ผู้พันชาเย็นของกฤติกากำลังยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แหงนมองเวิ้งฟ้ายามราตรี พระจันทร์เสี้ยวน้อยและหมู่ดาวดารดาษที่ประทับผืนฟ้ามืดสลัวนั้นดูขี้เหร่ลงไปในทันที เมื่อหวนกระหวัดถึงใบหน้าสะสวยของหญิงต่างชาติ ใบหน้าที่อยู่ใกล้เขาจนลมหายใจอุ่นๆ กระทบผิว รอยยิ้มอย่างชื่นชมระบายเต็มใบหน้าเข้มของผู้พันยิ้มยาก เพียงสบตาหวานล้ำในวันก่อนยังนอนฝันถึง วันนี้ได้ตระกองกอดเจ้าของดวงตาสวยใบหน้างามเสียเต็มวงแขน จะฝันถึงอีกกี่คืนกี่วัน และแต่ละวันคงหวานล้ำจนใจแกร่งที่ไม่เคยเปิดรับไมตรีจากสาวใดของเขาหลอมละลาย และอ่อนยวบไปกับหญิงต่างศาสนาผู้นี้ ศีรษะได้รูปสวยส่ายเบาๆ เหมือนขบขันในความคิดของตนเอง ก่อนจะแหงนเงยขึ้นซึมซับรัศมีนวลยวนตาของพระจันทร์เสี้ยวน้อย นานเนิ่น
บนชั้นสองของบ้านใหญ่ซึ่งเป็นบ้านพระราชทาน นางไมนาร่าพระนมของชีคกาเบรียนยืนมองอย่างรุ่มร้อนในใจ แววตาบุตรชายที่มองหญิงนอกศาสนานั้นให้นึกประหวั่น ผู้มากประสบการ
