บทที่ 7
541 Words
ในห้องนอนของเขา ห้องนอนส่วนตัวที่เขาเคยอยู่คนเดียวก่อนที่จะแต่งงานเข้าไปอยู่ในบ้านเธอ คืนนี้ต้องนอนค้างที่นี่สองต่อสอง จอมใจมองไปยังประตูห้องน้ำที่ปิดแนบสนิทและมีเขาอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ ส่วนเธอยังอยู่ในชุดเดิมยังไม่ได้อาบน้ำ เพราะไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามา และไม่คิดว่าจะได้นอนค้างที่บ้านของสามี
ห้องนอนสีอึมครึมไม่ได้สดใสเหมือนห้องนอนผู้หญิง ห้องนอนใหญ่ตกแต่งด้วยโทนสีดำและสีเทา เธอมองไปรอบๆ ห้องแล้วก็นั่งตัวเกร็งเมื่อเสียงน้ำในห้องน้ำหยุดไหลพร้อมกับประตูห้องน้ำที่เปิดกว้างออกพร้อมกับคนที่อยู่ข้างในเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กคล้องคออยู่ และเขาใส่เพียงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวบางตัวเดียวติดตัวออกมา
“ทะ...ทำไมพี่แทคไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยคะ” เธอถามเขาเสียงสั่นพร้อมกับมองไปทางอื่น
“เวลานอนใครเขาใส่เสื้อผ้ากันหลายตัวกัน เธอก็ไปอาบน้ำได้แล้ว” เขาตอบพร้อมเดินสะบัดผมที่เปียกไปหน้าโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อเสียบปลั๊กไดร์เป่าผมที่ตั้งวางบนโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อเป่าผมตัวเองให้แห้ง
ชูว์!
เสียงไดร์เป่าผมทำงานและเขาก็หันไปมองคนที่นั่งบนเตียงยังคงนั่งนิ่งไม่ยอมขยับตัวไปไหนจึงเอ่ยสั่งอีกครั้ง
“นั่งบื้อทำไมอยู่อีก บอกให้อาบน้ำทำไมยังไม่ไป”
“คือจอมไม่มีชุดมาด้วยค่ะ ไม่มีชุดจะเปลี่ยน” เธอบอกตอบเขาถึงเหตุผลที่นั่งบื้อให้เขาต่อว่าอยู่บนเตียง
หึ!
ชูว์!
“ให้ยืมเสื้อเชิ้ตใส่นอนตัวนึง กางเกงบ็อกเซอร์ด้วย ไปค้นเอาในตู้” เขาบอกแค่นั้นแล้วหันมาสนใจเป่าผมตัวเองต่อให้แห้ง แล้วจอมใจก็ทำตามที่เขาบอกทันที เธอลุกเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อเลือกเสื้อหนึ่งตัวใส่นอนกับกางเกงบ็อกเซอร์ของเขาหนึ่งตัว ดีที่เป็นเอวยางยืดเลยใส่ได้
“ขอบคุณนะคะพี่แทค”
“อือ...ผ้าเช็ดตัวในห้องน้ำนั่นแหละ มีผืนใหม่อยู่”
พรรธน์ยศครางรับคำขอบคุณพร้อมบอกเธอแล้วหันมาดูตัวเองในกระจกต่อ ส่วนคนตัวเล็กก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ ทันทีที่เสียงประตูห้องน้ำปิดแนบสนิท พรรธน์ยศก็ปิดไดร์เป่าผมเมื่อผมเริ่มแห้งแล้ว จึงโยนผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่คล้องคอไปพาดที่เก้าอี้นั่งที่ตั้งอยู่ข้างๆ แล้วถอดปลั๊กไดร์เป่าผมออกเดินไปยังเตียงแล้วเปิดลิ้นชักโต๊ะข้างหัวเตียงนำหนังสือหุ้นออกมาอ่าน เพราะยังไม่รู้สึกง่วง จริงๆ แล้วเขาเองก็ไม่รู้เป็นอะไร ใจมันสั่นเต้นแรงผิดปกติตั้งแต่ได้เข้ามาอยู่ในห้องสองต่อสองกับภรรยาตัวเล็กแล้ว เขาบอกว่าหล่อนไม่สวย น่าเบื่อ แต่จริงๆ แล้วจอมใจเป็นคนสวยคนหนึ่งเลยแหละ แต่เขาไม่อยากยอมรับว่าเธอสวยจึงต่อว่าใส่เธอไปแบบนั้นเมื่อตอนกลางวัน
- Writer
