NİSAN’DAN…
O kadar bunalmıştım ki Akın’ın beni göğsüne yatırıp saçlarımı tembel tembel okşaması huzurlu hissettiriyordu. Kaçmıyor, saklanmıyordu. Aksine bütün kartlarını açık oynuyordu. Bunların yaşanıyor olmasına hala çok şaşırsam da bu yeni Akın’a gardımın düşmesinden de endişe duymuyordum.
“Seni gebertirim defol git buradan. Elimden bir kaza çıkmadan siktir git” bağrıltı ile yerimden fırladım. Ferhat abim avazı çıktığı kadar bağırıyordu.
“Neler oluyor?” dedim hızla yataktan kalkıp.
“Ferhat sanki?”
Başımı salladım.
“Bana bak beni katil etmeden hangi çukurdan geldinse oraya dön” Buda Serhat abimdi. Akında ayaklandı.
“Sen dur zaten ortalık yangın yeri burada olduğunu anlarlarsa daha da çıkılmaz olur ben bir bakayım.”
Tamam güzelim ben camdan iner bahçeden dolanırım. Git sen” dedi h
