“เมื่อไรจะหยุดก็ไม่รู้ หนักเอาการอยู่นะคะ ดูท่าทางแล้ว” เธอเปรยประโยคแรกเมื่อเงียบเสียงลงไปเสียนาน เขากระชับวงแขนแน่น ก่อนจะเอื้อมมือหยิบผ้าห่มที่พับไว้ข้าง ๆ เขาขึ้นมาห่มให้เธอ
“ขนลุกนี่หนูอิงหนาวใช่ไหมหรือว่าเป็นอย่างอื่น” เขาสัพยอกเธอ เพราะเห็นขนตามแขนของอิงฟ้าลุกชัน
“หนาวสิคะ อิงโดนฝนได้ที่ไหนล่ะ” เธอเอ่ยบอกเขา เวลาที่เธอโดนฝนทีไร เป็นไข้ทุกที
“พี่เสืออยู่ใกล้ ๆ เป็นอะไร เดี๋ยวฉีดยาให้” พูดแล้วรีบใช้มือเชยคางเธอให้สบสายตา
“ไม่เช็กไข้ให้พี่เสือหน่อยเหรอ รู้สึกตัวมันรุม ๆ” เขาเอ่ยบอกเธอ
ทั้งที่จริงรู้สึกดีขึ้นแล้ว เมื่อได้ยาลดไข้ไป ส่วนใหญ่เขาก็เป็นไข้ไม่เคยหนักเลย พักสักนิดหน่อยก็จะทุเลา
“พี่เสือตัวร้อนหรือคะ” เธอเอ่ยถาม สีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด “ครบสี่ชั่วโมงหรื
