มาม๊าชอบพูดติดปาก ว่า ‘เรือล่มเมื่อจอด ตาบอดเมื่อแก่’ ในสถานการณ์ไหนฉันก็ไม่ได้จำ รู้แค่ว่าตอนนี้ฉันรู้ความหมายของมันโดยไม่จำเป็นต้องเปิดพจนานุกรมแล้ว เพราะพอพวกเราเดินทางมาจนถึงบ้านต้นไม้รีสอร์ท และลงจากรถ...
แล้วฉันก็อ้วกใส่คิวปิดจนได้ TOT
อันที่จริงคือฉันวิ่งไปเกาะต้นไม้ สำรอกของที่กินบนรถออกมาจนหมด แล้วคิวตามมาลูบหลังให้ และฉันก็ไม่ผิดด้วยนะ! มันตามมาลูบหลังให้ฉันเองอ่ะ แล้ว...แล้วไอ้ที่ฉันสำรอกออกมาก็กระเด็นไปโดนกางเกงกับรองเท้าผ้าใบมันเอง ฉันไม่ได้บรรจงวางซะหน่อย ฮือๆ
ทีแรกแอบคิดว่ามันจะโวยวายเรื่อง Nudie jeans กับรองเท้าราคารวมกัน เอ่อ...คงใส่แล้วเหาะได้แบบเทพมั้ง =O=;; อะไรนั่นซะอีก แต่คิวกลับเฉยๆ ลูบหลังฉันไปเรื่อยๆ แถมยังหันไปสั่งให้ลูกหมีหาซื้อน้ำ ซื้อผลไม้ดองแถวนั้นมาให้ฉันด้วย
ส่วนคริสโซน่ะเหรอ... เชื่อไหมว่ามันยังหลับอยู่เลย!
พวกเราเช็คอินเข้าพักที่ ‘บ้านต้นไม้’ รู้สึกอา
