ตอนที่ 4 พี่รหัสที่ไม่ใช่สายรหัส

1866 Words

หลังจากกิจกรรมรับน้องที่คณะเสร็จสิ้น ต่อไปก็เป็นการไปรับน้องนอกสถานที่ ซึ่งสถานที่ที่จะไปรับน้องของแต่ละคณะก็จะแตกต่างกันออกไป นับดาวนั่งเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าตัวเอง เตรียมตัวสำหรับการเดินทางในวันพรุ่งนี้ เสียงเคาะประตูดังขึ้น เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นน้ำหอมกำลังก้าวเข้ามาในห้อง “นับ คหกรรมไปที่ไหนเหรอ” น้ำหอมถามขึ้นด้วยความอยากรู้ พร้อมกับหย่อนตัวลงนั่งข้าง ๆ เพื่อน “ของเราไปล่องแก่ง ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ เท่าไหร่ แต่ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องนั่งรถนาน ๆ” นับดาวตอบพลาง พับเสื้อผ้าลงกระเป่าไปพลาง นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่จะได้ไปล่องแก่ง ทำให้รู้สึกตื่นเต้นอยู่มากพอสมควร “น้ำ แล้วของแกไปที่ไหน แล้วนี่ไม่เก็บเสื้อผ้าหรือไง” พรุ่งนี้น้ำหอมก็จะต้องไปรับน้องนอกสถานที่ด้วยเหมือนกัน ว่าแต่ทำไมถึงมานั่งเล่นอยู่ที่นี่ ไม่เก็บเสื้อผ้า “ของเราไปเกาะสมุย เสื้อผ้าเก็บเสร็จหมดแล้ว เพราะพี่น่านกับพี่เหนือซื้อใหม่ให้หมดเลย” “โอ้โห ขนาดไม่เป็นอะไรกันยังเปย์ขนาดนี้” นับดาวพูดหยอกเพื่อน เพราะรู้ดีว่าเป้าหมายของน้ำหอมคือหนึ่งในสองคนนี้ แล้วดูท่า ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดี “แน่นอน น้ำซะอย่าง ว่าแต่ นับอยากได้ผู้ชายหล่อ ๆ รวย ๆ สักคนไหม น้ำแนะนำให้ได้นะ พี่หมอกที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่น่านพี่เหนือ ยังโสดอยู่นะ เราแอบถามมาแล้ว” แค่ได้ยินชื่อคนที่เพื่อนบอกจะแนะนำให้ ก็ทำเอานับดาวขนลุกซู่ขึ้นมาเสียอย่างนั้น เรื่องที่มีความสัมพันธ์กับม่านหมอก เธอยังไม่ได้เล่าให้น้ำหอมฟัง หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น ตอนเช้าที่เธอกลับมาถึงห้อง ก็บอกกับเพื่อนไปเพียงว่าต้องอยู่ดูแลลูกค้าโซนวีไอพี “ไม่เอาหรอกน้ำ เรายังไม่อยากมีแฟน ไม่อยากยุ่งกับใครให้วุ่นวาย” “ก็ตามใจ งั้นเราไปละ นับเก็บของต่อเถอะ” น้ำหอมเดินออกจากห้องไปแล้ว นับดาวก็ได้แต่ถอนหายใจออกมายาว ๆ เธอรู้สึกได้ว่า ชีวิตนับจากนี้คงจะหาความสงบสุขไม่เจอแน่ ๆ เพราะดูท่าแล้ว ผู้ชายคนนั้นคงจะวนเวียนเข้ามาในชีวิตของเธอไม่จบไม่สิ้น ///// เช้าวันต่อมา หน้าคณะคหกรรมศาสตร์ นักศึกษาของคณะฯ กำลังขนสิ่งของขึ้นรถบัสเพื่อไปยังสถานที่ล่องแก่งตามที่ได้เตรียมการเอาไว้ โดยรถแต่ละคันก็จะมีทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องนั่งรวมกัน นับดาวขึ้นไปบนรถ เลือกที่นั่งริมหน้าต่าง ครู่เดียวเทียนไขก็ตามขึ้นมานั่งลงข้าง ๆ “เทียนเคยไปล่องแก่งที่นี่หรือเปล่า มันสนุกไหม” นับดาวถามขึ้นด้วยความอยากรู้ เพราะว่าเธอไม่เคยไป “เทียนก็ไม่รู้เหมือนกันนับ เทียนเองก็ไม่เคยไป” เทียนไขตอบกลับมาพร้อมกับส่งยิ้มแห้ง ๆ มาให้ จะว่าไปผู้หญิงเรียบร้อยอย่างเทียนไขก็คงจะไม่เคยเล่นอะไรแบบนี้จริง ๆ แต่ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้น แขกไม่ได้รับเชิญก็ปรากฏตัวขึ้น “เทียน พี่ขอนั่งตรงนี้ได้หรือเปล่า เทียนย้ายไปนั่งกับเมฆได้ไหม” เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียง ทำให้นับดาวแทบจะหยุดหายใจ เพราะคน ๆ นั้นก็คือม่านหมอก ผู้ชายที่เธอพยายามหนีเขาสุดชีวิต “พี่ขอนั่งกับเพื่อนเทียนนะ” หลังจากที่คุยกับเทียนไขครู่เดียว ม่านหมอกก็พูดขึ้นอีกครั้ง และเทียนไขก็ไม่ปฏิเสธ เธอยอมลุกขึ้นและสละที่นั่งให้กับผู้ชายตัวโตหน้ามึนคนนี้แต่โดยดี “นี่นาย นายจะบ้าหรือเปล่า นี่มันคณะคหกรรมฯ นะ ไม่ใช่วิศวฯ ขึ้นมาทำไม” นับดาวเอ่ยถามคนที่เพิ่งนั่งลงข้าง ๆ เธอทันที และจากการกระทำของเขา ม่านหมอกก็ไม่ได้ดูเหมือนคนที่กำลังแอบปะปนมากับคณะฯ ของเธอแม้แต่น้อย เพราะเขาสวมเสื้อช็อปสีเลือดหมูที่เป็นสีของคณะวิศวฯ อย่างเด่นชัด “ทำไมจะมาไม่ได้ ก็มาดูแลน้องรหัสไง” “น้องรหัสอะไรของนาย เราอยู่คนละคณะฯ กัน” นับดาวยังคงเถียงต่อไม่ลดละในระดับเสียงที่พอได้ยินกันแค่สองคน และดูเหมือนว่า การกระทำของม่านหมอกจะไม่มีใครกล้าพูดอะไรทั้งนั้น “ไม่อยากเป็นน้องรหัสเหรอ หรือว่าอยากเป็นเมีย ถ้าเป็นอย่างหลังนี่ฉันยินดีมากเลยนะ พร้อมตลอดด้วย” คำพูดของเขาทำเอาเธออยากจะฟาดฝ่ามือลงไปที่กลางกระบาลสักสองสามที ถ้าไม่ติดว่ากลัวจะโดนเขาฆ่าตายเสียก่อน “ไอ้คนโรคจิต” “อย่าว่าผัวตัวเองแบบนั้นสิ” ดวงตากลมได้แต่ถลึงใส่อีกฝ่ายอย่างต้องการกินเลือดกินเนื้อ ผู้ชายหน้ามึนคนนี้ ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งยุ แถมดูท่าจะมั่นใจในตัวเองเต็มร้อยอีกต่างหา “นายไม่ใช่ผัวฉัน” นับดาวกัดฟันพูดออกไป แล้วก็หันหน้าไปมองนอกหน้าต่างแทน “เอากันแล้วไม่เรียกผัว แล้วอยากเรียกว่าอะไร จะเรียกพี่หมอก เรียกที่รัก เรียกตัวเอง ก็ได้นะ ฉันไม่เกี่ยงอยู่แล้ว” นับดาวได้แต่ถอนหายใจแรง ๆ ติดกันหลายครั้ง ยิ่งหนีเท่าไหร่ ผู้ชายคนนี้ก็ยิ่งไล่ตามหนักขึ้น “เอากันแค่ครั้งเดียวเรียกผัวไม่ได้หรอกนะ” ใบหน้าสวยระบายยิ้มอย่างผู้ชนะ เมื่อคำที่พูดออกไปทำให้อีกฝ่ายหน้าสลดลงได้ แต่ดูเหมือนมันจะแค่แป๊บเดียวเท่านั้น “ใครบอกเธอว่าครั้งเดียว ต้องให้ฉันเล่ารายละเอียดให้ฟังหรือเปล่าว่าเราเอากันไปกี่รอบ แล้วท่าไหนบ้าง ฮึ” ใบหน้าหล่อเหลาของเขาโน้มมาใกล้ จนจมูกคมแทบจะสัมผัสกับพวงแก้มของเธอ ความรู้สึกแปลกประหลาดแล่นอยู่ในร่างกาย แก้มสาวเห่อแดงจนรู้สึกได้ถึงความร้อนบนผิวหนัง หัวใจที่อยู่ใต้อกด้านซ้ายเต้นแรงขึ้นอัตโนมัติ ยิ่งใกล้เท่าไหร่ ผู้ชายคนนี้ก็ยิ่งดูหล่อมากเท่านั้น แถมมีกลิ่นน้ำหอมที่ชวนให้หลงใหลอีกต่างหาก “เขยิบออกไปเลยนะ เดี๋ยวใครเห็นจะคิดว่าฉันเป็นอะไรกับนาย” “ก็แสดงว่าพวกนั้นเข้าใจถูกแล้วไง” ม่านหมอกพูดออกมาเพียงแค่นั้น แต่ก็ยอมเขยิบตัวออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างชอบใจ เมื่อจนใจที่จะเถียงต่อ นับดาวจึงยอมให้เขานั่งอยู่ข้าง ๆ อยู่แบบนี้ โดยที่ไม่พูดอะไร เพราะไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด เดี๋ยวจะพาลทำให้อารมณ์เสียยิ่งกว่าเดิม ///// รถบัสเคลื่อนตัวออกจากมหาวิทยาลัย มุ่งตรงไปยังสถานที่ล่องแก่งชื่อดังที่ไม่ห่างจากกรุงเทพมหานครเท่าไหร่นัก นักศึกษาบางส่วนร้องเล่นกันอยู่บนรถ บางส่วนก็นอนหลับเอาแรงเพื่อที่จะใช้ในการรับน้อง “นี่นาย จะนอนก็นอนให้มันดี ๆ จะเอาหัวมาหนุนไหล่ฉันทำไม รู้หรือเปล่าว่ามันหนัก” นับดาวพูดกับม่านหมอกที่เอนศีรษะของตัวเองพิงไว้กับลาดไหล่เล็กของอีกฝ่าย “นี่แค่หัวเอง คืนนั้นเธอคร่อมฉันทั้งตัว ฉันยังไม่บ่นสักคำเลย” เป็นอีกครั้งที่นับดาวต้องถอนหายใจออกมาแรง ๆ เมื่อได้ยินคำพูดจากเขา ไม่ว่าจะพูดเรื่องอะไร ผู้ชายคนนี้ก็โยงเข้าเรื่องคืนนั้นได้ตลอด “เลิกพูดเรื่องคืนนั้นสักทีจะได้ไหม มันเป็นแค่อุบัติเหตุ ฉันไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลยนะ” เธอลองเอ่ยขอร้องเขาดี ๆ เผื่อว่าม่านหมอกจะเลิกตามเธอสักที “มันไม่ใช่อุบัติเหตุ เพราะฉันตั้งใจ ถึงคืนนั้นเธอไม่ได้โดนไอ้พวกลูกค้าเลวพวกนั้นวางยาปลุกเซ็กซ์ ฉันก็ต้องหาทางเอาเธอจนได้อยู่ดี” ตอนนี้เองที่นับดาวรู้ว่า เหตุการณ์ความสัมพันธ์กับเขาที่เกิดขึ้นนั้น เป็นเพราะว่าเธอโดนวางยา “นะ นี่นายฉวยโอกาสตอนที่ฉันไม่รู้ตัวปล้ำฉันเหรอ ไอ้คนบ้ากาม” ม่านหมอกยกศีรษะตัวเองออกจากไหล่มนทันทีที่ได้ยินประโยคล่าสุด “ถ้าไม่ใช่ฉัน หรือว่าเธออยากจะมีผัวพร้อมกันสามคน” ระหว่างเธอและเขาบรรยากาศเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง นับดาวได้แต่มองออกไปนอกหน้าต่างรถ ส่วนคนที่นั่งข้าง ๆ ก็เอาแต่มองเธอแทบไม่ละสายตา จนรถบัสมาจอดที่ปั๊มน้ำมันให้นักศึกษาได้ซื้อของกินและเข้าห้องน้ำ “นี่นาย จะเดินตามฉันมาทำไมไม่ทราบ” สองขาเรียวที่กำลังก้าวเดินหยุดชะงักทันที พร้อมกับหันกลับมาถามคนที่เดินตามจนตัวแทบจะติดกัน “เป็นห่วง เกิดโดนฉุดไปจะทำยังไง ดูกางเกงที่ใส่ดิสั้นขนาดนั้น” ไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่ที่นับดาวต้องถอนหายใจใส่ผู้ชายคนนี้ แล้วกางเกงที่เธอใส่มันยาวระดับห้าส่วน ไม่ได้สั้นเสมอหูเสียหน่อย “ฉันจะไปห้องน้ำ ไม่ต้องเดินตามมา” นับดาวพูดขึ้นแล้วหันกลับหลังเดินไปยังห้องน้ำต่อ “ฉันก็จะไปห้องน้ำเหมือนกัน ไปทางเดียวกันได้” ขายาว ๆ ของเขาก้าวมาเดินเคียงข้าง พร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดี “คนบ้าอะไรหน้าด้าน หน้าทน” “ก็คนที่เป็นผัวเธอยังไงล่ะจ๊ะ” ดวงตากลมโตกรอกมองบนเป็นรอบที่พัน ยิ่งด่ายิ่งว่า เขาก็ยิ่งเอาตัวเองมาอยู่ใกล้เธอมากขึ้น แล้วตอนนี้ สายตาไม่รู้กี่สิบคู่ของนักศึกษาคณะคหกรรมฯ ต่างก็มองมายังเธอ แล้วก็เริ่มส่งเสียงซุบซิบ แม้จะไม่ตั้งใจฟัง แต่ก็ได้ยินผ่านเข้ามาในหูอยู่ดี ม่านหมอกหยุดชะงักฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินอยู่ นัยน์ตาคมสีน้ำตาลกวาดมองไปยังนักศึกษาทุกคนที่อยู่ในบริเวณนี้อย่างไม่เป็นมิตร “ถ้าไม่อยากตายก็หุบปากเน่า ๆ ที่นินทาคนอื่นซะ” เพียงคำพูดประโยคเดียวก็ทำเอาบทสนทนาเม้าท์มอยต่าง ๆ หยุดลงทันที ราวกับไม่มีเรื่องพวกนี้เกิดขึ้นมาก่อน “ไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวฉันรอตรงนี้” “ก็ได้” ก็ไม่อยากจะเชื่อฟังเขานักหรอก แต่การที่ม่านหมอกทำให้คนที่กำลังซุบซิบนินทาเธออยู่เงียบลงได้ด้วยเพียงประโยคเดียว มันก็น่าทึ่งไม่น้อย และมันก็ทำให้หัวใจดวงเล็ก ๆ เต้นแรงผิดปกติอีกแล้ว //////////////////////////////////////////// อย่าหาเรื่องนินทาน้องนับนะ อีพี่มันเอาจริง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more