“อา...อูว...อูว...มิสเมย์...ผมหยุดมันไม่ได้...หยุดมันไม่ได้อีกแล้ว...อา”
เสียงครางแหบห้าวบาดลึกเข้าไปในความรู้สึกของหญิงสาว ร่างของเธอสั่นไหวไปตามเขา น้ำกระฉอกจนร่างของเขาและเธอเปียกชุ่ม หญิงสาวแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเธอเองชุ่มฉ่ำมากแค่ไหน รู้แต่จังหวะสุดท้ายที่กล้ามเนื้อของเอเดรียนกระตุกเกร็งและตัวเธอกำลังรับความอบอุ่นที่ล้นทะลักเข้าไปจนล้ำลึก
เสียงถอนหายใจหอบหนักของเอเดรียนเป็นสัญญาณบอกให้เดือนลดารู้ว่าทุกอย่างมาถึงจุดสิ้นสุด แต่สำหรับเธอมันเป็นจุดเริ่มต้นของความเศร้า หญิงสาวบอกตัวเองว่าตอนนี้เธอไม่หลงเหลืออะไรอีก ทั้งความบริสุทธิ์ผุดผ่องและศักดิ์ศรี เธอควรจะตีสีหน้าเช่นไรดีหลังจากค่ำคืนนี้ผ่านไป
“มิสเมย์” เสียงแหบพร่าและลมหายใจหนักของเขาสะท้อนก้องเข้าไปในประสาทรับรู้ของเธอ ทุกอณูเนื้อของเขาที่กระตุกเต้น เสียงหัวใจของเขาที่เต้นถี่เร็วมันทำให้เธอหดหู่
