจนทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกใจและยกมือขึ้นปิดปากกันเป็นแถว
พจน์เอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มเพราะไม่เคยมีใคร ตบหน้าเขามาก่อนเธอกล้าดียังไงจากนั้น พจน์จับหน้าเธอให้เข้าหาแล้วบดจูบไปทันทีแบบแรง ๆ
" อื้อ..อ่อย...เอี๋ยว..อี้ " เมื่อจูบจนพอใจก็ปล่อยออกเธอทำท่าจะตบเขาอีกครั้งแต่เขาพูดขึ้นซะก่อน
"คุณตบผมจูบนะ เอาซี้แลกกัน"
" อ้ายยยยเป็นแค่คนงานกล้าดียังไงมาทำกับฉันแบบนี้ฝากไว้ก่อนเถอะ "
" กรี๊ดด " เธอกรี๊ดเพื่อระบายอารมณ์จากนั้นก็เดินสะบัดก้นออกไปทันที
พจน์ได้แต่ยิ้มมุมปากแล้วคิดในใจผู้หญิงอะไร ปากร้ายจริงๆแต่ก็นุ่มเหมือนกันแฮะแถมปากก็หวานอีกด้วย
" โหลูกพี่รอยแม่นางทั้งห้าเต็มๆ มือหนักไม่ใช่เล่นเลยนะมาวันแรกก็โดนซะแล้ว ต๊ายแล้วต๊ายแล้วอะไรกันหว่า "
" ผมว่าลูกพี่เจอคู่ปรับเข้าให้แล้ว " ปักเป้าพูดเสริมอีกคน
" หึหึ" เขาแค่ทำเสียงในลำคอแล้วก้าวเท้ายาวๆกลับไปทำงานของตัวเองต่อเวลาก็ล่วงเลยผ่านไปจนถึงเวลาเลิกงานชายหนุ่มก็ขับรถกลับเข้าบ้านไปเหมือนทุกวัน
" อ้าวคุณพจน์ " เสียงของป้าใจแม่บ้านสูงวัยที่เขาเคารพรัก
" ว่าไงครับป้า "
" วันนี้ตาชินไปรับหนูพิ้งกี้มาค่ะได้ข่าวว่าเธอจะมาเป็นผู้จัดการไร่คนใหม่ "
" ผมรู้แล้วครับว่าแต่เขาอยู่ห้องไหน "
" ถัดจากห้องคุณพจน์ไปสองห้องค่ะ "
" ครับงั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนเหนียวตัวจะแย่ "จากนั้นพจน์ก็แยกตัวขึ้นไปเมื่อเขาอาบน้ำเสร็จกำลังจะเช็ดผมก็ได้ยินเสียงกรี๊ดแว่วๆ จึงเดินตามเสียงไป
" ห้องยัยคุณหนูโฮโซนี่เอง " พจน์พึมพำเบาๆ แล้วยกมือขึ้นเพื่อเคาะประตู
ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..
" เอ่อ..อ้าว..ไอ้โรคจิตนายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วทำไมไม่แต่งตัวให้ดีเล่า "
" ตัวคุณเองเถอะแต่งดีนักหรอบราก็ไม่ใส่ คุณคิดจะยั่วผมหรอ "
" อ้ายยไอ้โรคจิตก็ฉันจะนอนใครจะไปคิดว่าจะมีเรื่องเล่า "
" เมื่อกี้ผมได้ยินเสียงคุณ "
"คืออจิ้งจกอ่ะสิฉันกลัวมันแล้วอยู่ดีดีมันมองหน้าแล้วก็กะดิกหางใส่แล้วมันก็กระโดลงมาเกาะที่อ่างน้ำฉันตกใจก็เลยร้องเสียงดังไปนิดเดียวเอง "
" เฮ่ออ " พจน์ได้แต่ถอนหายใจ
" มาวันแรกก็สร้างเรื่องไม่หยุดหย่อน "
" นี่นายว่าฉันอีกแล้วนะ ไอ้ "
"ไอ้อะไรพูดดีๆ นะถ้าด่าผมอีกผมจูบคุณแน่นอน " พิ้งกี้รีบหุบปากแทบไม่ทันแล้วเอามือปิดปากไว้แน่น
" นายไปได้แล้วฉันจะนอน " เธอปิดประตูใส่เขาทันทีที่พูดจบ
" คนอะไรร้ายกาจจริงๆ " พูดจบก็เดินกลับห้องตัวเองไป
" อ้ายย..ไอ้คนบ้ามายังไงเสื้อก็ไม่ใส่ซิกแพคแน่นๆ เป็นแค่คนงานทำไมต้องหล่อขนาดนี้ด้วยแล้วทำไมใจต้องเต้นแรงด้วยเนี่ยอย่าหลงกลไอ้คนบ้ากามนะยัยพิ้งกี้ "
" อดทนไว้มาวันแรกแกก็เสียจูบแรกไปแล้ว แถมเสียนมให้จับฟรีอีกโอ้ยยยตาย ตาย "
พิ้งกี้เอาหมอนขึ้นมาอุดปากแล้วกรี๊ดดด...เพื่อระบายอารมณ์ ท่องไว้อดทน อดทนแต่เมื่อคิดถึงบดจู เร่าร้อนเมื่อตอนบ่าย
ทำเอาพิ้งกี้หน้าร้อนผ่าว
" อีตาบ้าไอ้โรคจิตโอ้ยยยออกไปจากหัวฉันได้แล้วโว้ย "
พึมพำเสร็จแล้วก็เข้านอน แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับ พลิกไปพลิกมาอยู่บนที่นอน คิดถึงแต่ภาพที่ถูกจูบคิดถึงแต่ตอนที่โดนจับนม
" โอ้ยย..เมื่อไหร่ฉันจะหลับเนี่ยยแล้วฉันต้องเจอกับนายนั่นอีกนานแค่ไหนกันน "
ทางด้านพจน์
" ผู้หญิงอะไรไม่ระวังตัวเลยเดินออกมาเปิดประตูได้ถ้าเป็นโจรปล้นสวาท มันคงจะปล้ำไปแล้ว "
เมื่อคิดถึงเธอก็ดันไปคิดถึงอกกลมโตที่ผ่านมือเขามาแล้วครั้งหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจโครตนิ่มโครตหอมพจน์ยิ้มมุมปากแล้วพึมพำเบาๆ
" เจอกันอีกแน่ยัยปากนุ่ม "
อะไรยังไง เจอกันวันแรก
ตบจูบแล้วหนึ่งง พี่พจน์จะตกหลุม
รักน้องหรือเปล่าน๊าาา
- Writer
