สองชั่วโมงผ่านไป ของขวัญเริ่มกระสับกระส่ายเพราะความหิว ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็น ซึ่งตามปกติแล้ว เป็นเวลาที่เธอจะต้องทานข้าวเย็นก่อนจะเริ่มงานพิเศษในร้านอาหาร และแม้ทานอาหารญี่ปุ่นดับโมโหไปแล้วส่วนหนึ่ง เธอไม่สามารถเสาะหาอาหารมาดับความหิวที่เกิดขึ้นอีกได้ ในห้องมีตู้เย็น แต่ไม่มีอาหารอะไร จะมีก็ต่อน้ำเปล่า เบียร์ และน้ำอัดลมอีกไม่กี่กระป๋อง เธอมองไปรอบห้องอย่างสำรวจอีกครั้ง เผื่อว่าในตอนแรกจะสำรวจอะไรตกหล่นไป แต่มันก็ไม่มีของกินอะไรเลยจริงๆ ว่าแล้วเธอตัดสินใจเดินไปตรงประตูที่ดูไม่เหมือนประตูเลยสักนิด ใช้มือเคาะตรงจุดนั้น เพื่อส่งสัญญาณเรียกใครบางคนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของสิ่งกีดขวางนี้
“คิดถึงเฮียเหรอครับ” พลวัตได้ยินเสียงก็ทิ้งงานตรงหน้า และเดินเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว
“หนู... หิวค่ะ” ของขวัญตอบอายๆ
“หนูอยากกินอะไรครับ บอกเฮียมา” พลวัตได้ยินดังนั้นก็รู้สึกผิดมาก หลังจากพยายามข่มใจให้ตั้งสม
