NATALIE TRILOGY Book 2: The Awakening

Chapter 4: Tear A Strip Off

C H A P T E R 4:

T E A R A S T R I P O F F

Lalong tumupi ang mga kamao niya. "Oh! So that explains everything! So I was right! You set me up." Dinuro niya ang kapatid.

"Bradley, calm down, man," pakiusap ni Paige, akmang aakbayan siya.

Ngunit tinabig niya ang braso nito. "No! I ain’t gonna calm down! I've kept my fuckin' mouth shut for a very long time 'cuz I did understand the sitch! Y'all know what I don't understand?" Pinasadahan niya ng tingin ang mga kaharap. Hanggang sa tumigil ang atensiyon niya kay Marga. "Setting me up with this b***h!" Hindi pa man namamalayan, mabilis na uminit ang mga mata niya. Right then and there, he bawled his eyes out. Hindi na rin napigilan ng lalamunan ang magpakawala ng mabibigat na hikbi.

Pinasadahan niya ng tingin ang mga kapatid, tinitigan si Paige. "Why were you pushing me to forget Natalie? Huh?" Kusang lumabas ang katanungang iyon mula lalamunan niya. Ni hindi niya pinag-isipan.

Doon lamang din niya napagtantong lahat ng mga taong kaharap ay tila iyon din ang gust0; dinala ni Wena si Marga noon sa ospital; sinabi sa kanya ni Eiden na pupunta ito sa party; above all that, binigyan siya ng condom ni Paige. They'd planned all of it!

Malinaw pa sa sikat ng araw, sinet-up nga talaga siya ng mga ito.

Gigil sa galit ay napasandal siya sa hamba ng pintuan, nag-iingay ang bagang. Gaano ba kabigat ang mga nangyari noon na dumating pa sa puntong pagkakaisahan siya ng mga kapatid at ng mga taong pinagkakatiwalaan? Ang alam lamang niya ay isang psycho ang dahilan kung bakit siya na-coma. Bakit kailangan pa ng mga ito na ipagtulakan siyang kalimutan ang babaeng laman ng panaginip niya?

Nais niyang masagot ang lahat ng mga iyon. Bagaman sa kabilang banda, bigla ay nahiling niya na sana, namatay na lamang siya. O di kaya, hindi na nagising pa sa kalagitnaan ng katotohanang hindi siya nabigyan ng pagkakataong makapagpaalam kay Adrianna.

Those two women—Adriana and Natalie—had a huge effect on what he was going through at the present. He couldn't live with it, and he was suffering.

"Please, B, don't make things hard for you. We just—"

Bradley cut his brother off. "Y'all make things hard for me!"

Bagaman si Wena ay tila sumabog na rin sa puntong iyon. "Will you stop acting like you were the only one who's been going through some s**t! You don't know what we've been through and what it's like for us the time when you fell into a com—"

"Don't you fuckin' try to call me out, Wena! 'Cuz I know..." Bradley sobbed, pointing his finger towards her. "I know exactly what it’s like!" he emphasized the word 'exactly'. Sa puntong iyon nagsilabasan na ang mga ugat sa kanyang braso. Akmang lalapitan niya si Wena pero ang mga braso nina Paige at Eiden ang umawat sa kanya.

Segundo ang lumipas, katulad ng mga taong naroroon ay hindi na nagsalita pa si Wena. Doon na rin nawala ang mga bisita habang si Prim at Jamie ay inalalayan si Marga papunta sa living area.

Nanatili naman sa pagkakatayo ang mga kabanda niya sa kanyang harap. Si Wena, kasama ang dalawa pang kapatid ay nakasandal sa railings ng hagdan. Lahat ay nakayuko, pinapakiramdamanan ang bawat isa.

Bagaman si Bradley, napalakad patungo sa pintuan, isinandal ang balikat sa hamba, pilit na pinakakalma ang sarili. Habang nakakapit sa beywang ang isang kamay ay panay ang pagmasahe niya sa batok. Mabigat ang dibdib na natulala, hinihintay ang mga paliwanag na noon pa niya gustong marinig.

He felt miserable to the thought that he couldn't make himself to move on. Sabi ng iba, hindi na dapat pa binabalikan ang mga masasakit at masasamang nangyari sa nakaraan. Pero paanong hindi niya babalikan kung panay na ginugulo ng isang babae—na ni hindi niya kilala—ang kanyang sistema?

Isama pang sinet-up siya ng mga ito.

Kapagkuwan ay hindi na siya nakatiis. "So, no one's gonna speak out?" Pinasadahan niya ng dila ang gilagid, umaasang may magsasalita. Bagaman dumaan na ang minuto, nanatiling tahimik ang mga kaharap. "Get all of your asses out my house. I don't wanna see your faces anymore," aniya sabay ibinaling ang tingin kay Wena, "Especially you." Akmang tatalikod na ay nagsalita itong bigla.

"Her name is Maria Natalie Dela Vega."

Natigilan si Bradley, tila may kumudlit na kung ano sa kanyang puso. May emosyon doon na hindi niya mapangalanan. Na para bang may hapdi sa loob ng dibdib niya sa tuwing sinusubukang huminga.

Sa huli, hindi siya nakaimik. Until he saw tears trickling down Wena’s face. "We want you to forget her 'cuz... she's gone, B." Naging mahinahon na ang tinig ng kapatid.

And Bradley's heart skipped a beat. Hindi niya malaman kung bakit kahit iniiwasan niyang huminga, lalo pang tumindi ang hapdi sa loob ng kanyang dibdib. It was unbearable.

Gayunaman, tinitigan niya ang mga mata ni Wena, naghahanap doon ng kasagutan sa tanong na kinatatakutan niyang itanong: kung bakit ba napaka-bigdeal sa mga ito ang tungkol sa babaeng iyon - lalong lalo na sa kanya.

But then, even though he knew he was going to have severe pain in the head, he couldn’t control himself but to ask that question. "Spill it. Who is she? What do you mean she's gone?"

Marahas na bumuntong-hininga si Wena, tinanguan si Paige.

Paige turned and looked at him. "You sure about this, B? I mean, it might ge—"

Hinarap niya si Paige, hindi na pinatapos pang magsalita. "Yeah."

"You might wanna put some clothes on," anang kaibigan niya, pinasadahn ng tingin ang sa suot niyang boxer’s shorts. "I'll wait for you at the lab,” tukoy nito sa music studio niyang nasa ground floor.

Walang imik ay pumasok na siya sa silid, naligo at nagbihis. Habang pinupunasan ng tuwalya ang basang buhok, hinihilot-hilot niya ang sentido

Now, there Bradley was, looking at his self in front of the mirror. Sa balintataw ay pilit niyang inaalala ang mukha ni Natalie. "Who the hell are you..."

Suddenly, a thought hit him. What if his deal with Natalie wasn't just a s****l diversion? That he had a deep connection with her?

Naalala niyang bigla ang sinabi ni Wena. May kakaibang kudlit si Natalie sa kanya. Isama pa na gumawa ng paraan ang mga ito kalimutan lang niya ang babae. Doon pa lang ay batid na niyang malaki ang papel nito sa buhay niya.

Paano kung talagang wala na si Natalie? Kakayanin nga ba niyang malaman ang mga dapat niyang malaman?

Bigla ay may kung anong takot na naman siyang nakapa sa dibdib. At that very moment, Bradley was doubting. Iyon ngang pagkamatay ni Adriana ay hindi na niya matanggap; paano pa kaya kapag totoo nga na wala na si Natalie?

Iyon ang mga tanong na tumatakbo sa isip niya nang lumabas mula sa banyo, naglalaban ang puso't isip.

Soon, Bradley found his feet bringing him towards his music studio. Pagkababa niya sa foyer ay nadatnan niya ang mga kapatid na babae sa harap ng bar, pinanonood ang bartender na kasalukuyang gumagawa ng trick.

Bahagyang kumunot ang noo niya; ang kaninang lalaking barista, naging babae na.

Tulad ng inaasahan, naglahong bigla ang mga isipin ni Bradley. Tumungo siya sa gawi ng telepono, pumilas ng isang sticky note at may isinulat roon.

Binubuhol ang tali ng suot na roba, naglakad siya papunta sa bar, hindi inaalis ang paningin sa babae. Morena ito. Latina. She was wearing a white shirt and he could measure with his eyes how big those t**s she had. Upon seeing the woman’s messy bun, Bradley clenched his fist, wanting to grab her hair.

As he got near the bar, a smirk plastered on his lips, thinking how awesome it would be when he shoots his c*m on her eyeglasses.

Gayunman, hindi umiimik ay pumasok siya sa kinaroroonan ng babaeng bartender. Good thing, his siblings were properly sitting on the stools. They wouldn't notice what he was about to do.

Oh! how lucky I am! She's in a skirt.

He bent on his knees and took a wine glass on the rack—near the bartender's exposed legs.

Patuloy ang babae sa pagmi-mix ng inumin, tila walang pakialam sa kanyang gagawin.

Gamit ang papel na nakaipit sa mga daliri, hinaplos niya ang binti ng babae mula sa takong ng sapatos nito, pataas, hanggang sa madama niya ang parteng nasa gitna ng mga hita nito. Doon ay idinikit niya ang sticky note. Still, the woman seemed to don't care at all. Kaswal lang nitong ipinagpapatuloy ang ginagawa.

Iiling-iling ay tumayo siya na parang walang kapilyuhang ginawa saka kumuha ng red wine sa liquor cabinet. And just like that he exited the bar and walked towards his music studio.