“เด็กวาว... ไปอยู่บ้านคุณการุณอย่างนั้นเหรอครับ”
“ใช่... วันนี้คุณการุณกับคุณพิสมัยเข้ามาคุยกับฉันที่ถึงที่บ้าน มาขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วบอกว่าต่อไปนี้จะรับผิดชอบดูแลวาวเอง” รพีเอ่ยเสียงเรียบ เขานั่งหันหลังให้สิงหาในห้องทำงาน ท่ามกลางบรรยากาศตึงเครียด
“เส้นผมบังภูเขาแท้ๆ แสดงว่าวาวอยู่กับคุณกันต์มาตลอดอย่างนั้นเหรอครับ” สิงหาถามด้วยความงุนงงสงสัย พลางดึงเก้าอี้มานั่งฝั่งตรงกันข้ามกับเจ้านาย ถอนหายใจและกำมือแน่นคล้ายกำลังเคร่งเครียดกับสิ่งที่ได้รับรู้
“เปล่าหรอก... กันต์พาตัวไปแค่ช่วงแรกๆ แล้ววาวก็หนีไปอยู่ที่อื่น พวกเขาเพิ่งจะตามเจอแล้วพาตัวกลับมา พร้อมกับ... ลูก”
“เวรเอ๊ย... ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ คุณกันต์ทำไมทำกับวาวแบบนั้น”
“อาจจะต้องการแก้แค้นเรื่องสรวง แต่ตอนนี้วาวอยู่กับกันต์แล้ว เราต้องบอกเรื่องที่วาวควรรู้กับเธอ” ชายวัยกลางคนยังอยู่ในอาการสงบเงียบ แม้จะนั่งนิ่งสงบ แต่สีหน้าก
