“รออยู่ในห้องนี้นะ... เดี๋ยวพี่มา” พลวัตได้ยินเหตุการณ์ก็รู้แล้วว่าลูกน้องคนสนิท หมดหนทางรับมือกับภาสินี และเธอก็จะนั่งรอเขาต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าเขาจะกลับมา ต่อให้ต้องรอถึงเช้า เธอก็ยืนกรานที่จะรอ
“ถ้าพี่พลออกไป ก็ต้องมีคนรู้สิคะว่ามีห้องนี้ซ่อนอยู่” ของขวัญกังวลใจเหลือเกิน ความกลัวกำลังวนรอบตัวเธอไปหมด
“ไม่ต้องกังวลนะครับ พี่จะจัดการเอง เตรียมรอพี่กลับมาจูบก่อนจะพาหนูไปส่งที่บ้านก็พอ ตกลงไหม” เขาดึงเธอเข้ามากอดและหอมที่หน้าผากมนเบาๆ
“ตกลงไหมครับ?”
“...ค่ะ” ของขวัญอดยิ้มกับความตอแยของเขาไม่ได้ อุตส่าห์ทำเป็นเงียบๆ เนียนๆ ไป แต่เขาก็ทวงถามคำตอบอยู่ได้
“เฮีย!” พลวัตปรากฎตัวขณะที่ชัชชัยกำลังจะเดินออกจากห้องทำงาน
“ขอบใจมากชัช ออกไปทำงานต่อเถอะ” เขายิ้มให้ลูกน้องอย่างขอบคุณ ที่ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างสุดความสามารถ ชัชชัยแม้จะมีคำถามในหัวมากมาย แต่ก็เดินออกไปตามคำสั่งของเขา
“ออกมาได้สักทีน
