Old Clothes and Stale Coffee

Chapter 85 - Two Idiots Who Are Too Smart to Fall in Love

Chapter 85 - Two Idiots Who Are Too Smart to Fall in Love

“Let’s go, Habibi!” masaya ko’ng tawag kay Aahmes paglabas ng office ni Grinch.

“You seem to be in a good mood?” tanong nito sa `kin, “Did Dr. Gregorio tell you the news about the SGT Kits?”

“Oo,” inakbayan ko s’ya, “mag mi-meeting daw next week para simulan na ang production nito! At sabi rin ni Grinch, magbakasyon daw muna tayo hanggang Lunes, kaya p’wede tayong magpuyat buong gabi...” bulong ko rito.

“We have the same thing in mind,” sagot ni Aahmes na umakbay sa balakang ko.

Pag-uwi ay agad kaming dumiretso sa taas. Papasok na sana ako sa kuwarto, nang hatakin ako ni Aahmes papuntang banyo.

“You haven’t bathed for three days,” sabi nito habang hinuhubaran ako.

“Three days na ba?” tanong ko, “`Di ba’t kahapon lang?”

“Yesterday you told me you still smelled like a fresh baby and called Reubert over to tell him your plan.”

“Ah, tama... sakto naman, ngayon nagising si Nathan,” hinuhubaran ko na rin si Aahmes.

“It was a good plan, professor, this is the first case I know where a dominant omega have found his fated pair, we can document their relationship as it progresses!”

“Ikaw lang, ayoko nga makielam d’yan, `di ba?” Hinawakan ko ang mukha ni Aahmes at hinalikan s’ya sa labi. “Good luck sa study mo, balitaan mo na lang ako sa developments, at feeling ko, hindi basta-basta magpapa-dominate ang pamangkin ko’ng mayabang.”

Hinatak ko na si Aahmes papuntang bath tub na kalahati na ang tubig. Humiga ako rito at niyakap s’ya sa harapan ko.

“Ahh... at long last, makakapag-relax na ako kasama ka...”

“Yes... the past two weeks have been very exhausting.” Nagbuntong hininga si Aahmes at umikot para harapin ako. “Do you plan to stay away from the lab, though? tanong n’ya, “You haven’t been there since Friday last week, the interns are starting to miss you.”

“Talaga lang, ha?” natawa ako, “Dati-rati, pinapanalangin nilang ikaw na lang ang maging head ng Omega Division!”

Humiga si Aahmes sa dibdib ko at pumikit matapos magbuntong hininga.

“I could never take your place, professsor,” sabi nito, “nobody is good enough to be on par with your brilliance.”

Talaga naman ito’ng Habibi ko, ang galing mang-uto!

“Eh, pano ba `yan, mailalabas na ang SGT kits, and soon, matatapos na ang project natin. So, okay lang sa `yo na manatili tayo sa Universal labs?”

Biglang napadilat si Aahmes.

“Are you saying that you’re willing to come with me?” nanlaki ang mga mata n’yang nag-iiba ang kulay sa liwanag.

“Ayaw mo?” nakangisi ko’ng tanong.

“Professor!”

Niyakap n’ya `ko ng mahigpit. Sa muli n’yang pagharap sa `kin, mamasa-masa ang mga ata n’ya, lalo tuloy ito’ng nagningning.

“We’ll go around the world, professor!” sabi nito, “I’ll show you so many things I’ve seen in my travels! So many studies, so many cultures, we can go anywhere you want to go! But first, I’ll show you my home is Cairo, I’ll take you to the Universal Laboratory branch there... they would be thrilled to meet you! Then we can go anywhere you want to go! Would you like a tour? We can visit the pyramids, and see the Sphinx, or walk the Valley of the Kings, or...”

“Habibi,” kinapitan ko ang magkabila n’yang pisngi, “kahit saan mo ko dalin, masaya na ko, basta’t `wag mo lang ako’ng iiwan at baka maligaw ako kung saan,” sabi ko, tumatawa.

“Why would I ever leave you?” sagot ni Aahmes na ngumuso sa akin.

“I know, Habibi, I know...”

Hinalikan ko s’ya noon. Namula lalo ang mga pisngi ni Aahmes. Ang tamis ng ngiti n’ya sa akin. Hinimas ko ang basa n’yang buhok at niyakap s’yang muli nang mahigpit. 

“Professor, I can’t wait to introduce you to my family...” sabi n’ya sa `kin.

“As your respected professor?” tanong ko, nakangisi.

“No,” sagot ni Aahmes na muling timungin sa `kin. “As my preferred mate.”

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi n’ya.

”I’ve been meaning to ask you this, professor,” patuloy n’ya, ”but just what, exactly, would you like our relationship to be?”

“H-ha?” hindi ko malaman ang aking isasagot.

“You told Dr. Perez that we were going out, but I can’t really tell if you’re serious about it, or if you’re just trying to keep him away from me, so...”

“H-hindi pa ba obvious?!” bara ko sa kanya, “Hindi pa ba sapat na magkasama tayo sa iisang bubong at naliligo nang sabay?”

Feeling ko, nagliliyab ang mukha mo habang sinasabi iyon!

“But you have never really told me you love me, professor,” diretso nito’ng sabi nang walang expression sa mukha.

Well, namumula naman s’ya, pero, for him to say that straight faced...

“Araw-araw na nga kita tinatawag na Habibi, eh, tingin mo ba, biro lang `yun?”

“Yes,” mabilis n’yang sagot.

“Ano ka ba naman, Habibi, noon, oo, sa simula, pang-asar ko lang `yun sa `yo... pero ngayon... alam mo naman na ngayon...”

Hindi ko natuloy ang gusto ko’ng sabihin.

Bakit nga ba ang hirap isabibig ang tunay na nararamdaman ng isang tao?

At bakit nagiging makata ako sa aking isipan?

“I won’t know until you say it properly, professor,” sabi ni Aahmes na diretso pa rin ang tingin sa `kin. “How can I tell if you really love me, or if you’re just after my body?”

”H-ha? As if naman magagawa ko `yun sa `yo!?” umupo ako ng diretso at kinapitan s’ya sa magkabilang balikat. “Alam mo naman na galit ako sa mga taong nanggagamit lang ng iba! Lalo na sa mga alpha na libog lang ang hanap sa mga omega! Pano mo masasabing ganoon din ako?!”

“I didn’t. I was just stating a theory.”

“Well, inconclusive ang theory mo! In fact, it is total rubbish! How could you even think that of me?”

“Well, I have long concluded that you simply cannot put your feelings into words,” sabi niya, “But I am the kind of person who takes things quite literally, and as such, I would like to hear from you, professor,” patuloy n’ya. “What do you feel about me?”

“Y-you...” I stammered. “You are my moon.”

Hinimas ko ang maamo n’yang mukha, hinawi ang kanyang buhok, at tumitig sa kanyang mga mata.

“Sa mundo ko’ng nababalot ng dilim, ikaw ang nag-iisang liwanag na dumating at nagbigay buhay sa akin. Kung dati-rati, bumabangon ako para pagbayaran ang mga sala ko, ngayon, bumabangon ako para uminom ng napakasarap mo’ng kape araw-araw, at magising sa tabi mo at pagmasdan ka habang natutulog, at marinig ang boses mo’ng malamig, at pati ang tawa mo’ng parang kambing na hinihika...”

Pareho kaming natawa.

“Yet you love to make me laugh just to hear my laughter.”

“Dahil ganoon kita kamahal...”

Natigilan si Aahmes, pati ako nagulat sa sinabi ko.

“A-ayan, ha, nasabi ko na. Bawal nang ulitin!”

“Bakit bawal?” sabi nito in tagalog.

“Dahil baka sumabog na ko pag sinabi ko pa `to uli!” sagot ko habang tinatakpan ang nag-iinit ko’ng mukha.

“But I want you to say it again.” inalis n’ya ang mga kamay ko. “Say it again, professor. Please?”

Tinitigan ko s’ya ng masama. Umiwas ng tignin. Ngumuso at umismid. Pero diretso pa rin ang tingin n’ya sa kin. Mukhang wala na akong kawala sa pagkakataong ito.

“Mahal kita.”

“I did not hear that,” reklamo ng loko sa tabi ko.

“Mahal kita,” ulit ko. “Mahal kita, Aahmes, ngayon, maliwanag na ba kung ano tayo?”

Ang laki ng ngiti sa mukha ng Habibi ko na muling yumakap sa `kin ng mahigpit.

“I love you, too!” sabi nito. “Mahal din kita, Eric.”

Nagulat ako nang tawagin n’ya ko sa pangalan, at feeling ko, sumabog na nga ang utak ko nang sandaling iyon.

Napuno kasi ng liwanag ang paligid.

Parang lumutang ako sa alapaap at umabot sa langit sa sobrang saya, na `di ko napigilang maluha ng konti habang yakap-yakap si Aahmes.

“Let’s get out of the bath, professor,” sabi n’ya pagkalipas ng ilang sandali, “I want to continue this in bed.”

Hinatak n’ya ako matapos namin magpunas. `Di na kami nagbihis pa. Dumiretso na kami sa kuwarto at sa kama, kung saan itinulak ako ni Aahmes at sinakyan.

”Mukhang `di mo `ko patutulugin ngayon, ha?” natatawa ko’ng sabi.

”Of course. Didn’t you say earlier that we can stay up as long as we want?” ngumiti s’ya sa `kin ng pilyo. “I want to make love to you all night.”

“Ahh... baka hindi ako tumagal, ilang araw na ako’ng puyat!” biro ko pa rito habang hinihimas n’ya ang dibdib ko.

“Don’t worry, I won’t let you fall asleep.”

Yumuko si Aahmes para halikan ako. Sinalubong ko ang mga labi n’yang malambot at napapikit sa napakatamis niyang halik. Ikinapit n’ya naman ang mga kamay ko sa magkabila n’yang hita, at habang hinihimas ko s’ya ay inabot n’ya ang ari ko’ng kanina pa gising at hinimas ito.

“Handa ka na ba?” tanong ko nang itutok n’ya ito sa kan’ya.

“I’m always ready for you, professor,” sabi niya, “always...”

Dumulas na nga ako papasok sa mainit n’yang bukasan. Basang-basa na s’ya, kahit pa hindi s’ya in heat ngayon. Napaungol na lang ako nang magpataas-baba s’ya sa tuktok ko.

“Aahmes...” tawag ko sa kan’ya, “ang sarap n’yan...”

“Call my name more... Eric...”

“Aahmes... Aahmes...”

Lalong bumilis ang galaw n’ya sa suktok ko.

”More, Eric... call my name...”

“Aaah! Aahmes! Malapit na `ko...”

”Wait for me... Eric... I’m almost there...”

Nagpatuloy s’ya sa tuktok ko, pabilis nang pabilis, painit nang painit, hanggang sa mabaliw-baliw na `ko sa sarap...

“Ahh... aah... Aahmas...!”

“I’m cumming... Eric... I’m...”

“Ahh!”

Sabay kaming napasigaw sa sarap. 

Napakapit s’ya sa dibdib ko bago tuluyang bumagsak sa akin, at habang hinihingal, ay muli akong pinaghahalikan.

“Ang agresibo mo ngayon!” natatawa ko’ng sinabi.

“Of course,” sagot nito, “we’re officially mates from this day forth, I want to burn this night into our memories.”

“Ahh... every moment with you is already a precious memory to me...” sabi ko sa kan’ya, “In fact, may buong collection ako ng mga s*x memories natin!” natatawa ko’ng sinabi. “Paborito ko ang ‘Unang Gabi na Ginahasa Ako ni Habibi’!”

Hinampas ako ni Aahmes sa dibdib.

“And you said that you hated it!” nakanguso n’yang sinabi. “You said you could hardly remember a thing!”

“P’wede ko ba’ng kalimutan ang 1st time natin?” hinalikan ko s’ya sa ilong ay ihiniga sa kama. “Alam mo naman na puro salita lang ako, pero noon pa man, fascinated na ako sa `yo,” dumagan ako sa tuktok n’ya. “You were so brilliant... so bright... so out of reach...”

“Yet, you didn’t want me to get too close to you?” sumimangot s’ya sa `kin.

“Oo,” amin ko. “hindi ako makapaniwala na kaya mo ako’ng mahalin.”

”But I do love you... though it took me so long to realize it...”

“At noon pa man, alam ko, minahal na rin kita, kahit `di ko pa `to matanggap noong una...”

”I guess we were just two idiots who were too smart to fall in love too fast.”

“I guess... and now I’ve completely fallen in love with you...”

Siyet...

Ako ba ito? Napaka corny! Napaka cheezy!

Pero habang kapit ko si Aahmes, habang hinahalikan ko s’ya at inaangat ang kanyang mga binti, alam ko, totoo ang lahat nang ito.

Ito ang lugar kung saan ako dapat naroroon.

Tumulak ako sa kan’ya. Nagpakasarap sa mainit n’yang katawan na nakabalot sa akin. Dinama ang kan’yang pagmamahal...

Napaka tama.

Napaka bagay kami sa isa’t-isa.

Iyon ang nasa isip ko habang inaangkin ko s’ya.

Akin. Akin kailan pa man.

“Eric...” tawag n’ya sa pangalan ko.

”Aahmes... Aahmes, I love you...”

“I love you too... Eric...”

“Mahal kita...mahal...”

At habang patuloy ako sa pagtulak sa kan’ya ay naisip ko na ang laki kong tanga.

Pinaabot ko pa ng apat na taon para sabihin ang matagal ko nang nararamdaman para sa taong ito. Bakit nga ba ako natakot? Bakit ako `di makapagtiwala sa kan’ya? Gayong alam ko’ng mahal n’ya rin ako?

“Aahmes!”

“E-Eric... hold me thighter!”

Niyakap ko s’ya sa muli ko’ng pagsabog.

“Naaah!”

At sa muli ko’ng paggalaw ay ikinuskos ko ang mukha ko sa napaka bango niya’ng dibdib.

“Sorry, Habibi... sorry for taking so long...”

“It’s okay, my love,” sagot n’ya, “We’ve got forever to make up for it... we’ve got a whole lifetime...”

Tama siya. Itatago ko ang gabing ito, tulad ng iba pa naming mga gabing magkasama sa `king ala-ala.

Pero wala nang mas dadaig pa sa gabing ito, nang naging totoo ako sa `king sarili.

Wala nang tatamis pa sa ngiti sa mukha ng mahal ko.

Wala nang mas sasarap pa sa gaan ng kamay n’yang humaplos sa mukha ko’ng luhaan, at wala na ako’ng hihilingin pa, kung `di ang makasama s’ya habambuhay, tulad ng pangakong binitawan namin sa isa’t-isa. 

Wala na.