NİSAN’DAN…
“Hem sen geldiğine göre bende rahat rahat ölebilirim”
Bir çocuğun ağzından duyabileceğiniz en ağır sözlerden biri sanırım bu. İliklerime kadar titretti beni çünkü. Öyle vakur ki. Onlarca kez kırılan kemiklerinin ona hazırladığı sonu çoktan kabullenmiş. Bilir kişiler yakını ölen kişilerin ilk şoku atlattıktan sonra ölümü kabul etme süresinin 40 gün olduğunu izah ederler. Hatta bunun için şöyle bir mesel anlatılır.
Derlermiş ki; “insan sevdiği birini kaybettiğinde yüreğinde 40 mum yanarmış. Her geçen gün bir mum sönermiş. 40. gün ise tek bir mum kalırmış ve o mumum ateşi sonsuza dek yanarmış”.
Ya insan kendi ölümünü ne kadar sürede kabullenir?
Bir Psikolog olarak olaylara en mantıklı yanı ile bakmaya çalışırım. Olası bir gerçeklikte en saçma durum öyle deme bir tedavisi vardı
