กระถางแคคตัสถูกวางลงบนโต๊ะตัวเดียวในห้อง เธอจะพำนักมันไว้ที่นี่ชั่วคราว แล้วค่อยมองหาว่าตรงไหนของห้องจะเหมาะสมกับสิ่งงดงามและมีความหมายเช่นมัน
“ลูกแม่... เรายังโชคดีที่ได้พบเจอแต่คนรักและเมตตา แม่ว่าบ้านเกิดของยายเหมาะสมแล้วที่เราจะอยู่ และแม่จะได้เลี้ยงดูให้หนูเติบโตเป็นคนดี”
เธอนั่งลงแล้วเอามือลูบท้องที่กลมโตเต็มที ในนี้มีลูกสาว มีเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอกำลังเจริญเติบโต และกำลังจะได้ออกมาลืมตาดูโลกในอีกไม่นาน
“อุ๊ย! เตะแม่เสียแรงเชียว เข้าใจที่ไม่พูดใช่ไหมคนดี หืม...” หญิงสาวพูดหยอกล้อกับลูกน้อยเหมือนอย่างที่ทำอยู่ทุกวัน จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ที่ความกังวลแปรผันเป็นการรอคอย วันแล้ววันเล่า... เฝ้ามองหน้าท้องที่ค่อยๆ โตขึ้น ตื่นเต้นกับพัฒนาการของสายเลือดในท้องที่เปลี่ยนแปลงไปในแต่ละวัน แต่ละสัปดาห์ แต่ละเดือน...
ความทุกข์ทรมานแสนสาหัสที่ผ่านมา เยียวยาให้บรรเทาได้ด้วยสิ่งนี้ ลูกสาวตัวน้
