ตอนที่ 8.
996 Words
“คุณทัศ คุณทัศ ฉันจะตายไหม โอ๊ย อ๊ะ”
วรรณรวีกลัวว่าเธอจะขาดใจตายเหลือเกิน เมื่อร่างกายของเธอรุ่มร้อนซ่านเสียว บิดเกรียว ปั่นมวนในท้อง ทั้งเจ็บทั้งเสียวมันถาโถมเข้ามาจนแยกไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร ความร้อนผ่าวแกร่งกร้าวที่กำลังเคลื่อนเข้าออกในกายสาว ราวกับกระบอกสูบเครื่องยนต์ นำพาความเจ็บปนเสียวเข้ามาไม่หยุดหย่อน เธอเกร็งตัวบีบรัดสิ่งนั้น ขยับสะโพกเข้ารองรับมันราวกับหิวโหย ส้นเท้ากดจิกลงบนสะโพกสอบของเขาคล้ายกำหนดจังหวะให้เขาเคลื่อนตัวตามความต้องการของเธอ วรรณรวีแอ่นอกอวบให้ ปลายลิ้นร้อนตวัดไล้เลียอย่างสมยอม เสียงครางน่าเกลียดที่ชาตินี้ไม่เคยคิดว่าจะออกเสียงเป็นดังออกมาไม่ขาดระยะ หญิงสาวหอบหายใจสูดลมเข้าปอดแรงๆ เมื่อความรู้สึกบางอย่างกำลังบิดเขม็งเกรียว แล้วระเบิดพร่างออกมา พร้อมกับการกระแทกกายเข้าหาเธอแรงๆ สุดตัวของเขาอีกสามสี่หน ตัวตนใหญ่โตชำแรกบดเบียดเข้าลึกสุดลำก่อนจะดิ่งจมพุ่งธาราร้อนออกมาภายในกายสาวจนหมดทุกหยาดหยด เขาเกร็งตัวกอดรัดเธอไว้แน่น
“สุดยอดมาก มันเยี่ยมจริง ว่าไหม ฮึ”
เขาหอบหายใจแรงกับอกอวบ เงยหน้าขึ้นยิ้มให้เธอ แต่ต้องนิ่วหน้าเมื่อเธอเมินหน้าหนี
“ทุเรศ เยี่ยมบ้าอะไร เจ็บจะตาย”
วรรณรวีเม้มปากแน่นไม่ยอมมองหน้าเขา ใครจะยอมรับว่ามันดี มันเยี่ยมยอดให้อับอายขายขี้หน้ากันเล่า เขาคงหัวเราะเยาะได้ใจ ที่ทำให้เธอเสียหน้า แค่เสียตัวมันไม่น่าอายเท่ายอมรับว่าสิ่งที่เขาทำมันรู้สึกประหลาดล้ำ
เธอเกลียดเขาแต่ชอบให้เขาทำแบบนี้ หญิงสาวเกร็งตัวบีบรัดสิ่งที่ยังซุกคาในกายสาวอย่างลืมตัว ก่อนจะสะดุ้งเมื่อสิ่งนั้นเริ่มขยายตัวจนคับแน่นอีกหน ราวกับมันมีชีวิตเพียงแค่เกร็งกล้ามเนื้อรัดมันแรงๆ
“อุ๊ย !”
“เธอโกหก น้องสาวเธอมันสารภาพหมดแล้วว่าชอบน้องชายฉันแค่ไหน เอาอีกรอบได้ไหมยังแข็งอยู่เลย”
เขาขยับตัวไปมาเสียดสีตัวตนกับซอกร้อนของเธอ อยากได้ อยากเอา อยากแล้ว อยากอีก...
“ปล่อย ปล่อยฉันก่อนได้ไหม ฉันเจ็บข้อมือ”
เธอหันหน้าไปมองข้อมือแดงก่ำ สูดปากเมื่อขยับแล้วเจ็บจากการถูกรัดไว้
“ขอโทษๆ เอาเพลินไปหน่อย ไม่ทันดู มาฉันแกะให้”
เขารีบแกะเศษผ้าออก ปล่อยเธอเป็นอิสระจากพันธนาการ แต่ไม่ยอมถอดถอนกายแกร่งออกจากร่างสาว อุ้มกระเตงเธอเดินกลับขึ้นไปบนห้อง ทุกย่างก้าวขึ้นบันไดส่งแรงกระแทกเข้าหาร่างงามที่กอดคอเขาแน่นเพราะกลัวตก สร้างความเสียวในรูปแบบใหม่จนหญิงสาวเม้มปากแน่น ซุกหน้ากับซอกคอเขากลั้นเสียงร้อง น่าอายไม่ให้เขาได้ยิน แต่อีกฝ่ายเหมือนจะรู้ เขาหัวเราะในคอหึหึ เร่งก้าวเท้าให้ถี่กระชั้นขึ้นจนเธอยั้งตัวเองไม่ไหวหลุดปากส่งเสียงร้องออกมา
“อ๊ะ มันจุกนะ อุ๊ยเอาออกก่อนได้ไหม ฉันไม่ไหวนะ” เธอร้อง
“เอาออกทำไม เสียวดีออก ฉันชอบนะมันได้อารมณ์อีกแบบ ท่านี้เรียกลิงอุ้มแตง แต่แตงอย่างเธอมันตอดฉันแรงไปหน่อยนะ ของเปิดกล่องใหม่มันดีแบบนี้นี่เอง คุ้มกับเงินสิบล้านหน่อย” เขาหัวเราะชอบใจ
“คุณมันบ้า พอใจหรือยังได้ฉันสมใจแล้วนี่” เธอจิกเล็บข่วนหน้าอกเขาแรงๆ
“ยังออกฤทธิ์ได้อีกนะ อึดดีนี่ ขนาดเพิ่งถูกฉันเอาแท้ๆ ยังมีแรงมาดื้ออีก”
เขาหยุดเดินเมื่อก้าวพ้นบันไดขั้นสุดท้าย แล้วหมุนกายดันร่างงามให้เอาหลังไปชนประตูห้องนอน แต่ไม่ยอมเปิดมันเข้าไป ยิ้มหยันเมื่อเห็นแววตาแตกตื่นของเธอ
“คุณจะทำอะไรอีก อ๊ะ”
เขาตอบคำถามเธอด้วยการห่มสะโพกตอกอัดกายแกร่งเข้าหาความฉ่ำร้อนที่โอบรัดเขาอยู่ โยกคลึงหมุนวนเป็นวงกลม บดเบียดเข้าไปสัมผัสเธอจนหมดตัวตนอย่างล้ำลึก จนหญิงสาวอ้าปากร้องครางอย่างเสียวสยิว
“ปากเก่งแบบนี้ต้องเอาให้หนัก เอาจนคลานลุกไม่ขึ้นเลยดีไหม” เขากระแทกกายเข้าหาแรงๆ
“โอ๊ย อย่านะ ฉันเจ็บอยู่นะ”
“เจ็บแล้วไง ฉันอยากเอาเธออีก ก็จะเอา เธอห้ามบ่น ห้ามโวยวาย มีหน้าที่ตอบสนองฉันก็พอ” เขาบอกอย่างคนเห็นแก่ตัว
ร่างหนาถอนกายออกห่างแล้วปล่อยเธอลง ถอนกายออกหลอกให้เธอดีใจนึกว่าเขาจะปล่อย แต่พอเท้าแตะพื้นก็ จับตัวเธอหมุนให้หันหน้าไปทางกำแพง สอดมือใต้เอว ยกสะโพกเธอให้ลอยขึ้น แล้วสอดเสียบลำกายเข้าไปที่เดิม ก่อนจะตอกอัดเข้าหาจากทางด้านหลัง มือหนากอบกุมทรวงอวบที่ใหญ่ล้นไว้เต็มกำมือ
“คุณมันสารเลว อ๊ะ ไอ้คนหื่นกาม”
วรรณรวีก่นด่าเขา มือน้อยดันกำแพงไว้ไม่ให้หน้าไปชน เขายิ่งกระแทกกายเข้าหาแรงขึ้น เหมือนจะตอบโต้คำด่าทอนั้น
“ก็เธอสวยไปทั้งเนื้อทั้งตัวแบบนี้ แถมยังเอามันส์แบบนี้ อ่าซ์ ใครจะอดใจได้” เขาห่มสะโพกหนักหน่วงดุดันขึ้น
“โอ๊ย ไอ้คนมักมาก”
“มักมากดีกว่ามักน้อย เพราะยิ่งเอามากยิ่งได้เยอะ หึหึ”
เขายื่นหน้ามากระซิบข้างหู ก่อนจะงับใบหูของเธอเล่น หญิงสาวยันหน้าเขาออกห่างเลยถูกเขาดึงมาจูบจนหัวหมุน ขณะโยกคลึงบดอัดเป็นจังหวะต่อเนื่อง จนถึงจุดปลดปล่อย
- Writer
