EP01 ไม่ชอบหน้า
1298 Words
ร่างบางสมส่วนรูปร่างเซ็กซี่ราวกับนางแบบ ใบหน้าสวยคมสวมแว่นสีชาใบหน้าสวยถูกแต่งเติมไปด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพงเดินผ่าฝูงชนท่ามกลางสนามบินขนาดใหญ่ใจกลางเมืองลอนดอนเพื่อมุ่งตรงขึ้นเครื่องให้ทันเวลาเพื่อกลับบ้านหลังจากคว้าปริญญาตรีสาขาบริหารธุรกิจระหว่างประเทศและคว้าเกียรตินิยมอันดับหนึ่งมาได้สมใจ
"ครับ ผมกำลังขึ้นเครื่องบินไฟลท์นี้เสร็จเรียบร้อยผมจะรีบกลับบ้านในทันที" น้ำเสียงราบเรียบของนักบินหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเป็นที่หมายปองของผู้หญิงหลายคน กำลังยืนคุยโทรศัพท์กับผู้เป็นมารดาด้วยท่าทีเบื่อหน่ายเพราะผู้เป็นแม่นั้นมักเรียกเขากลับบ้านเพื่อไปดูตัวกับผู้หญิงที่แม่เลือกให้
แต่คราวนี้จะเป็นลูกคุณหญิงคุณนายที่ไหนอีกหล่ะ
ปึก!
เคร้ง!
"อร๊าย" ร่างเล็กอ้าปากร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะเธอนั้นเอาแต่รีบเร่งเพื่อให้ถึงจุดหมายทว่าในขณะที่กำลังเดินหนีคนของของอดีตแฟนหนุ่มเธอก็ต้องมาเดินชนผู้ชายบางคนซึ่งเท่าที่สังเกตดูก็เหมือนว่าผู้ชายคนนี้เป็นนักบิน เขาหล่อมากตรงสเปกเธอทุกอย่าง ก็ดีเหมือนกันอยากจะกินหนุ่มนักบินเป็นครั้งแรกพอดี ใบหน้าสวยกระตุกยิ้มในใจทว่าไม่เป็นดั่งใจหวังเพราะผู้ชายคนที่รับเธอไว้นั้นโครตปากปีจอ!!
หมับ!
"เดินยังไงของเธอวะเนี่ย ถามจริงได้เอาตามาป่ะ!?" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงหงุดหงิดผู้หญิงอะไรท่าทางสะดีดสะดิ้งไม่เหมือนกุลสตรีสักนิด เดินก็ไม่ดูอะไร เอาแต่แต่งหน้าจัดๆ และที่สำคัญไม่ขอโทษด้วยซ้ำ โทรศัพท์ราคาตั้งครึ่งแสน!
อะไรนะ! ปะปากร้ายที่สุด!
"นี่! นายจะมาว่าฉันไม่ได้นะ ก็ฉันรีบไง แล้วอีกอย่างนายจะมาเสนอหน้ายืนอะไรอยู่ตรงนี้ ไม่คิดรึไงว่าถ้าฉันไม่ชนคนอื่นก็ต้องเดินชนนายอยู่ดี!" ร่างเล็กเอ่ยอย่างใส่อารมณ์ ผู้ชายอะไรเจอกันครั้งแรกก็ปากเสียใส่เลย ไอ้บ้าเอ๊ย!
อุตส่าห์อยากลองกินนักบินแต่สุดท้ายได้กินแห้ว!
"โหว! เธอก็ไม่ต่างจากฉันนักหรอกยัยขี้วีน!" เขาเอ่ยแล้วเดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์แม้กระทั่งมือถือก็ไม่ได้เรียกค่าเสียหายจากเธอด้วยซ้ำ เจอกันแค่นี้แหละ อย่าได้เจออีกเลยยัยขี้วีน!
"อะไอ้ปากปีจอ! อย่าให้ได้เจออีกนะไม่งั้นแม่จะจิ้มตาแตกเลย!" เธอบ่นอย่างไม่ชอบแล้วเดินลากกระเป๋าออกไป หนีผัวเก่าไม่พอยังต้องมาซวยเจอคนปากปีจออีก!
@กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย
"มาแล้วเหรอลูกแม่" หญิงวัยกลางคนเอ่ยเสียงหวานพร้อมใบหน้าประดับไปด้วยความยิ้มแย้ม พร้อมโอบกอดร่างเล็กของลูกสาวอย่างรักใคร่เพราะเธอนั้นรอลูกสาวที่ไม่ได้เจอกันมาหกปีวันนี้ได้กลับคืนสู่อ้อมอกของเธอแล้ว
"ค่ะคุณแม่ วันนี้คุณแม่เรียกหนูมาด่วนมีอะไรเหรอคะ แล้วคืนนี้เราจะมาดินเนอร์กันใช่มั้ยคะ แต่ทำไมจัดโต๊ะไว้เยอะจัง" เธอเอ่ยยิ้มๆ แล้วนั่งลงด้วยท่าทีสง่างาม
"คุณพ่อไปไหนคะ?" เธอมาก็เห็นมีแค่มารดาที่รอเธออยู่
"คุณพ่อไปรับเพื่อนน่ะลูกแต่เดี๋ยวสักพักก็จะตามมาแล้วหล่ะลูก นั่นไงมากันแล้ว" มารดาเธอเอ่ย
เธอหันไปมองก็ขมวดคิ้วเพราะมารดาไม่ได้บอกว่ามีคนอื่นมาร่วมโต๊ะด้วยทว่ากลับต้องชะงักนิ่งเพราะเห็นใครบางคนเดินเข้ามาด้วยท่าทีเบื่อหน่าย
นะนั่นมันได้คนปากหมานิ!
"เป็นอะไรลูกทำไมนิ่งเงียบไปหล่ะ นี่จ้ะลูกเผื่อหนูไม่รู้จัก นี่คือคุณป้าสุดาและคุณอาประสิทธิ์เพื่อนสนิทคุณพ่อหนูไงลูก ส่วนคนนี้พี่ลีโอจ้ะ ทำความรู้จักกันเยอะๆ นะลูกนะ เผื่ออนาคตเราได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน" มารดาเธอเอ่ยพร้อมยิ้มกรุ่มกริ่มอะไรกับเพื่อนๆ ท่านนั่นแหละ และถ้าหากบอกว่าเป็นนักแสดงป่านนี้คงได้เหรียญทองไปแล้วแหละ
"พูดอะไรคะคุณน้อง เรื่องแบบนี้ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องลูกๆ เขาเถอะค่ะ" อีกคนพูดยิ้มๆ เหอะ สาบานเหอะว่าไม่ได้จะจับคู่ให้เธอ กับไอ้ปากหมานี่เนี่ยนะ!
ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่เอาไอ้หมานี่ทำผัวแน่นอน ไม่เอาอ่ะ!
"สวัสดีค่ะ พี่ลีโอ" เธอกัดฟันยิ้มปลอมๆ และทักทายผู้ชายตรงหน้าอย่างจำใจซึ่งเขาก็ผละมือจากกอดอกตัวเองมาจับมือทักทายเธอพร้อมรอยยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์เธอหล่ะเกลียดนัก
ตอนแรกผมก็ไม่ได้ตั้งใจมาหรอกเพราะแม่นั้นบังคับมาให้ทำความรู้จักกับลูกสาวเพื่อนท่านแลกกับการที่จะให้อิสระและไม่บังคับผมกลับมาทำงานที่บ้านผมเลยตกลงมาเผื่อว่าจะชอบคนที่ท่านหาให้ แต่เซอไพรส์ไงเพราะไม่คิดว่าคนที่แม่จะหาคู่ให้เป็นยัยผู้หญิงขี้วีนคนนั้น อุตส่าห์พูดแล้วว่าไม่ต้องเจออีกแต่สุดท้ายก็เจอ ไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้เนี่ย!
การนัดหาคู่นั้นผ่านไปหลังจากทั้งสองครอบครัวแยกกันแต่เธอนี่สิหงุดหงิดเพราะเจอหน้าไอ้บ้านั่น น่ารำคาญชะมัด
ปึก!! มือเล็กวางแก้วแอลกอฮอล์อย่างแรงยิ่งคิดถึงหน้าไอ้นั่นยิ่งหงุดหงิด
"เป็นอะไรคะสาว ทำหน้าบอกบุญไม่รับ หงุดหงิดอะไรจ้ะ น้ำไม่ผ่านอ่อ?" เสียงแบบนี้เพื่อนสนิทเธอที่เป็นเกย์หน้าหล่อและยังพูดกวนเธออีก
"ฉันเห็นผู้คนนั่นมองแกตาเป็นมันส์เลยจ้ะ เอาป่ะ งานดีย์มาก!" เลม่อนเอ่ยราวกับว่าจะลากไปกินยังไงยังงั้น ที่จริงชื่อ เลย์ แต่พอมีผัวเลยเปลี่ยนชื่อเป็นเลม่อน!
"เออ เฝ้าโต๊ะด้วย หาผู้ลากไปกินก่อนกลับดีกว่า" เธอเอ่ยแล้วหยิบแก้วแอลกอฮอล์เดินเข้าไปทักทายอย่างยั่วยวน
"แหม อีแรด กูเพิ่งมาแต่มันไปหาควxก่อนละ" เฟอร์บี้เพื่อนสาวคนสนิทอีกคนเอ่ยอย่างเบื่อหน่ายเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวนั้นควงผูไปหลังห้องน้ำ
"อื้อ รีบเหรอคะ" ร่างเล็กถูกผลักเข้ามาในห้องน้ำก่อนจะถูกชายหนุ่มจู่โจมด้วยการไซร์คออย่างหื่นกระหายซึ่งเธอก็ลูบไล้แผ่นหลังแกร่งพร้อมลูบไล้หน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิกแพค
"ใส่เลยนะ" ผู้ชายตรงหน้าเอ่ยเสียงกระเส่าหลังจากสวมเครื่องป้องกันเตรียมสอดใส่ก่อนจะแหวกเรียวขาสวยแล้วกระแทกเข้าใส่อย่างหื่นกระหาย
ปึก! ปึก! ปึก!
"อื้อ สะเสียว อร๊าย อื้อ จุกค่ะ" ร่างเล็กสั่นคลอนอย่างหนักเมื่อชายหนุ่มที่เธอนั้นไปอ่อยติดกับเธออย่างจังจนเธอจากมากินตับในห้องน้ำแก้คันจนได้
แกร๊ก!!
"ไว้เจอกันใหม่นะคะ" หลังจากเสร็จสมอารมณ์หมายเธอก็เอ่ยลาเพราะทางใครทางมันหลังจากปลดปล่อยกันและไม่มีสารต่อเพราะมันคือ one night
"พี่ลีโอขา เราไปต่อกันที่คอนโดเมเปิ้ลนะคะ`" ระหว่างทางเธอกลับเจอใครบางคนที่เหมือนว่าจะแรดไม่ต่างจากเธอ
"ครับ"
"ไอ้ลีโอปากหมา!" พูดแล้วเข้าไปแกล้งเล่นๆ สนองความปากหมาของเขาดีกว่า
"ที่รักขาผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ที่รักทิ้งหนูกับลูกมาหามันเหรอคะ!" เธอเอ่ยเสียงเข้มพร้อมวีนใส่เขาอย่างไม่พอใจจนเขาหน้าเหว๋อ
- Writer
