“นายหญิง ชีคเสด็จ” ซัยตูนลนลานเข้ามาบอกมัยมูนะห์ที่พักผ่อนเอนหลังอยู่ในห้องสำราญ
“จริงหรือ” มัยมูนะห์รีบถลันลุกขึ้น ใบหน้ายิ้มยินดี “เจ้าดูสิ ข้าดูดีพอหรือยัง หรือต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่”
“นายหญิง!” ซัยตูนตวาดเอาเสียทันทีกับท่าทียินดีผิดที่ผิดทางของนายสาว “ชีคไม่ได้มาเพราะเสน่หาหรอกนะ มาเพราะเรื่องไฟไหม้ตำหนักโน้นต่างหาก ยังจะดีใจอยู่ได้ หัวจะหลุดเสียยังไม่สำนึก”
“เอ๊ะ! อีทาส แกปากกล้า กล้าว่าข้าเชียวรึ” มือขวาวาดเข้าเต็มหน้าคล้ำของคู่สวาทจนหน้าหงาย
นางทาสหันกลับมามองตาข้น พร้อมมือแข็งของนางคว้าลำคอนายสาวที่ตนเองทั้งรักทั้งเทิดทูนบีบลงน้ำหนักจนลิ้นแทบจุกปากขาดอากาศหายใจตาย แล้วตวาดใส่
“อย่าทำกับข้าแบบนี้ ข้าทำเพื่อนายหญิงได้ทุกอย่างก็จริง แต่ข้าไม่ใช่ทาสรองมือรองตีนมาระบายอารมณ์เมื่อไอ้ผู้ชายโง่ๆ มันไม่เห็นค่า ตอนนี้รู้ไว้ชีคพาทหารมาจับนายหญิงกับข้าข้อหาวางเพลิงหวังฆ่าอีครูนั่น ตามข้า
