ตอนที่18

1489 Words

บทที่ 18 หนึ่งเดือนผ่านไป (หมูหวาน) ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างฉัน นางสาวหมูหวานจะทนเป็นเบ๊ไอมาเฟียภาคินนั่นได้ถึงเดือน เหลืออีกแค่เดือนเดียวฉันก็จะได้ร้านที่ชลบุรีคืนแล้ว ยะฮู้ และวันนี้ก็เป็นเหมือนเฉกเช่นทุกเช้า ซึ่งฉันต้องเข้ามาทำอาหารเช้าให้ มาเฟียบ้าอำนาจอย่างเขา กริ๊ง กริ๊ง ตายยากจริง กำลังนินทาเลย “ฮัลโหล” “อยู่ไหนแล้วลูกหมู” “จะเลี้ยวเข้าซอยล่ะเนี่ย นายจะโทรจิกทำไมทุกเช้าฮะ!?” “หิวแล้วโว้ย ทำไมไม่ย้ายมาสักทีวะ” “เหอะ ฉันไม่หลงกลนายหรอก แค่นี้นะ จะขับรถ” ภาคินแมร่งเป็นอะไรไม่รู้ ทั้งงอแง ทั้งบังคับ ทั้งขู่เข็ญ ให้ฉันย้ายมาอยู่บ้านเขา แค่ทุกวันนี้ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันฉันยังรำคาญจะแย่ เจอแมร่งมันเกือบทุกเวลา เดี๋ยวให้ไปนู่นไปนี่ -_- ไม่นานฉันก็มาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ ฉันแวะเอากล้วยทอดให้การ์ดหน้าประตูก่อนจะขับเข้าไป กริ๊ง กริ๊ง “อะไรอีก” ฉันกดรับก่อนจะพูดด้วยความเหนื่อ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD