EP 8 เนื้อคู่~♥
1186 Words
=_=^ ฉันฉีกกระดาษจากสมุดหลายแผ่นออกมาขยำเป็นก้อนใหญ่ โดยไม่คิดจะเขียนอะไรตอบไป แต่ขอสบถสาบานว่าจะขว้างใส่หัวไอ้คนฉลาดล้ำโลกนั่นจนทะลุให้ได้!!
และด้วยความที่คบกันมาจนรู้จิตรู้ใจ คริสโซก็ยักคิ้วข้างหนึ่งด้วยสีหน้าแบบกวน teen สุโค่ย -_- แล้วขยับเก้าอี้ถอยหลังไปนั่งให้ห่างจากการโดนลูกหลงในทันที อิอิ คราวที่แล้วโดนไปหลายลูกเลยเข็ดอ่ะดิ๊ เอาล่ะ! ปฏิบัติการปั้นกระดาษขว้างหัวหมาบ้าจะเริ่มขึ้น ณ บัดนี้ ย้าก!!!
“ทำอะไรกันน่ะ?”
ค้าง... ทั้งฉัน ทั้งคิว...
ค้าง!!
ฉันยืนตัวแข็งในท่าเอาเท้าข้างหนึ่งวางบนเก้าอี้ ยกก้อนกระดาษค้างอยู่บนหัวแบบเตรียมตัวขว้างไอ้หน้าสุนัข ส่วนคิวก็กำลังขยำกระดาษของตัวเอง กระโดดไปหลบหลังโต๊ะ เตรียมโต้กลับ แต่สงครามยังไม่ทันสตาร์ท...พวกฉันก็อาจต้องดับดิ้นสิ้นชีวี
อาจารย์เคจะกลับเข้ามาตอนนี้พอดีทำไมคะ TOT
คริสโซเลื่อนเก้าอี้กลับมานั่งที่เก่า กระแอมไอเบาๆ ก่อนยกมือขึ้นจนสุดแขน แล้วลุกยืน หน้าขรึม
“สองคนนี้กำลังโยนโพยให้กันครับอาจารย์”
“ไอ้สตอเบอแหล!!”
ฉันกับคิวตะโกนออกมาพร้อมกัน และโยนก้อนกระดาษในมือใส่หัวคริสโซพร้อมกันได้อีก เอาตัวรอดคนเดียวเลยนะมิสเตอร์คริสโตเฟอร์! กลัวว่าตัวเองที่เลื่อนเก้าอี้ออกไปไกลจะติดร่างแหใช่มะ? แล้วไอ้ก้อนกระดาษอันใหญ่แบบขว้างหัวควายร้องเอ๋งเนี่ยนะ จะเป็นโพย?
ถึงฉันจะฉลาดน้อยแต่ฉันไม่เคยจดโพยอันเท่าบ้านแบบนี้ย่ะ!
คริสโซยกมือขึ้นอีกครั้ง
“ทิพย์สุคนธ์เอากระดาษคำตอบของผมไปลอกด้วยครับอาจารย์ (อันนี้เรื่องจริง) หลังจากที่กันดิศทำร้ายร่างกายผมเพื่อบีบบังคับเอาไปลอกก่อน แล้วเอามาวางคืนที่โต๊ะผมแล้ว (แต่นี่โกหก) นี่ผมยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองเลย ว่าถ้าบอกเรื่องนี้กับอาจารย์ไปจะถูกทำร้ายทีหลังรึเปล่า T_T”
-_-^ ซ่า~!!
“...”
“หึ...” คริสโซส่งเสียงในคอ พร้อมกับยกกำปั้นขึ้นชิดปาก ตัวสั่น -_-^ นี่นายตั้งใจใช่มะ?
“ก๊าก ปีศาจน้ำอัดลม!”
“แกหุบปากเลยนะหมาคิว!”
“...เธอว่าไงนะ ยัยตัวเตี้ย!”
พระเจ้า! ชาติก่อนฉันเคยเกิดเป็นวัวกระทิงไล่ขวิดไอ้หมาคิวตายรึไงวะ ชาตินี้มันถึงตามมาแก้แค้น ไล่ขวิดฉันได้ทุกวี่ทุกวันแบบนี้อ่ะ โฮๆๆ ไอ้คุณคริสโตเฟอร์นั่นอีก! เด็กลูกครึ่งในประเทศนี้คนไหนจะเป็นสตอฯ ตัวพ่อได้แบบมัน จะขยันกลั่นแกล้งสาวน้อยบอบบางอย่างฉันได้แบบมันม๊ายยยย TOT
‘ปิ๊งป่อง~ ขอให้นางสาวทิพย์สุคนธ์ โชดก นักเรียนชั้น ม.5/8 มาพบอาจารย์คณินที่ห้องปกครองค่ะ ประกาศอีกครั้ง...’
เสียงนั่นทำฉันเบรกกะทันหันจนหัวเกือบทิ่ม! คิวที่ไล่กวดฉัน เลยวิ่งแซงไปไกลลิบ แต่แค่อึดใจมันก็กลับหลังหัน วิ่งมาหยุดตรงหน้าฉันที่ยังยืนตาลอย ใจลอย สติหลุด!
อาจารย์คณินเรียกพบฉัน?
แม่เจ้า...หรือว่าเราจะเป็นเนื้อคู่กัน~♥
“ตัวเล็ก?”
“...”
เพี้ยะ! “นี่! ยัยติ๊งต๊อง เธอกล้ามองข้ามสุดหล่อแบบฉันเหรอ -*-”
รู้สึกเหมือนโดนดีดหน้าผาก แต่แทนที่ฉันจะแยกเขี้ยว พ่นหมาในปากใส่คนตรงหน้าเหมือนยามปกติ แล้วต่อจากนั้นก็วิ่งหนีจนกลายเป็นพารากราฟชีวิต ฉันกลับดึงลูกตาที่เหม่อลอยของตัวเองมามองหน้าคิว ทำตาปิ๊งๆ ยิ้มหวานหยดย้อย แล้วยื่นสองมือไปโอบรอบคอคนตรงหน้าในท่าเตรียมจะเต้นชาลาล่า ทำเอาคิวปิดชักหวาดผวา
“ต...ตัวเล็ก”
“ว่าไงจ๊ะคิว~♥"
“ธ...เธอเป็นใคร! เธอไม่ใช่เพื่อนฉัน! เอายัยตัวเตี้ยคนเดิมคืนมานะ! เอาคืนมา!!!”
ถึงโดนเขย่าตัวตนหัวสั่นหัวคลอนฉันก็บ่ยั่น~ อิอิ อาจารย์เคคงจะเรียกฉันไปสารภาพรัก (ที่ห้องปกครองเนี่ยนะ?) แน่น้อน ตัวเล็กฟันธงค่า!!
- Writer
