เสือกินข้าวต้มเข้าไปได้ไม่มากเท่าไร รู้สึกไม่สบายท้อง จึงยกน้ำขึ้นดื่ม มีอาการมึน ๆ หัว เขายกมือขึ้นคลึงที่ขมับทั้งสองข้างเบา ๆ เสือหลับตานิ่ง อาจจะเป็นความเครียดสะสม และเหนื่อยกาย และเหนื่อยใจหลาย ๆ อย่าง
หนูอิงล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า และหยิบยาลดไข้ที่เธอขอมา ส่งยื่นให้เขาสองเม็ด เห็นเขาหลับตานิ่ง จึงเรียกชื่อเขาเบา ๆ
“พี่เสือคะ” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเป็นห่วง เขาลืมตาขึ้น ขยับตัวให้นั่งตรง มองนิ้วที่ยื่นยาส่งมาให้
“อะไรครับ” เขาถามแต่ก็แบมือรับยาจากเธอ
“ยาพาราค่ะ กินก่อนแล้วค่อยนอนพักสักสองสามชั่วโมง ถ้าไม่ดี เรากลับภูเก็ตกันนะคะ” เธอพูดน้ำเสียงราบเรียบก็จริง แต่เขายิ้มออกมานิด ๆ รู้สึกดีใจ ที่อิงฟ้าแสดงความเป็นห่วงเขาออกมา
“ขอบใจนะ ที่เป็นห่วงกัน” เขาพูดออกมาน้ำเสียงระรื่น ก่อนจะเอนต
