หนึ่งสัปดาห์เต็มๆ ที่การันต์ไม่ได้เข้ามาวุ่นวายกับเธอและกมลมาตา เท่าที่รู้เพราะงานรัดตัวจนบางวันไม่ได้กลับมานอนที่บ้านหลังนี้ด้วยซ้ำ ซึ่งทำให้วาปีรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก
อยู่ที่นี่ เธอสามารถออกไปไหนมาไหนภายในบริเวณบ้านได้ พิสมัยและการุณรักและเมตตาต่อลูกของเธอมาก แม้แกจะไม่ได้เกิดมาจากความรักความปรารถนา แต่ก็เป็นสายเลือดของพวกเขา เป็นหลานสาวคนแรกจากลูกชายคนเดียว
ส่วนเรื่องทางบ้านวงศ์รวี พิสมัยบอกว่ารอให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางกว่านี้อีกหน่อย นางและการุณจะเป็นคนพาเธอไปพบพวกเขาเอง รวมถึงจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างละมุนละม่อมที่สุด เพื่อไม่ให้เกิดความบาดหมางใจต่อกัน
วาปีไม่มั่นใจนักว่าประมุขของบ้านหลังนี้จะช่วยคุ้มหัวเธอได้อีกนานแค่ไหน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง การันต์ก็ต้องเฉดหัวเธอไปจากชีวิตลูกจนได้ สัญชาตญาณมันบอกอย่างนั้น...
แต่จะหาทางออกอย่างไรได้ล่ะ แม้จะมีอิสระในระดับหนึ่ง แต่ก็ถูกจับตาม
