chapter 11

1535 Words

ภาพที่แอบถ่ายเอาไว้เมื่อวันก่อนในร้านอาหาร วงหน้าสวยหมดจดในทีเผลอที่เขาดูได้อย่างไม่เบื่อ เกศรินเห็นว่าเจ้านายไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ จึงก้าวเข้าไปใกล้ ๆ เอ่ยเสียงอ้อนหวาน “อย่าใจร้ายกับเกศเลยนะคะ เกศคิดถึงคุณเมฆนะ” พอตาคมหลุบมองเลขาฯ สาวค่าตัวแพงลิบที่ช่วยดูแลงานในฟาร์มและเรื่องบนเตียง มือหนาวางของทุกอย่างลงเพื่อเปิดลิ้นชักหาสมบัติคู่กาย อีกคนก็ไม่พูดอะไรนอกจากยิ้ม และรอ... “วันนี้ห้ามใช้เสียง... เข้าใจนะ” สิ้นคำ ท้ายทอยน้อยก็ถูกตะปบเข้าให้พลิกตัวหันไปอีกทางหนึ่ง กระชากบั้นท้ายงามงอนเข้าหากายแกร่งกำยำ ถลกกระโปรงขึ้นไวอย่างช่ำชอง หล่อนตั้งอกตั้งใจมาหาเขาด้วยกายพร้อมขนาดว่าแพนตี้ตัวจิ๋วก็ไม่ได้ใส่มา ซองสีสันสดสวยกลิ่นสตรอว์เบอร์รีถูกกัดทิ้ง และเพียงแค่เหลือบตามองไปยังภาพถ่ายบนโต๊ะพลันพริ้มตาหลับลง เขาแทบไม่ต้องทำอะไรกับมันมากมาย รอยยิ้มหวาน ๆ ในห้วงคะนึงพาความรู้สึกเร่าร้อนรุนแรง มือสวมอุปกรณ์ด้วยการลูบมันด้วยฝ่ามือร้อนคราวเดียว เจ้าของสะโพกกลมกลึงซึ่งถูกผลักลงนอนฟุบหน้าลงบนโต๊ะทำงานไม้สักกว้าง กะด้วยสายตาว่าแม่สาวตัวเล็กไม่หนีไปจากหญิงสาวอีกคน ร่างหนาขยับมือขึ้นจับจ่อ กดเข้าสู่ความคับแคบในอึดใจเดียว ร่างบางสะดุ้งตัวโยนกับสิ่งแปลกปลอมที่พรวดพราดเข้ามา แม้ว่าเขาจะกระทำมันอย่างรุนแรง ไม่แยแสช่องทางหฤหรรษ์ที่ผ่านสนามรบมาโชกโชน ไม่ต่างจากว่ามันคือเซ็กส์ทอยที่สั่งมาจากทางอินเตอร์เน็ต ดวงตาคู่เรียวรีของชายหนุ่มหรี่เล็กจนเหยียดตรงเพ่งมองใบหน้าสดสวยที่ลอยหราอยู่บนโต๊ะ มือหยาบกดท้ายทอยบังคับให้แนบแก้มไว้บนกระจกเย็น ที่จริงมันอาจไม่ได้มีไว้ใช้ทำงาน เพราะเอาไว้ใช้ทำอย่างอื่นบ่อยเสียกว่า เขากำลังเป็นไอ้โรคจิต! ปลดปล่อยอารมณ์ร้อนรุ่มให้แล่นไหลไปทั่วกาย ทุกคราวขยับสะโพกเร็วระรัว ความคับแน่นรัดตรึงแก่นกายผ่านสิ่งขวางกั้น จะดีแค่ไหนกันถ้าเป็นเธอ... ที่เขายังจำได้ในความทรงจำเลือนราง “อา... ยัยเด็กแสบ...!” เสียงลมหายใจหอบสั่นของหญิงสาวบอกว่าเธอพยายามอดกลั้นอย่างเต็มที่ ทุกคราวมังกรร้ายเข้าสมสู่และจากไป ร่างอรชรสั่นสะท้านทรมานเพราะความซ่านสยิวอยู่บนโต๊ะที่ถูกอัดกระแทกเข้าซ้ำ ๆ หน้าขาที่สัมผัสขอบโต๊ะรู้สึกได้ถึงความเจ็บ แต่นั่นก็ทำให้ลืมมันไปได้เสียสนิท เมื่อความเกร็งเครียดอันเป็นตัวตนของบุรุษเพศขยายใหญ่และแข็งขึงกว่าทุกวัน มือหยาบกร้านดึงสะโพกงามงอนส่งแรงสวาทเข้า ๆ ออก ๆ อย่างเร่งเร้ารุนแรง! “อ๊ะ...!” เท่านั้น สภาพของชายที่กำลังคึกคะนองกับสงบลงราวน้ำนิ่ง ก่อนที่เขาจะถอดถอนแก่นกายออกไป เก็บมันไว้ที่เดิม “ไปได้แล้ว” ร่างบางในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยค่อยหยัดกายขึ้น เอี้ยวตัวไปข้างหลัง ตามเสียงเข็มขัดกระทบกัน เสียดายบทรักร้อนแรงในสีหน้าเย็นชาที่ชายหนุ่มเคยมอบให้มากว่าหลายเดือน เพราะถูกปล่อยให้ค้างเติ่งกลางฝั่งฝัน! กระดาษสีเทาฟ่อนหนึ่งถูกโยนลงบนโต๊ะ “ไม่ได้ยินรึไง?” “ค่ะ คุณเมฆ” ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์ เกศรินพยายามที่จะมองภาพถ่ายตอนหยิบเงิน แต่มันก็ถูกเก็บไปเสียก่อน “รู้ใช่ไหมว่าผมไม่ชอบคนสอดรู้?” เธอกลอกตาไปมาเหมือนจะสำนึกผิดแต่เป็นแรงริษยาท่วมท้นในอก กลั้นใจบอก “ค่ะ... เกศขอโทษค่ะ คุณเมฆ” หญิงสาวหยิบเสื้อสูทมาคลุมกายแล้วสะบัดหน้าเดินออกจากห้องไป โดยไม่รู้ว่าไม่ได้มีคนคนเดียวที่หงุดหงิด เมธพนธ์สะบัดศีรษะอย่างหัวเสีย เขาวางรูปถ่ายที่วิทยาเอามาให้หลายวันก่อนลงบนโต๊ะ ยกสองมือขึ้นปิดหน้าแล้วก็ผ่อนลมหายใจทางปาก เพราะไม่รู้จริงๆว่าตัวเองเป็นอะไร และควรทำอย่างไรกับตัวเองดี ทว่าพอความสว่างทอแสงรำไรผ่านนิ้วมือทั้งสิบ ความคิดเดียวที่มีอยู่ ณ ตอนนี้คือ... มือ... สินะ... “โอไหมคะบอส?” ญาดานำเสนองานในคอมพิวเตอร์ให้เจ้านายสาวดูคร่าว ๆ ทาวน์โฮมสามชั้นย่านกลางเมือง บริษัทโฆษณาเล็ก ๆ มีพนักงานไม่ถึงสิบคน เปิดตัวได้เพียงสองปี ได้รับงานใหญ่อลังการจากฟาร์มองุ่น รีสอร์ตเชิงอนุรักษ์ธรรมชาติระดับสี่ดาว แต่ละคนดูจะขยันขันแข็งเป็นพิเศษ “ดีอยู่นะ เพิ่มรายละเอียดนายแบบ นางแบบให้หลากหลายกว่านี้หน่อย ฉันต้องเอาไปให้ลูกค้าเลือกก่อน” “ค่ะคุณพาย เดี๋ยวพี่จัดการแคสงานในไลน์กลุ่มเพิ่มให้” หญิงสาวสามสิบปลาย ๆ บอก ขณะมืออาชีพอีกคนในบริษัทหมุนเก้าอี้ไปมาอย่างขัดใจ “พี่ดาจะทำให้ยุ่งทำไม? เชื่อขิมไหมว่าส่งโพรไฟล์มาแคสกี่คนก็ไม่ผ่าน คุณเมฆจะให้คุณพายเป็นนางแบบแน่ๆ” “มันต้องมีฝาแฝดฉันสักคนน่ะ” เจ้าของบริษัทคนสาวปัดความรำคาญ ลูกน้องแต่ละคนคงอดปากอดใจไว้ไม่ไหว “บอสเราดวงสมพงษ์กับผู้ชายมีอายุนะคะ คุณน้องคิดเหมือนพี่ป่ะ?” ญาดาเพ่งจอสี่เหลี่ยมผ่านแว่นกรอบหนาอดไม่ได้ที่จะแซว เพื่อนร่วมงานส่งสายตาวิบวับให้อยู่เมื่อมีเรื่องคันปากต้องบอกต่อ “หนุ่มคนนี้ ขิมได้ยินมาว่าอายุไล่ ๆ พี่ดา เป็นเสี่ยกาสิโนเคยมีข่าวกับดาราด้วยนะคะ เมื่อวานขิมเดินผ่าน ตาคุณเขาคมกริ้บ! หน้าดุ หล่อลืมโลก ยังกับนายแบบฮ่องกง” “นี่ยัยขิม แกนินทาเบา ๆ หน่อย” ชะเอมท้วงแต่หลิ่วตามองเจ้านายสาวที่ใจดีกว่าหุ้นส่วนอีกสองคน ยังสนิทสนมกับลูกน้องมากกว่า “ไม่ได้นินทา เขาเรียกชม... เกิดมาทั้งทีต้องทำบุญด้วยอะไร ลองขิมมีผู้ทั้งหล่อ ทั้งรวย ขับแลมโบกินี่มารับถึงที่ ขิมยอมพลีชีพเลยอ่ะ” จากนั้นแต่ละคนก็นินทาปะปนไปกับชื่นชมต่อไม่หยุดปาก! ไล่ตั้งแต่คิ้วยันปากของนักธุรกิจหนุ่มหล่อล่ำกล้ามโต เจ้าของฟาร์มองุ่นและกาสิโนรอบประเทศเพื่อนบ้าน เจ้านายสาวยกมือเท้าเอว หรี่ตาเล็กลงจนเหยียดตรงปากว่า “นินทาซึ่ง ๆ หน้าเลยเรอะ ไม่รอฉันเดินออกไปหรือไปเข้าห้องน้ำก่อน มันอะไรยังไง?” พอถูกต่อว่า หลายคนทำเป็นหูทวนลม พอดีกับที่ต่างคนเหมือนจะเจอสิ่งที่ต้องการ “พี่เอมคนนี้ ๆ... หนูว่าคล้ายคุณพาย” “จมูกโด่งโอเวอร์ดูแม่มดไปนิด แต่ว่าไม่มีแล้วอ่ะ จะให้เหมือนกว่านี้ต้องจับบอสเราเข้าเครื่องถ่ายเอกสารแล้วล่ะ” ขณิกาส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา พอกับที่เสียงกริ่งดังในอีกครู่หนึ่ง จนต้องมองตามไปข้างนอก ผ่านประตูกระจกบานใส เด็กหนุ่มวัยรุ่นหน้าตาดียืนรออยู่หน้าประตูรั้ว “คนส่งดอกไม้ค่ะ พ่อรูปหล่อมาอีกละ” ชะเอมตอบ ลุกไปทำหน้าที่รับของ ต่างคนมองขวับตามผลัดกันจีบปากจีบคอ หยอดตาหวานพอประมาณ หนุ่มหน้าตาดีทำหน้าที่เสร็จให้เจ้าของบ้านเซ็นรับ ก็รีบหนีมนุษย์ป้าสาวออฟฟิศไปอย่างรวดเร็ว ไม่เคยมีใครส่งดอกไม้มาที่บริษัท แต่สองสามวันมานี้มีมาเช้าเย็น กลิ่นหอมอ่อนของดอกไม้สีขาว หญิงสาวเผลอสูดดมอย่างชื่นใจ ด้วยความที่เธอเป็นคนชอบดอกไม้อยู่แล้ว แต่ในสายตาของลูกน้องกลับเห็นเป็นอีกอย่าง “ดอกลิลลี่เป็นดอกไม้แห่งความบริสุทธิ์ผุดผ่อง สื่อความรู้สึกมากกว่าความรัก ความบริสุทธิ์ใจ ไม่หวังสิ่งใดตอบแทนจากคุณเมฆ ญาดาทรานส์เลเตอร์ กูเกิ้ลไม่ต้องเปิดนะคะคุณน้อง” เสียงหัวเราะดังระคนไปกับเสียงโห่เฮฮาของลูกน้องช่างแกล้ง หน้านิ่ง ๆ ของขณิกาตอนนี้กลายเป็นสีแดงซ่าน “พอเลยนะคะ เลิกแซว ระวังเหอะ เดี๋ยวบอสจะไม่จ่ายเงินเดือน” ขณิกามีท่าทีเง้างอนหงุดหงิด ก่อนที่เธอจะเดินหนีไปทางด้านหลังพร้อมช่อดอกไม้ วางมันลงบนเคาน์เตอร์ครัวไร้ระเบียบ ห้องครัวกว้างขวางสามารถทำอาหารได้แทบทุกอย่างถึงจะรกอยู่สักหน่อย แม่บ้านที่จ้างมาทำความสะอาดเป็นประจำกลับต่างจังหวัดไป เจ้าของก็งานยุ่งเสียจนไม่ได้เข้ามาจัดการ ไม่ต้องพูดถึงพนักงาน ส่วนใหญ่แล้วพนักงานที่นี่จะซื้ออาหารจากข้างนอกมานั่งรับประทานในช่วงพักเที่ยงก่อนกลับไปทำงานต่อ หากเจ้าของเข้ามาเลี้ยงอาหารก็ได้กินมื้อใหญ่ มันจะสกปรกคงไม่ใช่เรื่องแปลก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more