EP02 ปากปีจอ
1413 Words
"ไอ้ลีโอปากหมา!" พูดแล้วเข้าไปแกล้งเล่นๆ สนองความปากหมาของเขาดีกว่า
"ที่รักขาผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ที่รักทิ้งหนูกับลูกมาหามันเหรอคะ!" เธอเอ่ยเสียงเข้มพร้อมวีนใส่เขาอย่างไม่พอใจจนเขาหน้าเหว๋อ
"ห้ะ! อะไรนะคะ! พี่มีเมียอยู่แล้วหรอ ไอ้บา!" ผู้หญิงคนนั้นตวาดลั่นด้วยความโมโหเพราะตัวเองเหมือนคนกำลังแย่งผัวชาวบ้านไปแล้ว
เพี๊ยะ!
"ไอ้คนใจร่าน สารเลว!" ผู้หญิงคนนั้นตบหน้าเขาจนเธอหน้าเว๋อเพราะไม่คิดว่าการแกล้งเล่นๆ นั้นจะทำให้เขาถูกตบแบบนี้
"สะใจชะมัด"
หมับ!!
"นี่เธอทำอะไรวะเนี่ย รู้ตัวป่ะว่าเธอทำให้ฉันดูแย่!" ทว่าตอนที่เธอกำลังจะเดินออกไปเขากลับกระชากเรียวแขนสวยของเธอไว้แน่นจนเธอถูกดึงเข้ามาชนอกแกร่งเต็มแรง
"อ๊ะ! เป็นบ้าอะไรของนายเนี้ย!" ร่างเล็กตวาดลั่นเมื่อเขานั้นทำรุนแรงกับเธอจนเธอโมโหอย่างไม่พอใจ
"เธอต้องชดใช้!" เขาเอ่ยเสียงแข็งทว่าเธอกลับสลัดแขนออกจากการกอบกุมของเขาอย่างแรงก่อนจะเห็นว่าเรียวแขนนั้นเป็นรอยแดงเพราะแรงบีบของเขา
"ชดใช้ยังไง แต่บอกไว้ก่อนฉันไม่ชดใช้เพราะนี่เป็นการเอาคืนเพราะนายด่าฉัน ไอ้ปากปีจอ!" เธอตวาดเสียงเข้มแล้วเดินออกไปทว่าเขากลับกระชากกลับมาเหมือนเดิม
"หรอ แล้วอยากโดนปากปีจออย่างฉันจูบปากแตกมั้ยล่ะ! อื้อ!" ร่างเล็กเบิกตากว้างเมื่อเขาทำเรื่องที่เธอไม่คาดคิดโดยการกระชากเธอเข้ามาจูบอย่างแรกและบดขยี้ราวกับจะเอาคืนเธอยังไงยังงั้น
"อื้อ อ่อยนะไอ้บ้า อื้อ! อ่อยย!!" เธอพูดไม่เป็นคำเพราะเขานั้นเอาแต่ขยี้และบดจูบเธออยู่อย่างนั้นจนริมฝีปากอวบอิ่มบวมเป่ง เธอจึงผลักเขาออกอย่างแรงพร้อมตวัดมือตบใบหน้าหล่อของเข้าเต็มแรงอีกครั้ง!
เพี๊ยะ!
"ไอ้บ้า! อย่าได้มาเจอกันอีกเลย เหอะ!" เธอเอ่ยเสียงแข็งแล้วกระแทกส้นเท้าเดินปึงปังออกไปอย่างไม่พอใจและเสียอารมณ์ อุตส่าห์กำลังจะกลับบ้านเพราะได้กินผู้แล้ว สรุปอารมณ์เสียมากกว่าเดิมเมื่อเห็นหน้าไอ้บ้านี่!
"คอยดูเถอะยัยตัวแสบ ฉันจะกำราบเธอให้ได้" มือหนาแตะที่มุมปากของตัวเองเมื่อได้กลิ่นคาวเลือดที่มุมปากหยักแล้วกระตุกยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์เพราะคิดอะไรสนุกๆ ได้ เห็นปากเก่งๆ แบบนี้คอยดูเถอะเขาจะกำราบให้อยู่หมัดจนเชื่องเป็นหมาหงอยไปเลย
"เป็นอะไรมาย่ะ? ทำหน้าบอกบุญไม่รับไหนอีเลม่อนมันบอกว่าแกลากผู้ไปกินในห้องน้ำหล่ะ เป็นไงเด็ดป่ะ หรือไม่แซ่บถึงได้อารมณ์เสียออกมาแบบนี้" เฟอร์บี้เอ่ยเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวนั้นเดินหน้าบอกบุญไม่รับออกมาจากห้องน้ำหลังจากลากผู้ชายไปกินตับ
"เปล่าหรอกแค่เจอหน้าไอ้ปากหมาที่เคยเล่าให้ฟังวันนั้นแหละ น่ารำคาญยิ่งเจอยิ่งหงุดหงิด" เธอเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์แล้วกระดกแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นมาดื่มเพื่อคลายความหงุดหงิด
"เดี๋ยวมานะ ไปเข้าห้องน้ำก่อน" ทว่าเฟอร์บี้กลับลุกขึ้นแล้วเดินออกไปซึ่งก็พอจะรู้ดีกันแหละว่ามาเที่ยวกลางคืนไม่กลับบ้านก็หาข้ออ้างไปห้องน้ำนอกจากจะไม่ได้ตั้งใจเข้าห้องน้ำจริงๆ อ่ะน่ะ แต่มันอ่ะเจอผู้ชาย
Rrrr Rrrr Rrrrr
(หม่าม๊า)
"มีอะไรคะคนสวย" เธอเดินออกมาหาที่เงียบๆ คุยโทรศัพท์เพราะไม่อย่างให้มารดารู้ทันว่าเธอนั้นยังไม่ถึงคอนโดหลังจากไปดินเนอร์กับครอบครัวเพื่อนสนิทท่าน
[กลับบ้านแล้วใช่มั้ยคะ ทำไมไม่โทรบอกแม่หล่ะ] น้ำเสียงจากปลายสายนั้นจ้องจับผิดเธอเหมือนเดิมไม่มีผิด
"ถึงแล้วค่า หม่าม๊ามีอะไรรึเปล่าคะทำไมยังไม่นอน" เธอเอ่ยถามเพราะนี่มันเที่ยงคืนกว่าแล้ว
[แล้วคริสล่ะทำไมไม่นอน นี่มันก็ดึกมากแล้ว พ่อเขาเป็นห่วงเพราะลูกเพิ่งกลับบ้านกลัวจะกลับคอนโดไม่ถูก] มารดาเธอเอ่ยเพราะเธอนั้นเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ และไปเรียนต่อที่นั่นหลังจากจบมัธยมก็ไปต่ออังกฤษอีกหลายปีเลยกลัวว่าเธอกลับมาแล้วจะทำอะไรไม่ถูก
"งื้อ หนูโตแล้วนะคะหนูไม่ใช่เด็กแล้วนะ" เธอกรอกเสียงอ่อนเสียงหวานกลับไป
[ก็เพราะหนูเป็นเด็กไงแม่เลยเป็นห่วง]
"แม่คะแบตมือถือหนูกำลังจะหมด แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะคะ" เธอเอ่ยเพราะตอนนี้เหมือนว่ากำลังมีบางอย่างส่งสายตาแพรวพราวส่งมาให้เธอซึ่งเธอก็ส่งสายตากลับไปราวกับมีเลศนัย
"เหอะ สรุปกลับหมดสินะ" เลม่อนเอ่ยเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวทั้งสองไม่กลับมาอีกแล้ว อีกคนก็ไปห้องน้ำ ส่วนอีกคนก็ลากกันออกไปจากผับละ
.
"ทำหน้าเบื่อเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า หรือพวกสาวที่หามาไม่ถูกใจ" ชายหนุ่มเจ้าของคลับผู้มีนามว่าสิงหาหรือว่าสิงห์ เอ่ยพราวหัวเราะในลำคอเบาๆ เพราะเหมือนว่าจะเป็นครั้งแรกในรอบปีเลยก็ว่าได้เมื่อเห็นสีหน้าเพื่อนชายคนสนิทนั้นนั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับและเบื่อผู้หญิงที่หามาให้และคอยบริการลูบไล้ปลุกปั้นอารมณ์อยู่แต่กลับไม่สนใจ
"กลับแล้ว เจอกันพรุ่งนี้" เขาไม่มีกระจิตกระใจจะจะคิดอะไรแล้วนอกจากผู้หญิงขี้วีนคนนั้นที่คอยปั่นป่วนความคิดเขาทุกๆ ครั้งแม้ไม่อยากนึกถึงกลับเอาแต่คิดถึงความอวดดีของเธอ
.
ร่างเล็กกำลังร่อนเอวบางบนร่างกายกำยำอย่างรัญจวนเสียวซ่านสวาทอย่างถึงที่สุด
ปึก! ปึก! ปึก!
"อื้อ อ๊า เสียวชะมัด อร๊อย" ริมฝีปากอวบอิ่มเปล่งเสียงครางกระเส่าแล้วโน้มตัวไปคลอเคลียผู้ชายที่เธอลากมากินอย่างมีอารมณ์
เช้าวันต่อมา
"แล้วเจอกันใหม่นะครับ จุ๊บ" ชายหนุ่มตรงหน้าที่มีนามว่าภูผาเอ่ยประชิดริมฝีปากอวบอิ่มแล้วคลี่ยิ้มออกมาเพราะเขานั้นกำลังถูกใจร่างเล็กที่นอนงัวเงียอยู่ด้วยความเพลียเพราะเขาและเธอเพิ่งผ่านคืนเร่าร้อนมาด้วยกันสดๆ ร้อนๆ
"อื้อ ค่า" เธอตอบอย่างไม่คิดอะไรเพราะเอาแต่นอนเพราะเธอนั้นเหนื่อยมากถึงมากที่สุด!
แกร๊ก!
ทว่าตอนที่เปิดประตูห้องออกมากลับชะงักเพราะมีผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาแต่งตัวภูมิฐานดูมีฐานะยืนรอหน้าห้องเหมือนกำลังจะเคาะประตู
"เอ่อ ใช่ห้องคนที่ชื่อคริสติน่ามั้ยครับ?" ชายหนุ่มเอ่ยถามเพราะคิดว่าตัวเองนั้นมาผิดห้องเพราะคนที่เปิดประตูเข้ามานั้นเป็นผู้ชาย
"คุณคือ?" ภูผาเอ่ยถามเมื่อเห็นว่ามีผู้ชายมายืนรอผู้หญิงที่เขาสนใจจนอดที่จะถามออกมาไม่ได้
"มีอะไรค๊า~" ร่างเล็กเดินออกมาจากห้องนอนด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียเมื่อได้ยินเหมือนมีเสียงคนกำลังคุยกับอยู่หน้าท้องเธอจนต้องจำใจลุกขึ้นมาดู
"นี่นายอีกแล้วหรอ?!" เธอมองหน้าเขาอย่างไม่ชอบใจ
"คุณกลับไปก่อนเถอะค่ะ เราค่อยเจอกัน" เธอเอ่ยยิ้มๆ จะว่าไปเธอก็เริ่มสนใจในตัวผู้ชายคนนี้ไม่น้อย น่าจะคุยกันง่ายอยู่แหละ
"ครับ"
หลังจากเขากลับไปเธอก็ยืนคุยกับเขาหน้าห้องเพราะไม่อยากให้เชื้อปากปีจอนั้นเขามาในห้องเธอ ทว่าเขากลับเอ่ยคำปากปีจอออกมาก่อน!
"นี่ ถามจริงเหอะ ขายตัวป่ะ แรดเก่งเหลือเกินแม่คุณ ถ้าไม่ใช่ลูกคุณหนูนี่คิดว่ารับงานแล้วนะ"
"ปากเสีย! เดี๋ยวแม่ตบปากแตก อย่างฉันเนี่ยเขาไม่ได้เรียกว่าแรดจ้ะ เขาเรียกว่าหาความสุขให้ตัวเองย่ะ! เงินน่ะมีแล้วขาดแค่ควxจบนะ?"
"เหอะ หยาบคาย พูดแต่ละคำนึกว่า..."
"ก็ยังดีกว่ากินหมาแทนข้าวเป็นชีวิตจิตใจอย่างนายก็แล้วกัน ไอ้ปากปีจอ!" ร่างเล็กเอ่ยออกมาอย่างวีนๆ แล้วเดินออกไปอย่างไม่พอใจเพราะเจอหน้าผู้ชายคนนี้ทีไรอารมณ์เสียตลอดเลย!
- Writer
