Chapter 2: Going Home Pt.1 Do It With Your Fingers
1696 Words
C H A P T E R 2: G O I N G H O M E P T. 1
D O I T W I T H Y O U R F I N G E R S
"WHAT!"
Bradley's eardrums almost got ruptured when his four sisters yelled in unison. While his older brother, Eiden shook his head in disbelief. Handa na kasi ang lahat, nakatayo na nga ang mga ito at aalis na sana sila para ihatid siya pauwi sa mansyon niya sa Studio City, ngunit hindi siya nagpaunlak. He just said 'no'.
"Bradley, are you out of your mind?" hindi makapaniwalang tanong ni Prim. Nakangiwi pa ang mukha nito, nakahalukipkip. "We've talked about this."
"I shouldn't have brought your car here!" reklamo naman ng bunso nilang si Jaime.
"What?" wala sa huwisiyo ay sambit ni Bradley. Muli niyang ibinaling ang tingin sa screen ng hawak na phone, sinandal ang likuran sa makapal na glass door ng balcony. "I can drive on my own. I can go home by myself," lipad ang utak ay paliwanag niya sa mga kapatid, tutok na tutok sa pinanonood na video—live video ng ka-chat niyang si Marga, ang babaeng kahalikan niya noong nahuli sila ni Wena.
May sinasabi ang mga kapatid niya. Hindi niya binigyan ng pansin. Nag-iigting lang ang panga niya habang pinanonood si Marga na ginagalaw ang sarili sa harap ng camera.
Malakas ang aircon sa kuwartong iyon ng ospital, ngunit halos mabasa ng pawis ang suot na plaid polo shirt. Mabuti na nga lang at plaid ang suot niya—hindi halata ang basa.
Pasimpleng kinagat niya ang ibabang labi. Nakasuot ng lingerie si Marga. A maroon lingerie, Bradley's favorite color. Iyon ang ini- request niya. Iyon ang gusto niyang makitang suot-suot nito habang pinaliligaya siya sa pamamagitan ng live cam.
Anim na buwan na ang nakalilipas noong una niya itong makilala, at sa loob ng mga buwang iyon, pinanonood lamang niya si Marga.
Napamasahe nang mariin si Bradley sa panga, namanhid na yata dahil sa gigil. He wanted to f**k her! He wanted to put his c**k deep inside her, reaching beyond her spot! But unfortunately, it didn't happen—yet. Bukod kasi sa kailan lamang bumalik ang kanyang lakas, may bumabagabag rin sa kanya, dahilan kung bakit may nakatabing na maskara sa mukha ni Marga sa tuwing magka-chat sila. Iyon ang iniutos niya. Pumayag naman ang babae at hindi na humingi pa ng paliwanag.
However, his length still got full s****l pleasure. Ipinagpapasalamat niya iyon sa mga gabing ibinibigay sa kanya ng bibig ng isa pang socialite: ang babaeng anak ng nagmamay-ari ng ospital na iyon. Ngunit, ipinagtataka pa rin ni Bradley sa sarili kung bakit parang hindi siya kuntento. Iyon marahil ang dahilan kung bakit nakikipaglaro pa siya kay Marga.
Tumipa si Bradley sa screen, "Make it fast, sweetheart. I wanna see it!" He wanted to see her c*m right there, right now. May kakaibang epekto ang likidong iyon sa kanya. Gusto niyang makita iyon nang buo at malinaw.
Itinapat ni Marga ang camera malapit sa maselang bahaging iyon. At katulad ng nais ni Bradley, binilisan nito ang paglabas-masok ng gamit nitong vibrator. He was aroused. Halos magmawala na siya nang mga oras na iyon.
Sa hindi malamang dahilan, bigla siyang naasar. Piniga niya nang mariin ang labi at lalong humigpit ang hawak niya sa phone. Hindi pala iyon ang nais niya. Muli siyang tumipa sa screen, "Do it with your fingers!" aniya saka wala sa loob ang mapangiti.
"Bradley! Are you even listening!" Halos gumuho ang silid na iyon dahil sa lakas ng pagkakasigaw ni Wena.
Nagrambulan ang mukha niyang ibinaba ang kamay na may hawak sa cellphone. "What?" iyon lang ang nasabi niya pero puno iyon ng pagka-irita. Saglit niyang nilingon ang labas. Tuluyan nang lumubog ang araw. Sa pakiwari niya, isa iyong indikasyon na talaga ngang mamamaalam na siya sa kuwarto ng ospital na iyon matapos ang pitong buwang therapy.
Bumalik na ang dati niyang katawan. Nakapagsusulat at nakapaglalakad na rin siya, pero hindi pa rin nawawala ang lungkot, ang panghihinayang sa sistema.
Bumuntong-hininga siya, nilingon ang mga kapatid niyang nag-aalalang nakatingin sa kanya. Ayaw na niyang makipag-usap sana sa mga ito. Nakadarama siya ng inis, at kung maari nga lamang sana, ayaw niyang makita ang pagmumukha ng mga kapatid. Pero dahil kadugo, pinakikitunguhan pa rin niya nang maayos.
"Ugh! You're so unbelievable, B!" pagrereklamo ni Wena nang hindi na siya nagsalita.
Lumapit sa gawi niya ang si Eiden kaya agad ay itinago niya ang phone sa bulsa.
"Bro, we know you're mad, and we do understand you. You already know the reason why we kept on hiding it from you, right? Besides, it's your psychologist's advice."
Tiningnan niya lamang ang kuya niya. Alam niyang tama ito. Ngunit may isang bahagi niya ang tila hindi kayang intindihin ang mga kapatid. Pakiwari niya kasi, nagmumukha na talaga siyang tanga. Alam ng mga kapatid niya ang mga nangyari noon, samantalang siya, hindi.
Gayunman, isang takot ang palagi ay nakakapa niya sa dibdib. Somehow, he was worried to know the whole story. Nadala kasi siya noong nakausap niya si Paige patungkol sa babaeng nasa panaginip niya. Having severe pain in the head was too much for him. Hindi niya kaya. Bagay kung bakit alanganin siyang makipa-appointment sa hypnotist na inirekomenda ni Belinda kamakailan lang.
Belinda told him the hypnotist will help him to recover his lost memories. Kailangan niyang makaalala para daw maumpisahan na ni Belinda ang Prolonged Exposure Therapy upang mag-improve ang PTSD niya.
Hindi siya umimik. Kung makararanas lamang din siya ng matinding sakit sa sentido para lang makaalala ay hindi na bale. Sa huli ay siya ang nagtanong kay Belinda. Nagtanong siya tungkol sa pagiging hyper s****l niya; sinabi niya ang tungkol sa panaginip niya. Pabiro naman siyang sinagot nito, "You're just sexually frustrated. Find the girl, talk to her and have s*x with her.” Natawa lang siya. Hanggang doon na naman napunta ang paksa sa kailangan talagang pumunta siya sa hypnotist. Malalaman lamang daw ang ugat ng problema kung makikipag-appointment siya roon.
Until then, Bradley hadn’t made up his mind about what Belinda had told him. Hindi siya pupunta sa hypnotist. Hindi niya kailangan ng mga therapy. Ang ipinuputok na lamang ng butsi niya ngayon ay iyong ideya na nagmumukha siyang tanga sa harap ng mga taong may alam sa mga nangyari noon.
"I shouldn't have to tell you this, bro, but..." Si Eiden na inakbayan siya, itinapat ang bibig sa kanyang tainga. "...we've planned a surprise cookout party for you tonight. And guess what, Marga is coming. So get up your ass. I know you like the girl.” Kinindatan siya nito.
Noon umaliwalas ang mukha ni Bradley. Nag-igting agad ang panga niya. Ngumisi siya, kinuha ang kaha ng sigarilyo mula sa bulsa. "Wait for me at the parking lot. I just need time to say my goodbye to this friggin' room." Pagkasabi niya niyon sa mga kapatid, lumabas siya sa balcony, hindi na tiningnan pa ang mga ito sa paglabas ng silid.
He lit up his cigarette and took the smoke right down to the bottom of his lungs, wishing it could take away all the pain and emptiness he felt inside. Mabilis na nagpalit ang mood niya. From being excited about the party, he now became so dramatic. Nagiging ganoon siya kapag walang kasama. It seemed as though it became his hobby: ang itago ang mga luha kasama ang mga bagay na bumabagabag sa kanya.
Dapat nga ay masaya siya dahil buhay pa siya. Dapat ay hindi na siya nakararamdam nang ganoon dahil bumalik na ang lakas niya. Bukod pa roon, isa iyong senyales na makapag-uumpisa siyang muli. Bagaman ganoon nga ang dapat niyang isipin, may mga bagay talaga sa buhay na mahirap tanggapin.
He missed Adrianna, he missed Geronimo, he missed his old life: performing on stage, producing songs and playing with different kinds of musical instruments. Sinubukan niyang gumawa ng kanta minsab, pero hindi siya makapag-isip. Walang pumapasok na mga salita sa puso niya. Hindi rin siya makagawa ng melodiya o kahit simpleng ritmo man lang. Ramdam niya, may kulang at hindi niya iyon matukoy.
Mabigat ang dibdib ay magkakasunod na hithit ang ginawa niya bago itinapon ang sigarilyo sa trash can. Bago pa man mamaga ang mga mata, kinuha niya ang cellphone sa bulsa, nagdarasal na naroroon pa si Marga. Ang makamundong bagay na iyon ang tanging nahanap niya na paraan upang makatakas sa masaklap na nangyari at nangyayari sa kanya.
Halos manginig ang kanyang kamay sa pagpindot ng screen. Ngiti ang sumulpot sa mga labi niya nang makitang naroroon pa ito.
Pero ang ngiting iyon, agad ding nabura. Nakadamit na ito—walang maskara.
Humigpit ang pagkakahawak niya sa cellphone, pinagkiskis ang ngipin, akmang ibabato sana ang phone, ngunit nanlambot bigla ang braso niya. Ang malinaw na imahe na naman ng babaeng laman ng kanyang panaginip ang sumulpot sa balintataw niya.
I need you inside me.... I need you inside... Bradley... Bradley... I need you inside me...
Tulad ng mga nagdaang gabi, kahit matinding kirot ang nadarama sa sentido, kakaibang init ang epekto niyon sa kanyang sistema. It was way beyond s*x that he couldn't dope out. It pushed him to do something, to feel something, feel the urge and lust, but there was something beyond, there was an unknown rage in it, causing him to treat the other women in the hardest way.
That dream... It was making him crave s*x more and more.
Ayaw man niyang isipin, sa puso ay gusto niyang makita ang babae sa panaginip niya. Sa puso ay gusto niyang hanapin ito. Gusto niyang damhin ang bawat sulok ng balat nito, ang amoy nitong nalalanghap niya sa tuwing dinadalaw siya sa panaginip gabi-gabi.
His body wanted to feel the girl's inside, her tightness, her wetness, her hands on his chest. But how? How could he even find the girl if he didn't know where to start? He didn't know where she was, even her complete name.
And even if he did, he couldn't do it. And him being a scaredy-cat of suffering that f*****g pain on his head was the one to blame.
- Writer
